Παιδί μου, να θυμάσαι πως ακόμα κι αν έκανα λάθη, σε βοήθησα να μεγαλώσεις και να πετάξεις μακριά από μένα

– Όταν μεγαλώσω θα σου δώσω το φεγγάρι για να χαίρεσαι.

– Αλήθεια;

– Ναι. Θα είμαι πολύ δυνατός και σαν δυνατός που θα είμαι θα μπορώ να φτάσω στο φεγγάρι, να το πάρω στα χέρια μου και να σου το φέρω.

– Και γιατί το φεγγάρι και όχι τον ήλιο;

– Γιατί σε έχω δει να περνάς αμέτρητες νύχτες ξάγρυπνη κοιτάζοντας το φεγγάρι από το παράθυρό σου.

– Και είναι αυτό λόγος να μου φέρεις το φεγγάρι;

– Ναι γιατί τις νύχτες που έμεινες ξάγρυπνη, το φεγγάρι ήταν ο φίλος σου.

– Με συγκινεί η αγάπη σου.

– Είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω για σένα όταν εσύ έχεις κάνει τόσα και τόσα για μένα.

– Τι θέλεις να πεις;

– Σε άκουσα να λες πως μένεις σε αυτόν το γάμο για μένα. Πως αν δεν υπήρχα εγώ θα είχες φύγει από καιρό. Κι ύστερα έκλαιγες. Έκλαιγες και κοίταζες το φεγγάρι.

– Καρδούλα μου δεν ήθελα να ακούσεις αυτά τα λόγια.

– Είναι μυστικό;

– Δεν είναι μυστικό. Απλώς είναι σκέψεις και διαπιστώσεις που δεν ανήκουν σε ένα παιδί.

– Ναι αλλά εγώ δεν είμαι οποιοδήποτε παιδί. Είμαι το δικό σου παιδί και θα σου φέρω το φεγγάρι.

– Είμαι πολύ περήφανη για σένα αλλά δεν θέλω να μου φέρεις το φεγγάρι.

– Γιατί;

– Γιατί έχεις μια ολόκληρη ζωή μπροστά σου που σε περιμένει και το τελευταίο που θα ήθελα να σε δω να κάνεις όταν μεγαλώσεις είναι να κυνηγάς το φεγγάρι για μένα.

– Και τότε πώς θα σε κάνω ευτυχισμένη;

Με κάνεις ευτυχισμένη.

– Αν σε κάνω ευτυχισμένη, γιατί κλαις τα βράδια;

– Αυτό είναι άλλο.

– Τι άλλο;

– Όταν μεγαλώσεις θα καταλάβεις πως κάποιες φορές κλαίμε γιατί αυτό που είχαμε ονειρευτεί αποδείχθηκε ψέμα.

– Και γιατί κλαίμε;

– Γιατί θέλαμε πολύ να είναι αλήθεια.

– Πονάμε;

– Πονάμε.

– Φοβόμαστε;

– Κάποιες φορές φοβόμαστε κιόλας.

– Ναι αλλά εγώ θέλω να σε κάνω πιο πολύ ευτυχισμένη.

– Δεν είναι δική σου δουλειά ματάκια μου.

– Ποιανού δουλειά είναι;

– Μόνο δική μου.

– Εγώ πάντως βιάζομαι να μεγαλώσω για να σου δώσω το φεγγάρι για να χαίρεσαι.

– Κι εγώ πάλι εύχομαι να μεγαλώσεις για να κοιτάζεις το φεγγάρι και να μοιράζεσαι μαζί του τις στιγμές της δικής σου ζωής.

– Η δική μου ζωή θα έχει εσένα.

– Η δική σου ζωή θα έχει εσένα αγόρι μου, εσένα και τη γυναίκα που θα βάλεις στην καρδιά σου.

– Κι εσύ;

– Θα είμαι πίσω διακριτικά για να καμαρώνω όλο αυτό που θα έχεις γίνει.

– Θα κλαις;

– Αυτό δεν το ξέρω.

– Θα ξαγρυπνάς;

– Ούτε αυτό το ξέρω.

– Δεν θέλω να μεγαλώσω.

– Γιατί;

– Για να μη μείνεις κι άλλα βράδια μόνη κλαίγοντας και κοιτάζοντας το φεγγάρι.

– Εγώ πάλι θέλω να μεγαλώσεις για να θυμάμαι πως ακόμα κι αν έκανα λάθη, έκανα κάτι πολύ σωστό. Σε βοήθησα να μεγαλώσεις και να πετάξεις μακριά από μένα.

(Aφιερωμένο στις μαμάδες που διαχωρίζουν τη δική τους ζωή από τη ζωή των γιων τους… και σε εκείνες που αντέχουν να ξαγρυπνούν κλαίγοντας… μα και στις άλλες που βοηθούν τους γιους τους να πετάξουν μακριά από αυτές…)

Νέλη Βυζαντιάδου 

Εκπαιδεύτρια & Επόπτρια στο Ψυχόδραμα

Ψυχοθεραπεύτρια Ενηλίκων

Συστημική Σύμβουλος Ζεύγους

Συγγραφέας