“H μητρότητα δεν ήταν κάτι δεδομένο”: Η εξομολόγηση μιας αναγνώστριας που πάλεψε για να γίνει μανούλα

"H μητρότητα δεν ήταν κάτι δεδομένο": Η εξομολόγηση μιας αναγνώστριας που πάλεψε για να γίνει μανούλα

Πέρασε ένας χρόνος προσπάθειας για να μείνω έγκυος. Επισκέφτηκα το γυναικολόγο και το σπερμοδιάγραμμα έδειξε ολιγοασθενοσπερμία. Ο υπέρηχος έδειξε πολυκυστικές ωοθήκες που τελικά δεν ήταν. Υπήρξε όμως η αφορμή για να κάνω υστεροσαλπιγγογραφία.  Μια φραγμένη σάλπιγγα και μια μισό-φραγμένη.

«Δεν θα μπορέσω να γίνω ποτέ μητέρα», σκεφτόμουν κι έκλαιγα με λυγμούς.

Η ζωή μου είχε έρθει πάνω κάτω. Θεωρούσα ότι η μητρότητα ήταν κάτι δεδομένο. Όμως όχι για όλους κι εγώ ήμουν ανάμεσα τους.

Τώρα; Ο γυναικολόγος πρότεινε λαπαροσκόπηση. Επισκεφτήκαμε ένα γιατρό στην Αθήνα. Από την πρώτη στιγμή ένιωσα πως με έβλεπε σαν χρήμα. Είδε τις εξετάσεις και απεφάνθη να κάνω λαπαροσκόπηση για τη μισό-φραγμένη σάλπιγγα, μήπως ξεφράξει. Αν δεν είχαμε αποτέλεσμα, θα προχωρούσαμε σε εξωσωματική. Φύγαμε απογοητευμένοι.

Αφήσαμε να περάσει άλλος ένας χρόνος και πήγαμε και σε άλλο γιατρό. Μόλις τον είδα, κατευθείαν κέρδισε την εμπιστοσύνη μου. Μπορούμε να κάνουμε παιδί, δεν είναι αδύνατον, είναι όμως δύσκολο. Μπορεί αύριο, μπορεί σε δέκα χρόνια, μπορεί όμως και ποτέ.

Πρότεινε εξωσωματική. Ούτε να το σκεφτώ δεν ήθελα. Μόνο στη σκέψη των ενέσεων τρελαινόμουν. Μου έδωσε ένα φυλλάδιο να ενημερωθώ. Ούτε που το άνοιξα.

Πέρασαν άλλοι έξι μήνες χωρίς αποτέλεσμα κι εγώ βυθιζόμουν περισσότερο στην απελπισία. Ώσπου ένα βράδυ είδα στον ύπνο μου τον Χριστό να μου λέει πως θα κάνω γιο. Άλλαξαν όλα μέσα μου, αφού μου το είπε, θα γίνει.

Δεν ήθελα να ξυπνήσω ένα πρωί και να πω, γιατί δεν το δοκίμασα κι αυτό κι έτσι αποφάσισα να κάνω εξωσωματική. Ο σύζυγος άκουσε την απόφασή μου με ευχαρίστηση.

Πρώτα έπρεπε να πάρουμε την εγκριτική απόφαση από τον ασφαλιστικό φορέα. Κλείσαμε ραντεβού και ταξιδέψαμε στην Αθήνα. Στο χώρο αναμονής υπήρχαν πολλά ζευγάρια. Όλοι ήμασταν εκεί για τον ίδιο λόγο. «Είμαστε τόσοι πολλοί;» αναρωτήθηκα. « Όλοι νιώθουμε το ίδιο», σκέφτηκα. Πήραμε εύκολα την έγκριση.

Εκείνη την ημέρα μιλήσαμε και με το κέντρο εξωσωματικής και μας έδωσε οδηγίες. Κάναμε τις απαιτούμενες εξετάσεις. Και ύστερα; Περιμέναμε να έρθει η περίοδος.

Η διαδικασία έγινε τηλεφωνικώς. Ξεκίνησα με τις πρωινές ενέσεις. Τις έκανα υποδόρια μόνη μου. Η πρώτη φορά ήταν δύσκολη και περίεργη. Μετά συνήθισα, ήταν πιο εύκολο απ’ ότι φανταζόμουν.

Μόλις ήρθε η επόμενη περίοδος, άρχισα και τις βραδινές ενέσεις. Μετά από μια βδομάδα περίπου, επαναλάμβανα ανά 2 μέρες υπέρηχο κι εξετάσεις αίματος.

Την ημέρα της ωοληψίας είχα αγωνία και φόβο για το αποτέλεσμα. Έτρεμα στην ιδέα της αποτυχίας.

Ο γιατρός πήρε 28 ωάρια. Τα περισσότερα ήταν μικρά. Ο οργανισμός μου αντέδρασε θετικά με την μικρότερη ποσότητα φαρμάκων. Έπαθα υπερδιέγερση.

Η μέρα πέρασε βασανιστικά μέχρι να χτυπήσει το τηλέφωνο και να με ενημερώσουν πως έχουν 9 έμβρυα. «μόνο;» σκέφτηκα. Ο γιατρός προτίμησε να μην προχωρήσει άμεσα σε εμβρυομεταφορά και να τα καταψύξει. Τον εμπιστεύτηκα.

Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν βασανιστικές. Μεγάλη εβδομάδα κι εγώ είχα τρομερές ναυτίες.

Ευτυχώς όλα πέρασαν γρήγορα. Δύο μήνες μετά έγινε η εμβρυομεταφορά. Ήθελα να πάνε όλα καλά, αλλά σκεφτόμουν πως στην αντίθετη περίπτωση υπάρχουν άλλα 6 έμβρυα, για να ξαναπροσπαθήσω.

Οι 12 μέρες αναμονής πέρασαν με πολλές σκέψεις και φόβους. Πρόσεχα σαν να ήμουν ήδη έγκυος.

Χάιδευα την κοιλιά μου και μιλούσα στα 3 έμβρυα που ήταν μέσα μου. Έκανα τη χοριακή και περίμενα την απάντηση. Θετικό, σε δύο μέρες επανάληψη. Τα νούμερα είχαν διπλασιαστεί.

Ήμουν έγκυος για πρώτη φορά στη ζωή μου. Ο υπέρηχος έδειξε δύο σάκους και δυο έμβρυα. Λυπήθηκα για το έμβρυο που χάθηκε και παρακαλούσα να τα καταφέρει τουλάχιστον το ένα.

Κατά τη διάρκεια της κύησης δεν ευχαριστήθηκα τίποτα. Στην αρχή νόμιζα πως θα εξαφανιστούν και τα δύο ή το ένα. Πήγαινα στην τουαλέτα με το φόβο ότι θα δω αίμα.

Μέχρι τους έξι μήνες έτρεμα μήπως αποβάλλω. Ύστερα ανησυχούσα για προωρότητα, μήπως είναι μικρά, μήπως δεν αντέξω.

Κι όμως έφτασα 37 εβδομάδες. Γέννησα και τα δυο φυσιολογικά, 3100 και 2800.Έχασα πολύ αίμα, όμως άξιζε τον κόπο.

Τώρα είναι 8 μηνών. Μας χαμογελούν και ξεχνάμε τα πάντα. Δεν θέλουμε όμως να ξεχάσουμε, πως ο Χριστός μας έστειλε αυτά τα αγγελούδια και δεν έστειλε μόνο το γιο που μου «υποσχέθηκε», αλλά κι ένα κορίτσι.

Διαβάστε επίσης:

Συγκινεί η Φώφη Γεννηματά: «Είναι εξαιρετικά δύσκολο να σκέφτεσαι ότι τα παιδιά σου μπορεί να μεγαλώσουν χωρίς εσένα»

Νέο περιστατικό bullying στον Γαλατά: Μαθητής της Γ’ Γυμνασίου έσβησε τσιγάρο πάνω σε μικρότερο παιδί

Η αγωνιώδης προσπάθεια Αστυνομικών να μεταφέρουν παιδί με αλλεργικό σοκ στο Παίδων (vid)