Το βράδυ της 4ης Δεκεμβρίου 2009, ο 15χρονος Σόλωνας Καρυδάκης είχε βγει βόλτα με τους φίλους του και διέσχιζε την διάβαση της λεωφόρου Κηφισίας, στο ύψος του Ψυχικού.
Την ίδια κακή ώρα, ένας οδηγός με αυξημένη ταχύτητα, αγνόησε τον κόκκινο σηματοδότη, παρέσυρε το παιδί και το τραυμάτισε θανάσιμα. Μεταφέρθηκε στο Γενικό Κρατικό, όπου έζησε με μηχανική υποστήριξη μέχρι τις 9/12/2009.
Το συμβάν σόκαρε όλη την Ελλάδα, τόσο για το νεαρό της ηλικίας του παιδιού, αλλά και για το σημείο στο οποίο συνέβη, καθώς επρόκειτο για ένα από τα πιο πολυσύχναστα της Αττικής.
Οι γονείς δώρισαν τα όργανα του αδικοχαμένου γιου τους
Οι γονείς παρά τον πόνο τους, πήραν τη γενναία απόφαση να δωρίσουν τα όργανα του παιδιού τους. Θέλησαν να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία για ζωή σε συνανθρώπους μας που τα χρειάζονται και μετουσιώνοντας τον πόνο τους σε αγάπη, αλληλεγγύη και παράδειγμα ανθρωπιάς. Ο Σόλων εκτός από τους γονείς άφησε πίσω του και τον δίδυμο αδερφό του.
Σε δηλώσεις του ο μπαμπάς του Σόλωνα είχε πει για την απόφαση να δωρίσουν τα όργανα του παιδιού τους ” Είναι λυτρωτικό μερικές φορές να νιώθουμε πως ο θάνατος δεν είναι μάταιος και ότι δίνει ζωή σε άλλους ανθρώπους.
Ένα από τα πράγματα που με πονάει προσωπικά πολύ είναι πως όταν χτυπήθηκε ο Σόλων και η γυναίκα μου είχε την επιθυμία να κάνουμε δωρεά οργάνων, το παιδί έμεινε πολλές μέρες στην εντατική ενώ ήταν εγκεφαλικά νεκρό από τη στιγμή που μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο.
Ο λόγος που έμεινε τόσες ημέρες ήταν γιατί ήταν πολύ βαριά τραυματισμένο το σώμα του και δεν μπορούσε να αποβάλει τα κατασταλτικά φάρμακα τα οποία του είχαν δώσει για τη διασωλήνωση.
Όταν φεύγαμε, αφού τον είχαμε αποχαιρετήσει και μεταφέρθηκε στο χειρουργείο, είδαμε το νοσοκομειακό που ήρθε να παραλάβει την καρδιά του για να τη στείλουν σε ένα παιδάκι στη Γερμανία.
Δυστυχώς μετά μάθαμε πως η καρδιά του δεν μπόρεσε να μεταφερθεί επειδή ήταν βαριά χτυπημένη.
Κανένα δυστυχώς άλλο όργανο εκτός από τους νεφρούς δεν μπόρεσε να μεταμοσχευθεί. Έστω και αυτό αποτέλεσε μεγάλη παρηγοριά.
Ο άνθρωπος αυτός που ευθύνεται για το ατύχημα δεν σκότωσε μόνο τον Σόλωνα αλλά και όλους όσους δεν μπόρεσαν να πάρουν τα όργανά του.”
Τι αποφάσισε το Δικαστήριο
Η απόφαση της Δικαιοσύνης για το δραματικό αυτό τροχαίο αποτίμησε τη ζωή του μαθητή σε 26.000 ευρώ, τα οποία μάλιστα ο δράστης έδινε σε 36 δόσεις. Σύμφωνα με τον πατέρα του παιδιού «τόσα χρήματα δεν κόστιζε ούτε το αυτοκίνητο του οδηγού, το οποίο ήταν αξίας άνω των 30.000 ευρώ.»
Ήταν, όμως, το τροχαίο αυτό που οδήγησε στη δημιουργία ενός πολύτιμου έργου που αν είχε γίνει νωρίτερα θα είχε σώσει τη ζωή του Σόλωνα. Ο λόγος για την γνωστή πεζογέφυρα, στο ύψος του Κολλεγίου Αθηνών –το πρώτο έργο σε δημόσιο χώρο, με ιδιωτική χρηματοδότηση! Για να χτιστεί πολλές κατασκευαστικές εταιρείες δώρισαν υλικά, ενώ άνθρωποι δούλεψαν χωρίς αμοιβή, τόσο για τον σχεδιασμό όσο και για την κατασκευή της.
Τη μέρα που ο Σόλων άφησε την τελευταία του πνοή, εκατοντάδες συμμαθητές του έκαναν κατάληψη στην λεωφ. Κηφισίας, απαιτώντας τη δημιουργία της πεζογέφυρας
«Η γέφυρα είναι ένα από τα σημεία που επισκέπτομαι σχεδόν κάθε βράδυ με τη γυναίκα μου. Νιώθουμε ότι αυτή η γέφυρα ανακουφίζει το πόνο μας για τον θάνατο του παιδιού μας. Είναι μια γέφυρα επικοινωνίας με το παιδί μας και αυτό μας δίνει δύναμη» εξηγεί ο πατέρας του παιδιού κ. Φαίδων Καρυδάκης.
4 Δεκεμβρίου 2019 – Δέκα χρόνια μετά ο κ. Φαίδων Καρυδάκης στέλνει το δικό του μήνυμα
«Έχουν περάσει δέκα χρόνια από την Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009, που στις 11.30 μμ, καθώς ο Σολωνάκος πηγαίνοντας με φίλους πεζός στο χορό του σχολείου του, χτυπήθηκε και εγκαταλείφθηκε στον δρόμο από διερχόμενο αυτοκίνητο με συμπεριφορά και ταχύτητα που δεν μπορεί να φανταστεί κανείς…
Λίγες μέρες αργότερα στις 9 Δεκεμβρίου, ο Σόλων, που νοσηλευόταν από την πρώτη στιγμή στην εντατική εγκατέλειψε τούτο τον κόσμο, την ματαιότητα του οποίου αν και τόσο μικρός μπόρεσε τόσο καλά να γνωρίσει.
Πέρασαν δέκα χρόνια …
Σήμερα ο Σόλων θα ήταν 25 ετών αλλά όλα σταμάτησαν για πάντα, λίγο πρίν τα 15.
Ο δράστης του εγκλήματος έχει ξεπεράσει τα 40.
Γι αυτόν, που δεν σταμάτησε εκείνο το βράδυ, δεν σταμάτησε τίποτα…
Αυτή τη μέρα, αυτό το βράδυ σας ζητώ να τον θυμηθείτε, το χαμόγελό του, το πνεύμα του, τη δική του μοναδική προσέγγιση στην ζωή, την τόσο έντονη παρουσία του που χάθηκαν, μαζί με τα όνειρά του…
και όταν σας φέρει ο δρόμος σας από το σημείο που έφυγε στην Κηφισίας, εκεί που είναι η γέφυρά του, μια έμπρακτη συγγνώμη της κοινωνίας προς τα παιδιά της, που δεν θέλησε να προστατεύσει, ας σταθείτε λίγο, να του αφιερώσετε μια στιγμή, μια σκέψη, ένα λουλούδι, ένα δάκρυ.
Εμείς θα είμαστε εκεί, όπως κάθε χρόνο γιατί για εμάς, δεν πέρασε, ούτε μια στιγμή που δεν μας έλειψε, ούτε μία ώρα που δεν τον σκεφτήκαμε, ούτε μια μέρα που δεν κλάψαμε!
Σάς ζητώ όμως ακόμη κάτι περισσότερο και όχι μόνο για σήμερα αλλά για πάντα, για κάθε στιγμή.
Να οδηγείτε, σαν να πρόκειται στην επόμενη στροφή, να συναντήσετε το Σολωνάκο, ή κάποιο άλλο παιδί, που θα προσπαθεί να διασχίσει τον δρόμο.
Ας κάνουμε εμείς όλοι, αυτό που η κοινωνία και η δικαιοσύνη δεν θέλησε, όχι δεν μπόρεσε, δεν θέλησε, ας προστατέψουμε τα παιδιά μας…
Γιατί η “δικαιοσύνη“ έκρινε ότι, το να τρέχεις με επικίνδυνους ελιγμούς με 160km/h στη λεωφόρο Κηφισίας είναι απλώς αμέλεια!
Έκρινε ότι, ο οδηγός, προέβλεψε μεν ότι με αυτή την οδηγική συμπεριφορά μπορούσε να προκαλέσει κίνδυνο σε ανθρώπους και οχήματα, αλλά δεν μπορούσε να προβλέψει ότι, χτυπώντας με αυτή την ταχύτητα (160Km/h) ένα παιδί μπορούσε και να το σκοτώσει!!!
Αυτή είναι η απόφαση μιας δικαιοσύνης, που δεν θέλησε να δικαιώσει τον Σόλωνα αλλά κύρια δεν θέλησε, δεν θέλει να προστατεύσει όλα τα υπόλοιπα παιδιά που θελήσουν να διασχίσουν ένα δρόμο.
Ας το κάνουμε εμείς όλοι…
Αθήνα 4/12/19
Φαίδων Σόλων Καρυδάκης
Πηγή: sostegr.wordpress.com»
