MENU
Στον αντίποδα των γονιών που μεγαλώνουν τα αγόρια τους με το στερεότυπο του «σκληρού» αρσενικού που πρέπει να είναι σκληρό και άγριο και επιδέξιο με τα όπλα, υπάρχουν -ευτυχώς- και αμέτρητοι άλλοι γονείς που επιθυμούν για τα παιδιά τους το ακριβώς αντίθετο: Να μεγαλώσουν χωρίς προκαταλήψεις, φιλειρηνικά, απορρίπτοντας τη βία και έχοντας αρκετή αυτοπεποίθηση ώστε να μη διστάσουν να κλάψουν μπροστά σε άλλους, να μην ντρέπονται να πουν σ’αγαπώ.
Είναι αυτοί ακριβώς οι γονείς που πιστεύουν, ότι ο διαχωρισμός των παιχνιδιών σε «για κορίτσια» και «για αγόρια» είναι ανεπίτρεπτος και που πολύ δύσκολα θα αγόραζαν στον γιο τους ένα όπλο για να παίζει. Σε αυτούς επιδιώκει να απευθυνθεί με μία πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτηση η παιδοψυχολόγος και μαμά Dr. Jazmine McCoy:
«Για πολλά αγόρια -αν και όχι για όλα- το παιχνίδι με όπλα και σπαθιά είναι σύνηθες. Ποτέ δεν αγόρασα στα δικά μου αγόρια όπλα και έτσι τα έφτιαχναν μόνα τους από κλαδιά, Lego, ακόμα και ψωμί του τοστ. Όσο για σπαθιά, τους αγόραζα πλαστικά, γιατί κάτι ξύλα που έβρισκαν μου φαίνονταν επικίνδυνα. Ένας γιος μου κοιμόταν αγκαλιά με το πλαστικό σπαθί του κάθε βράδυ! Υπάρχουν κάποιοι βιολογικοί παράγοντες που μεσολαβούν στο ζήτημα αυτό, ωστόσο όσο τα αγόρια που παίζουν με ‘όπλα’ μαθαίνουν ότι υπάρχουν υγιή όρια, το φανταστικό αυτό παιχνίδι έχει πολλά να τους διδάξει. Πρόκειται δε για μία φάση που έρχεται και παρέρχεται.»
Είναι κατανοητό, όταν βλέπουμε τα αγόρια μας να παίζουν με όπλα, να προβληματιζόμαστε για το τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το πώς αντιλαμβάνονται τον κόσμο, όμως η ειδικός συνιστά να συγκρατούμαστε και να μην παρεμβαίνουμε, όταν ο «πόλεμος» αποτελεί μέρος του φανταστικού τους παιχνιδιού.
Ως γονείς θέλουμε να μεγαλώσουμε παιδιά που έχουν μέσα τους αγάπη και καλοσύνη. Ο χειρότερος φόβος μας είναι να μεγαλώσουμε παιδιά επιθετικά, με κακία και έφεση στη βία, σωστά; Η πρώτη κουβέντα που συνήθως τους λέμε, όταν τα βλέπουμε να παίζουν «άγρια» είναι «παίζουμε όμορφα με τα παιχνίδια μας!», έτσι δεν είναι;
Ας μην ξεχνάμε, όμως, ότι για τα παιδιά μας παιχνίδι σημαίνει μάθηση! Τα παιδιά χρησιμοποιούν το παιχνίδι για να μάθουμε και να εμβαθύνουν σε πανανθρώπινα θέματα, όπως «το λάθος και το σωστό», «το καλό και το κακό», «η ασφάλεια και ο κίνδυνος», «η ισχύς και η ευθραυστότητα».
Το παιχνίδι είναι το όχημα των παιδιών μας στο να επεξεργαστούν όλα αυτά στα οποία εκτίθενται. Έτσι, ναι, το να έρχονται σε επαφή με τη βία (μέσω της πραγματικής τους ζωής ή των μέσων ενημέρωσης) μπορεί να επηρεάσει το παιχνίδι των παιδιών και να τα οδηγήσει σε μεγαλύτερη επιθετικότητα (μέσω του παιχνιδιού ή της συμπεριφοράς τους), αλλά το φανταστικό παιχνίδι που έχει επιθετικoύς τόνους δεν σημαίνει απαραίτητα πραγματική βία εναντίον των άλλων.
Αυτό που είναι περισσότερο σημαντικό είναι να αναρωτηθείτε: «Μπορεί το παιδί μου να παίξει όμορφα με τα άλλα παιδιά; Τα πάει καλά με τους συνομηλίκους του;». Αν το παιδί μου δυσκολεύεται με τις κοινωνικές του συναναστροφές, τότε σίγουρα θα χρειαστεί περισσότερη στήριξη στην απόκτηση κοινωνικών δεξιοτήτων.
Η Dr. Jazmine McCoy καταλήγει σε μία λίστα με τα 10 πράγματα που πρέπει να ξέρουμε για το παιχνίδι με όπλα:
1. Το παιχνίδι με όπλα αποτελεί έναν τύπο φανταστικού/δραματικού παιχνιδιού.
2. Παρά τους φόβους μας, το παιχνίδι με όπλα δεν θα κάνει το παιδί μας βίαιο.
3. Μπορεί το «θέμα» να είναι βίαιο, όμως το παιχνίδι τους βασίζεται στη φιλία και ίσως σε μία πρώιμη έννοια ηθικής.
4. Το παιχνίδι αυτό είναι κατά κανόνα κοινωνικό και έχει να κάνει με μία δοσοληψία.
5. Αυτός ο τύπος παιχνιδιού μπορεί να σφυρηλατεί βαθιές σχέσεις.
6. Το να απαγορεύουμε αυτόν τον τύπο παιχνιδιού συχνά οδηγεί τα παιδιά στο να παραβλέπουν τον κανόνα μας και να βρίσκουν άλλους τρόπους να το παίξουν.
7. Τα παιδιά χρησιμοποιούν το παιχνίδι με όπλα για να επεξεργαστούν σοβαρά θέματα όπως «η αρετή» και το «κακό», «η ισχύς» και η «προστασία».
8. Το φανταστικό παιχνίδι βοηθά τα παιδιά να μάθουν για τις ηθικές αξίες της ζωής και να επεξεργαστούν θέματα όπως η ζωή και ο θάνατος.
9. Δεν υπάρχει μακροχρόνια μελέτη που να αποδεικνύει ότι τα παιδιά που παίζουν συχνά με όπλα εκδηλώνουν αργότερα στη ζωή τους βίαιη συμπεριφορά.
10. Το να ακολουθούμε τα «θέματα» που επιλέγουν τα παιδιά μας στα φανταστικά τους παιχνίδια, τα κάνει να νιώθουν ότι είναι αποδεκτά και ότι έχουν αξία.
πηγή: Janet Lansbury
