Κατάληψη Νομικής 1973: Η πρώτη μεγάλη φοιτητική εξέγερση που άνοιξε το δρόμο για το Πολυτεχνείο

«Δεν σε θέλει ο λαός, πάρ’ τη Δέσποινα και μπρος!», «Κάτω η επιστράτευση», «Ελλάς Ελλήνων φυλακισμένων» ήταν μερικά από τα συνθήματα που ήχησαν για πρώτη φορά  από το στόμα 4.000 φοιτητών οι οποίοι κατέλαβαν το κτίριο της Νομικής Αθηνών, το 1973.

Ήταν τις 21 Φεβρουαρίου εκείνης της χρονιάς, όταν χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες από όλες τις Σχολές καταλαμβάνουν το κτήριο της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και καλούν τον λαό να συμπαρασταθεί στον αγώνα τους.

Τη Συντονιστική Επιτροπή της κατάληψης αποτελούσαν μεταξύ άλλων η Όλγα Τρέμη, ο Διονύσης Μαυρογένης, ο Στέφανος Τζουμάκας, ο Μάκης Παρασκευόπουλος, ο Νίκος Μπίστης, ο Γιάννης Μαντζουράνης, η Ιωάννα Καρυστιάνη.

Γύρω από το κτήριο της Νομικής συγκεντρώθηκε μεγάλος αριθμός πολιτών, εκφράζοντας έτσι τη συμπαράστασή του στον αγώνα των φοιτητών. Αιτία βεβαίως της κατάληψης ήταν το δικτατορικό καθεστώς, υπό το οποίο βρισκόταν από το 1967 η χώρα.

Οι πρυτανικές αρχές ανέχονται σιωπηρά την κατάληψη, χωρίς να ζητήσουν την επέμβαση της αστυνομίας. Πολιτικοί, πνευματικοί άνθρωποι, ακόμη και στρατηγοί εν αποστρατεία σπεύδουν να υπερασπιστούν τους φοιτητές.

Το χρονικό της κατάληψης

Στις αρχές του 1972, συγκροτήθηκαν οι πρώτες Φοιτητικές Επιτροπές Αγώνα (ΦΕΑ), που αμφισβητούσαν ανοιχτά τα διορισμένα από τη χούντα διοικητικά συμβούλια των φοιτητικών συλλόγων. Στα πανεπιστήμια δραστηριοποιούνταν οργανώσεις κατά κύριο λόγο από την Αριστερά («Ρήγας Φεραίος», «Αντι-ΕΦΕΕ», «ΑΑΣΠΕ» κ.α).

Το Νοέμβριο του 1972 η δικτατορία, θέλοντας να θολώσει τα νερά, προκήρυξε εκλογές στους φοιτητικούς συλλόγους, τις οποίες κέρδισαν οι προσκείμενοι σε αυτή φοιτητές. Τα πολλά περιστατικά νοθείας που αναφέρθηκαν, συνετέλεσαν στη δημιουργία ένας μαχητικού και ριζοσπαστικοποιημένου φοιτητικού κινήματος.

Από την αρχή του 1973 οι φοιτητές βρίσκονταν σε αναβρασμό. Στις 5 Φεβρουαρίου οι φοιτητές του Πολυτεχνείου αποφασίζουν γενική αποχή από τα μαθήματα. Η Χούντα απαντά στις 13 Φεβρουαρίου με τη δημοσίευση του νομοθετικού διατάγματος 1347, με το οποίο δινόταν η δυνατότητα στον Υπουργό Εθνικής Άμυνας να ανακαλεί τις αναβολές στράτευσης των φοιτητών που απείχαν από τα μαθήματά τους. Η απόφαση αυτή αποτέλεσε τη θρυαλλίδα της επελθούσας φοιτητικής έκρηξης.

Την ίδια ημέρα και την επομένη γίνεται συγκέντρωση και διαδήλωση μέσα στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Η Αστυνομία παραβιάζει το πανεπιστημιακό άσυλο, εισβάλλει στο Ίδρυμα και συλλαμβάνει 11 φοιτητές που τους παραπέμπει σε δίκη. Σχεδόν αμέσως και παρά τις αντιδράσεις, 88 φοιτητές έλαβαν φύλλο πορείας για να παρουσιαστούν στο στρατό.

Και στις 21 Φεβρουαρίου η Νομική τελεί υπό κατάληψη

Ο δρόμος για το Πολυτεχνείο είχε ανοίξει

Το βράδυ της επόμενης ημέρας (22 Φεβρουαρίου) άρχισε η αποχώρηση των καταληψιών, με την κάλυψη χιλιάδων διαδηλωτών, που κατέκλυσαν τους δρόμους γύρω από τη Νομική.

Ωστόσο, υπήρξαν συγκρούσεις με την αστυνομία και παρακρατικούς, με αποτέλεσμα τραυματισμούς και συλλήψεις διαδηλωτών.

Η λαϊκή κινητοποίηση εμψύχωσε τους φοιτητές, που προχώρησαν και σε δεύτερη κατάληψη της Νομικής, σχεδόν ένα μήνα μετά, στις 20 Μαρτίου 1973.

Αυτή τη φορά, οι πρυτανικές αρχές ζήτησαν την επέμβαση της αστυνομίας και η κατάληψη τελείωσε με δεκάδες τραυματίες και συλλήψεις φοιτητών και διαδηλωτών.

Όμως, ο δρόμος για το Πολυτεχνείο και την εξέγερση της 17ης Νοεμβρίου είχε ήδη ανοίξει.

Διαβάστε επίσης:

Άσκηση στην εγκυμοσύνη: Τα σημαντικά οφέλη και τα προγράμματα που πρέπει να επιλέξετε ή να αποφύγετε

«Οδυσσέας: Οι Έλληνες και η θάλασσα» : Ανοίγει ο δρόμος για το Πάρκο Ναυτικής Παράδοσης στο Φλοίσβο

Ένα εντυπωσιακό ψηφιδωτό με ένα υπέροχο μήνυμα κοσμεί αυτό το σχολείο (εικόνες)

Ροή Ειδήσεων