Ο Νίκος Πλακιάς έχασε στο τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη τις δίδυμες κόρες, τη Θωμαή και τη Χρύσα, και την ανιψιά του, Αναστασία.
Όσα είπε μιλώντας μας στο Infokids.gr είναι η αλήθεια ενός γονιού που παλεύει να σταθεί στα πόδια του, που πολεμάει για δικαιοσύνη και απόδοση ευθυνών στους υπαιτίους, ενός γονιού που μέσα από το προσωπικό του δράμα εύχεται να μην ζήσει κανείς άλλος την τραγωδία που χτύπησε στο σπίτι του.
Κύριε Πλακιά, πλησιάζουν τα δύο χρόνια από το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη. Εκτός από τα κορίτσια σας που χάσατε, έχετε μία ακόμη κόρη για την οποία φαντάζομαι προσπαθείτε να ορθοποδήσετε. Πώς είστε όλοι σας;
«Η κόρη μου προσπαθεί να συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί… Προσπαθούμε όλοι να σταθούμε στα πόδια μας. Τώρα είμαστε στο στάδιο της συνειδητοποίησης, αν και δεν πιστεύω ότι θα καταφέρουμε ποτέ να το ξεπεράσουμε και να φτάσουμε στο στάδιο του πένθους».
Το γεγονός ότι οι τραγικές συνθήκες συζητιούνται ακόμη, ότι τα Τέμπη είναι σταθερά στην επικαιρότητα, σας βοηθάει;
«Όλα αυτά που γίνονται, οι αναμοχλεύσεις, δεν μας αφήνουν να ησυχάσουμε. Αν όμως θέλουμε να αποδοθεί η δικαιοσύνη, αυτό δεν μπορεί να γίνει από τον καναπέ. Είναι ίσως αυτό το άδικο που νιώθουμε, που μας κρατάει όρθιους. Είναι αδιανότητο το πόσο δυνατός είναι ο άνθρωπος… Η γυναίκα μου, η Σοφία, και η κόρη μου προσπαθούν, η Σοφία είναι πιο δυνατή από εμένα. Βλέπεις εμένα έξω στους δρόμους, αυτή όμως είναι η μάνα. Είναι η μάνα που έχασε δύο όρθια παιδιά. Γι’ αυτήν διάλεξα αυτόν τον δρόμο και είμαι έξω…»
Υπάρχει μεγάλο κύμα συμπαράστασης. Τι εισπράτετε εσείς, σας στηρίζει ο κόσμος στις όποιες διεκδικήσεις σας;
«Πιστεύουμε ότι μπορεί να καταφέρουμε πολλά, αλλά μπορεί και τίποτα. Το κύμα συμπαράστασης από τον κόσμο είναι συγκλονιστικό. Χάρη σε αυτό, στην ώθηση και στον κόσμο που είναι στο πλευρό μας, μπορεί να καταφέρουμε πολλά. Αναφορικά με την απόδοση δικαιοσύνης και ευθυνών, στην αρχή ένιωθα αυτό που σας είπα, ότι μπορεί να καταφέρουμε πολλά, μπορεί λίγα, αλλά αν ο κόσμος μείνει στο πλευρό μας πιστεύω ότι θα γίνει κάτι. Που πιστεύω θα μείνει, γιατί είμαστε οικογένειες που κάνουν αγώνα ασταμάτητο, αδιάκοπο, που πάνε να κερδίσουν τη δικαιοσύνη και την αλήθεια, που δεν μπλέκονται με μικροσυμφέροντα και πολιτικά παιχνίδια.
Ο κόσμος είδε σε εμάς ανθρώπους που παλεύουν για την αλήθεια και γι’ αυτό μπόρεσε να ταυτιστεί. Πιστεύω ότι η ελληνική κοινωνία είχε ανάγκη μια ώθηση, να δει μια αντίδραση. Επίσης θεωρώ ότι αυτή η αντίδραση της κοινωνίας δεν είναι μόνο για τα Τέμπη, είναι συσσωρευμένη οργή και απογοήτευση για την κατάσταση της δικαιοσύνης στην Ελλάδα.
Όταν εμείς βγήκαμε στους δρόμους, ήρθε δίπλα μας κόσμος από παντού, γονείς που έχασαν τα παιδιά τους με άδικο τρόπο, γονείς που βίωσαν παρόμοιες τραγωδίες. Σε ένα τέτοιο γεγονός με 57 θύματα και 10 -15 οικογένειες να βγαίνουν μπροστά, είδαν σε εμάς αυτό που δεν μπορούσαν να κάνουν οι ίδιοι. Ο καθένας μας κουβαλάει τον σταυρό του, μιλάμε με πάνω από 30 οικογένειες. Μην κοιτάτε που βγαίνουμε εμείς μπροστά, υπάρχουν άλλοι που κάνουν έργο στο δικαστικό κομμάτι και τις έρευνες. Αλλιώς δεν θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε έτσι. Στις 28 Φεβρουαρίου, όλη η Ελλάδα θα βγει στον δρόμο, είναι η δεύτερη χρονιά μετά το έγκλημα που συγκλόνισε τον κόσμο και θα είναι όλοι εκεί και όχι μόνο από την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό».
Τι προσδοκάτε για το μέλλον, προσωπικά και στο επίπεδο της απόδοσης δικαιοσύνης;
«Το μέλλον το δικό μου δεν υπάρχει, τι μέλλον έχει μια οικογένεια που έχασε δύο παιδιά… Εμείς διαλυθήκαμε, οι οικογένειες και οι ζωές μας σε 12 λεπτά, όσο το διάστημα που κινούνταν τα δύο τρένα στην ίδια γραμμή. Η παλιά ζωή μας έχει τελειώσει. Ζούμε μια καινούργια ζωή, μια ζωή που δεν ευχόμαστε να ζήσει κανένας σας.
Προσδοκούμε μια δικαίωση για τα παιδιά που έφυγαν αλλά και όλους εσάς που θα μας ακολουθήσετε σε αυτόν τον δρόμο. Στο τέλος αυτού του ταξιδιού, ό,τι καταφέρουμε θα το έχετε καταφέρει εσείς. Εμείς δεν θέλουμε να δικάσουμε ούτε πολιτικούς ούτε υπαίτιους, κανέναν αθώο, παρά μόνο τους υπαίτιους για αυτό και προσπαθούμε, σε αυτό στηριζόμαστε».
