Κανένας γονιός δεν είναι τέλειος και όλοι μας αναλογιζόμενοι τον πρώτο εκείνο χρόνο μπορεί τώρα να γελάμε
Πόσες φορές ως μαμάδες δεν έχουμε αποκοιμηθεί με το μωρό στην αγκαλιά με κίνδυνο να μας πέσει από τα χέρια, πόσες φορές δεν λαγοκοιμηθήκαμε από αγωνία μήπως το μωρό δεν αναπνέει καλά, πόσες φορές δεν κάναμε λάθη από κούραση και τώρα γελάμε. Η αλήθεια είναι ότι ο πρωτο-γονιός δουλεύει περισσότερο με το ένστικτο και την αγωνία να είναι σωστός. Στις επόμενες γένες στα επόμενα παιδιά, μιλάει η πείρα.
Αυτές είναι μερικές ιστορίες από πρόσωπα που έγιναν πρώτη φορά γονείς και μοιράστηκαν τις ξεκαρδιστικές και συχνά αλλόκοτες ιστορίες τους στα κοινωνικά δίκτυα.
Κατηγορώ τα social media.
Ιστότοποι όπως το Facebook, το Twitter και το Pinterest, έχουν μεταμορφωθεί σε διαδικτυακές εκδόσεις των παππούδων μας. Τους δείχνουμε μόνο τις καλύτερες, τις πιο λαμπρές και πιο συγκεντρωμένες εκδοχές του εαυτού μας. Φιλτράρουμε την πραγματικότητα έως ότου οι άκρες είναι λείες και οι ρωγμές θολώνουν, διαιωνίζοντας την ατελείωτη ανάγκη για τελειότητα.
Ειδικά όταν πρόκειται για γονική μέριμνα.
Τώρα που έχουμε τη δυνατότητα να κοιτάξουμε τις ζωές των ανθρώπων, ανεξάρτητα από το πόσο μη ρεαλιστικό μπορεί να είναι αυτό που υπάρχει μέσα στο διαδικτυακό παράθυρο, η κρίση, η ντροπή και η γρήγορη καταδίκη, έρχονται από το σχόλιο. Οι γονείς γνωρίζουν περισσότερο από ότι κάθε ακόλουθος ή φίλος είναι μια ανάρτηση μακριά από το να πιστεύουν ότι είναι ο χειρότερος πάροχος που έχει γεννηθεί ποτέ.
Σε μια προσπάθεια να παρακάμψουμε τα περιττά σχόλια και τις πιθανές συζητήσεις, γεμίζουμε τις ειδήσεις μόνο με τα πρώτα βήματα, αξιολάτρευτα γέλια, λήψεις με τέλεια γωνία μετά το μωρό και χαρούμενα οικογενειακά πορτρέτα — όλα σε μια προσπάθεια να δείξουμε τις δυνατότητές μας ως γονείς.
Εξαιτίας όλων αυτών, αισθανόμαστε αυξανόμενη πίεση να είμαστε άψογοι, παρά το γεγονός ότι δεν είμαστε τίποτα αν όχι προορισμένοι να κάνουμε λάθη.
«Είναι εξουθενωτικό να προσποιούμαι ότι είμαι κάποιος άξιος για το Pinterest, άψογη μαμά, όταν η πραγματικότητα είναι ότι δεν έχω ιδέα τι κάνω — και συνήθως, φαίνομαι εντελώς απαίσια προσπαθώντας να το κάνω. Είμαι ένας άνθρωπος με μοιραία ελαττώματα, και αυτό δεν άλλαξε μόνο και μόνο επειδή έφερε στη ζωή με επιτυχία ένα αγοράκι 4 κιλών.
Έτσι, στο πνεύμα της ειλικρίνειας, της αλήθειας και της καθαρής διαφάνειας, αυτές είναι αληθινές ιστορίες για τον πρώτο χρόνο της γονεϊκότητας. Μερικά είναι δικά μου, ενώ άλλα κοινοποιήθηκαν γενναιόδωρα από τους ομοϊδεάτες και με όμορφα ελαττώματα γονικούς φίλους μου:
Αληθινές εξομολογήσεις
- Κάποτε ήμουν τόσο εξαντλημένη που έπλυνα τα πιάτα μου με απορρυπαντικό ρούχων για δύο μέρες πριν καν το καταλάβω. Νόμιζα ότι είχα ζητήσει περισσότερες συσκευασίες απορρυπαντικού πλυντηρίου πιάτων, αλλά αντ’ αυτού είπα ταμπλέτες πλυντηρίου, οπότε όταν ο σύντροφός μου έφτασε στο σπίτι με ένα μεγαλύτερο δοχείο διαφορετικής μάρκας, απλά νόμιζα ότι εκμεταλλεύτηκε μια συγκεκριμένη πώληση. Δύο μέρες αργότερα, ενώ γέμιζε το πλυντήριο πιάτων, ρώτησε γιατί χρησιμοποιούσα σαπούνι πλυντηρίου για να καθαρίσω τα πιάτα μας.
- Μια φίλη μου ήταν τόσο τρομοκρατημένη από το φαινόμενο του θανάτου των μωρών στην κούνια, ώστε έβαλε έναν καθρέφτη ακριβώς πάνω από το κεφάλι του γιου της για να μπορεί να τον παρακολουθήσει να αναπνέει. Δεν μπορούσε να κοιμηθεί περισσότερο από μία ή δύο ώρες τη νύχτα, σχεδόν εντελώς τυλιγμένη από τον φόβο.
- Έπεσε κατά λάθος το κινητό μου στο πρόσωπο του μωρού μου. Ήταν στην κούνια του δίπλα στο κρεβάτι μας, κοιμισμένος βαθιά, κι εγώ έφτασα από πάνω του για να βάλω το τηλέφωνό μου στο κομοδίνο. Ένα μείγμα εξάντλησης και τεμπελιάς οδηγεί στο να χτυπήσει το τηλέφωνο γλίστρησε στην άκρη και μετά έπεσε πάνω στο παιδί μου. Ξύπνησε κλαίγοντας και πέρασα την επόμενη ώρα κλαίγοντας, πεπεισμένη ότι δεν θα έκοβα ποτέ την αγωνία να είμαι σωστός γονιός.
- Μια φίλη και ανύπαντρη μητέρα αποκοιμήθηκε στην τουαλέτα την πρώτη μέρα της επιστροφής στη δουλειά. Το ένα λεπτό ούρησε, το επόμενο λεπτό οι επόμενοι χρήστες της τουαλέτας χτυπούσαν την πόρτα, ρωτώντας αν ήταν καλά επειδή την είχαν ακούσει να ροχαλίζει.
- Ενώ του άλλαζα την πάνα, ο γιος μου κατούρησε στο στόμα του. Ήμουν πεπεισμένος ότι θα κατέληγε δηλητηριασμένος και έβαλα τον σύντροφό μου να με ενημερώσει για να καλέσω το 911 ή, τουλάχιστον, τον έλεγχο των δηλητηριάσεων. Ομολογώ, ανυπομονώ για την ημέρα που θα μοιραστώ αυτή την ιστορία στα 18α γενέθλιά του.
- Αφού άλλαξα την πάνα του παιδιού μου και το ξάπλωσα για έναν υπνάκο, αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να κάνω ντους. Πήγα να βγάλω το πουκάμισό μου, σηκώνοντάς το πάνω από το κεφάλι μου — αγνοώντας τα κακά που είχε αφήσει πίσω του ο γιος μου. Κατέληξα να αλείψω τα πράσινα, γλοιώδη περιττώματα του σε όλο μου το πρόσωπο.
- Ο γιος μου κοιμόταν στην κούνια του, έτσι συνέδεσα το μωρό στο μόνιτορ και βρήκα την ευκαιρία να κάνω ντους. Τον άκουσα να κλαίει και έτρεξα έξω από το μπάνιο, εντελώς γυμνή και μουσκεμένη. Τον έλεγξα, ξεχνώντας εντελώς ότι είχα ανοίξει τις κουρτίνες του δωματίου νωρίτερα εκείνο το πρωί. Ο γείτονάς μου απολάμβανε μια δωρεάν παράσταση πριν πάει στη δουλειά και δεν μπορώ να τον κοιτάξω πια στα μάτια.
- Η φίλη μου κρατούσε τη νεογέννητη κόρη της στον αέρα, καθώς της έλεγε πόσο όμορφη ήταν. Σε απάντηση, η κόρη της, της πέταξε στο πρόσωπο και το πουκάμισο έναν γενναίο εμετό.
Εά΄ν όλα αυτά σας φαίνονται οικεία και μπορείτε να ταυτιστείτε τότε συγχαρητήρια είστε γονιός και άνθρωπος πάνω απ όλα όμως είστε ένα φανταστικό άτομο που μαθαίνει από τα λάθη του και αυτά τ λάθη ειδικά τώρα που τα βλέπετε από απόσταση, είναι υπέροχα.
Πηγή: hulfpost.com
