MENU
«Είμαι η ‘μεγάλη μαμά’. Μη φρικάρετε.
Για κάποιο λόγο, αυτός είναι ένας όρος που κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν άβολα. ‘Δεν είσαι μεγάλη’, θα μου πουν, σαν να είναι μια υποκειμενική έννοια και όχι ένα γεγονός. Αλλά ξέρω τι λέει η ημερομηνία γέννησης στην ταυτότητά μου. Δεν χρειάζεται να προσποιούμαστε ότι δεν είμαι τουλάχιστον 15+ χρόνια μεγαλύτερη από τους περισσότερους γονείς στην τάξη του γιου μου. Και είμαι εντάξει με αυτό! Εξάλλου, οι γυναίκες πλέον γεννούν μωρά σε μεγαλύτερη ηλικία, οπότε δεν είναι, ότι αξιώνω βραβείο Γκίνες ως η γηραιότερη μητέρα στον κόσμο – ούτε καν την πλησιάζω. Αλλά αφού μετακόμισα από την πρωτεύουσα σε μια επαρχιακή πόλη, όπου όλες οι μαμάδες είναι πολύ νεότερες, η σκέψη αυτή έχει αρχίσει να με τριβελίζει.
Δεν διαφέρω πραγματικά από τις άλλες μαμάδες. Σίγουρα, τα γόνατά μου ακούγονται όταν σηκώνομαι όρθια. Ή περπατάω. Και πήγαινα κι εγώ γυμνάσιο ταυτόχρονα με τους πρωταγωνιστές του Beverly Hills, 90210. Αλλά αυτό δεν με κάνει να δικαιούμαι πρόωρη σύνταξη. Όχι ακόμη.
Ο γιος μου κάποτε έφτιαξε μια από αυτές τις κάρτες για τη γιορτή της μητέρας στο σχολείο όπου τα παιδιά συμπληρώνουν απαντήσεις σε προτροπές όπως “το αγαπημένο φαγητό της μαμάς μου είναι” και “η μαμά μου είναι 20 ετών”. Έγραψε ότι ήμουν 45 χρονών. Μια από τις άλλες μαμάδες το είδε και γέλασε καθώς είπε, “θα μπορούσες να φανταστείς να είσαι 45;” Δίστασα να απαντήσω ότι ήμουν στην πραγματικότητα 46.
Δεν σχεδίαζα να γίνω η μεγαλύτερη μαμά του σχολείου. Όταν έπαιζα με κούκλες ως παιδί, η Barbie μου δεν είπε στον Ken ότι δεν θα ήταν έτοιμη να μείνει έγκυος μετά τα 35. Απλώς η ζωή μου εξελίχθηκε έτσι: Απέκτησα τον γιο μου στα 41 μου.
View this post on Instagram
Δεν αποκαλύπτω την ηλικία μου όταν συναντώ άλλους γονείς — το κάνει κανείς; — αλλά ούτε και την κρύβω. Αν με ρωτήσουν ευθέως, απαντώ με ειλικρίνεια. Αν και θα παραδεχτώ ότι μερικές φορές αισθάνομαι λίγο… απατεώνας όταν είμαι με μαμάδες που αρχίζουν να μιλούν για τηλεοπτικές εκπομπές ή μουσικές που άκουγαν στο γυμνάσιο, ενώ εγώ ήμουν τότε στο Πανεπιστήμιο. Μην με παρεξηγείτε, υπήρξαν και κάποιες εντελώς αμήχανες στιγμές, όπως η εποχή που ανέφερα ότι είχα δει τους Depeche Mode σε συναυλία και αντιμετώπισα κενά βλέμματα. Και όταν τελικά έσπασε η σιωπή ήταν επειδή κάποιος είπε «Νομίζω ότι τους άρεσαν στον θείο μου παλιά».
Έχω κάνει φιλίες με μαμάδες σε διάφορες ηλικίες, μικρότερες και μεγαλύτερες. Και ενώ υπάρχει μια ιδιαίτερη σχέση με τις εξίσου «μεγάλες μαμάδες», νομίζω ότι αυτό συμβαίνει όταν συναντάς οποιονδήποτε με τον οποίο μοιράζεσαι κοινά στοιχεία, πέρα από τη γονεϊκότητά σου. Όχι μόνο βρισκόμαστε στην ίδια ηλικία με τους γονείς, αλλά οι ζωές μας γενικά είναι πιο παράλληλες επειδή ως GenXers θυμόμστε πότε έκανε το ντεμπούτο του το MTV ή τη συγκίνηση του να καλούμε κάποιον στο τηλέφωνο χωρίς να βλέπει τον αριθμό μας και να το κλείνουμε.
Η ηλικία δεν πρέπει να εμποδίζει κανέναν από εμάς να γίνουμε φίλοι, αν και μερικές φορές μου έχει συμβεί. Όταν αποκάλυψα την ηλικία μου, κάποιοι άνθρωποι σοκαρίστηκαν εμφανώς και άρχισαν να με αντιμετωπίζουν διαφορετικά. Κατά κάποιο τρόπο έγινα λιγότερο συνομήλικη και περισσότερο σαν η… δασκάλα τους από το γυμνάσιο που έτυχε να συναντήσουν στο μπακάλικο. Ίσως υποθέτουν ότι τα ενδιαφέροντά μου περιλαμβάνουν το να τρώω βραδινό στις 7:00 μ.μ. και να βλέπω σαπουνόπερες. Όπως και να έχει, δεν μου δίνουν ευκαιρία. Οποιαδήποτε δυνατότητα για φιλία ξεψυχά μπροστά στα (ζαρωμένα) μάτια μου.
View this post on Instagram
Το καταλαβαίνω. Ζούμε σε μια ‘ηλικιακή κοινωνία’ και ενώ όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν πραγματικά να πιστεύουν ότι «τα 50 είναι τα νέα 40», δεν αισθάνονται όλοι άνετα να είναι φίλοι με κάποιον που είναι έστω και μερικά χρόνια μεγαλύτερος από αυτούς. Συνήθως μπορώ να καταλάβω αρκετά νωρίς ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι. Δεν με στενοχωρεί, αλλά επίσης δεν ξοδεύω και πολλή ενέργεια προσπαθώντας να καλλιεργήσω μια φιλία που είναι κάτι παραπάνω από περιστασιακή μαζί τους, γιατί ξέρω ότι αυτό δεν θα είναι ποτέ δυνατό.
Με ρώτησαν κάποτε αν θα ήθελα να είχα «γεννήσει νωρίτερα», κάτι που είναι περίεργο και, ειλικρινά, λίγο προσβλητικό. Σχεδόν υπονοεί ότι κατά κάποιο τρόπο τα πράγματα θα ήταν καλύτερα αν ήμουν νεότερη όταν γεννήθηκε ο γιος μου. Η απάντηση είναι, ότι δεν θα άλλαζα τίποτα. Αλλά δεν ξέρω και κάτι άλλο. Δεν ήμουν τόσο ήρεμη στα 20 και στα 30 μου και νομίζω ότι ο γιος μου επωφελείται από το ότι σήμερα είμαι μια πιο ολοκληρωμένη εκδοχή του εαυτού μου.
Και επίσης πιθανώς εκτιμά το γεγονός ότι στην ηλικία μου, κουράζομαι πιο γρήγορα… κάτι που αυξάνει τις πιθανότητες να περνά περισσότερο χρόνο μπροστά στην οθόνη!»
Γράφει η μαμά-blogger Becky Vieira.
Διαβάστε ακόμα:
Η 5χρονη Εμμανουέλα πάσχει από νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου και χρειάζεται τη βοήθειά μας
