Η Meg Raby είναι μαμά, συγγραφέας παιδικών βιβλίων της σειράς My Brother Otto και αυτιστική η ίδια. Εργάζεται με νευροαποκλίνοντα παιδιά ως λογοπαθολόγος.
Στο εξαιρετικό της άρθρο γράφει
«Ευτυχώς, ορισμένοι οργανισμοί προσπαθούν να κάνουν τα ταξίδια οικογένειας, με νευροαποκλίνοντα μέλη πιο προσιτά».
«Λατρεύω να ταξιδεύω, αλλά μέχρι να περάσω από τον έλεγχο ασφαλείας του αεροδρομίου χρειάζομαι ένα πολύ μεγάλο ποτήρι cabernet, μια σφιχτή αγκαλιά και ένα μέρος για να ξεκουραστώ αμέσως – ίσως και έναν θεραπευτή.
ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΕΝΟΣ ΜΗ ΝΕΥΡΟΤΥΠΙΚΟΥ
Το θέαμα των ανθρώπων που κάνουν ζιγκ-ζαγκ μέσα από τις γραμμές είναι ιλιγγιώδες και η φασαρία και οι οργανωτικές ικανότητες της συγκέντρωσης των παιδιών μου, των αποσκευών και των εγγράφων μας, είναι αδύνατη.
Η ανοχή όλων των άλλων αισθητηριακών εισροών υπερφορτώνει κάθε εκατοστό της ψυχής μου ως αυτιστική μαμά.
Μέσα στον εγκέφαλό μου υπάρχει νευροαπόκλιση, που σημαίνει ότι έχω έναν εγκέφαλο που λειτουργεί με τρόπο που μπορεί να μην είναι αυτό που είναι κοινό ή νευροτυπικό.
Σίγουρα, υπάρχει ένα αναμενόμενο επίπεδο άγχους που βιώνουν οι περισσότεροι όταν ταξιδεύουν,αλλά στο βαθμό που εγώ και άλλα νευροαποκλίνοντα άτομα το βιώνουμε;
Θα στοιχημάτιζα ότι δεν θα πλησίαζαν καν. Και δεν είναι το άγχος που επικεντρώνεται γύρω από τη συντριβή του αεροπλάνου.
Πρόκειται για το τι συμβαίνει μέσα στο σώμα μου καθώς μπαίνω στις αυτόματες πόρτες του αεροδρομίου: αισθητηριακή υπερφόρτωση.
Διαβάστε τη συνέχεια στο Ιnfokids.cy
Διαβάστε επίσης:
6 θαλάσσια πάρκα και ενυδρεία για να ανακαλύψετε παρέα με τα παιδιά τον πλούτο του βυθού
5 νησιά μια ανάσα μακριά από την Αθήνα για σύντομες καλοκαιρινές αποδράσεις
