MENU
Λίγες μόνο ημέρες πριν ανακοινωθούν οι βάσεις των φετινών Πανελλήνιων Εξετάσεων, οι περισσότεροι υποψήφιοι βρίσκονται σε αναβρασμό και επιχειρούν να κάνουν πλάνα για το ακαδημαϊκό τους μέλλον. Για πολλούς μεγάλος στόχος είναι οι σπουδές στον τόπο κατοικίας τους. Για άλλους, οι φοιτητική ζωή σε κάποια επαρχιακή πόλη φαντάζει ειδυλλιακή. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που στο πίσω (ή και το μπροστά) μέρος του μυαλού τους έχουν τις σπουδές στο εξωτερικό, όμως από αυτούς όλο και περισσότεροι είναι εκείνοι που επιλέγουν τα τελευταία χρόνια να φοιτήσουν στα Πανεπιστήμια της Κύπρου.
Δύο είναι οι κύριες μεταβολές που έπαιξαν ρόλο στη στροφή αυτή των Ελλήνων φοιτητών προς τη Μεγαλόνησο: Η πρώτη έχει να κάνει, βέβαια, με το γεγονός ότι τα κυπριακά Πανεπιστήμια απολαμβάνουν μια τρομερή άνοδο τα τελευταία χρόνια, τόσο αναφορικά με το επίπεδο σπουδών και καθηγητών όσο και με τις επιλογές που έχει ένας απόφοιτος για τα επόμενα βήματά του. Η άλλη έχει να κάνει με το Brexit και το γεγονός, ότι τα βρετανικά Πανεπιστήμια δεν έρχονται πλέον πρώτα στις προτιμήσεις όσων σκόπευαν να σπουδάσουν στο εξωτερικό αφού τα δίδακτρα εκεί είναι τώρα πιο υψηλά. Χαρακτηριστικά, σύμφωνα με στοιχεία του βρετανικού φορέα αιτήσεων Ευρωπαίων φοιτητών για προπτυχιακές σπουδές στη Μ. Βρετανία, η πτώση στη ζήτηση είναι 40% για τα προγράμματα που ξεκινούν τον Σεπτέμβριο του 2021. Μέχρι πριν την έξοδο της Μ. Βρετανίας από την Ε.Ε. οι Ευρωπαίοι σπουδαστές δικαιούνταν ισόποσα δίδακτρα με τους Βρετανούς. Πλέον δεν ισχύει αυτό και τα δίδακτρα μπορεί να είναι και 4 φορές υψηλότερα, ανάλογα με το Πανεπιστήμιο και το πρόγραμμα σπουδών.
Οπωσδήποτε, η πανδημία έχει παίξει και αυτή τον δικό της ρόλο, αφού στο μυαλό του Έλληνα η Κύπρος, ως μικρότερος τόπος, μπορεί να θεωρηθεί πιο ασφαλής από τη Μ. Βρετανία, η οποία μέτρησε περίπου 130.000 θανάτους από Covid-19 τον τελευταίο χρόνο.
Διαβάστε ακόμα: Σωκράτης Κάτσικας, πρύτανης ΑΠΚΥ: «Η Κύπρος έχει καταστεί κέντρο εκπαίδευσης, έρευνας και καινοτομίας» Γιώργος Δημοσθένους: «Τα Πανεπιστήμια της Κύπρου δεν έχουν πλέον τίποτα να ζηλέψουν από τα ευρωπαϊκά»
Πώς είναι η φοιτητική ζωή στην Κύπρο;
Το ενδεχόμενο της φοιτητικής ζωής στην Κύπρο, λοιπόν, ανοίγει νέους ορίζοντες σε παιδιά και γονείς που βρίσκονται τώρα στις τελευταίες τάξεις του Λυκείου. Ένας τελειόφοιτος μαθητής μπορεί να επιλέξει δημόσιο Πανεπιστήμιο της Κύπρου, εφόσον έχει συμμετάσχει στις Πανελλήνιες Εξετάσεις και ο βαθμός πρόσβασής του το επιτρέπει, καταθέτοντας το μηχανογραφικό του, ενώ δικαίωμα αίτησης έχουν και όσοι εξετάστηκαν σε εθνικό επίπεδο έως και δύο χρόνια πριν (δείτε εδώ περισσότερες πληροφορίες για σπουδές σε δημόσιο κυπριακό Πανεπιστήμιο). Εναλλακτικά, υπάρχει πάντα η δυνατότητα επιλογής κάποιου ιδιωτικού κυπριακού Πανεπιστημίου από αυτά που λειτουργούν στο νησί, ορισμένα εκ των οποίων θεωρούνται εξαιρετικά.
Η φοιτητική ζωή, ωστόσο, δεν περιλαμβάνει μόνο τις σπουδές. Και αυτό το ξέρουν καλά όσοι είχαν την τύχη να την ζήσουν. Δεν θα μπορούσαν να μας δώσουν καλύτερη εικόνα για το τι σημαίνει να είσαι φοιτητής στην Κύπρο, λοιπόν, οι παρακάτω Έλληνες που βρέθηκαν εκεί και δέχθηκαν να απαντήσουν σε όλες τις ερωτήσεις μας!
Δήμος Β., 20 ετών
Σπουδάζει Μηχανολόγος Μηχανικός και Κατασκευαστής στο δημόσιο Πανεπιστήμιο Κύπρου, στη Λευκωσία
“Η Κύπρος για εμένα προέκυψε από τον πατέρα μου, ο οποίος έκανε τα χαρτιά μου για το Πανεπιστήμιο εκεί, όταν εγώ έδινα Πανελλήνιες, χωρίς να το ξέρω, προκειμένου αν δεν τα πάω καλά στις εξετάσεις εδώ να έχω μια δεύτερη ευκαιρία εκεί -και πράγματι δεν έγραψα πολύ καλά. Πήγα, λοιπόν, τέλη Αυγούστου, γιατί οι εγγραφές εκεί ξεκινούν 1η Σεπτεμβρίου, με σκοπό να δω αν θα μπορούσα να μείνω.
Το πρώτο πράγμα που σου κάνει εντύπωση όταν πας, εκτός από την ανάπτυξη που υπάρχει, είναι ο κόσμος: Είχαμε πάει τότε με τους γονείς μου και μας έκανε εντύπωση πόσο βοηθητικοί και φιλόξενοι ήταν οι άνθρωποι, αλλά και πόσο πρόθυμοι να μας εξυπηρετήσουν σε ό,τι χρειαζόμασταν -ακόμα κι αν δεν είχαν κάποιο κέρδος από εμάς. Σε ένα σούπερ μάρκετ βρεθήκαμε για να ρωτήσουμε για μια υπηρεσία και οι άνθρωποι ξεσηκώθηκαν, να μας πάνε με το αυτοκίνητο για να μην περπατήσουμε.
Ως προς τη γλώσσα, υπάρχουν διαφορές και στην προφορά και στις λέξεις που χρησιμοποιούν -χαρακτηριστικό τους είναι ότι μιλάνε πολύ γρήγορα. Αυτό το βιώνεις πιο πολύ στο Πανεπιστήμιο. Θυμάμαι στο πρώτο μάθημα που πήγα, ήταν Μαθηματικά, έκατσα κάπως πίσω και ήταν αδύνατον να παρακολουθήσω. Πρώτη συμβουλή μου, λοιπόν, προς τους Έλληνες που θα πάνε να σπουδάσουν εκεί: Να κάθονται μπροστά, για να μπορούν να καταλαβαίνουν τους καθηγητές -αν και κάποιοι είναι από την Ελλάδα. Βέβαια, έπειτα από μερικές ημέρες συνηθίζει κανείς.
Το σπίτι που μένω τελικά είναι πολύ κοντά στο Πανεπιστήμιο, οπότε δεν χρειάζεται να παίρνω κάποιο μεταφορικό μέσο για να βρεθώ εκεί και αυτό είναι πολύ εξυπηρετικό. Εξάλλου, το ίδιο το Πανεπιστήμιο διαφέρει από τα ελληνικά, έχει τη μεγαλύτερη βιβλιοθήκη της Ευρώπης και είναι έτσι διαμορφωμένο ώστε “τραβάει” τους φοιτητές να μένουν εκεί. Το δε κόστος ζωής είναι λίγο πιο ακριβό από τη Μυτιλήνη, όπου είναι το πατρικό μου, και αυτό φαίνεται περισσότερο στα ενοίκια -ίσως είναι και από την Αθήνα πιο ακριβά τα ενοίκια. Για παράδειγμα για studio -όλη η περιοχή γύρω από το Πανεπιστήμιο έχει studios σε πολυκατοικίες- ο μέσος όρος στα ενοίκια είναι από 400 μέχρι 550 ευρώ. Τα studios έχουν κουζινάκι, μπάνιο, είναι προσεγμένα, αλλά είναι πολύ μικρά. Και στο σούπερ μάρκετ φαίνεται το υψηλότερο κόστος ζωής, για τα δεδομένα της Μυτιλήνης.
Πρέπει, βέβαια, να αναφέρω για το φαγητό, ότι εμείς οι Έλληνες δικαιούμαστε κουπόνια σίτισης που δίνονται κάθε 6μηνο (πρόκειται για ένα ποσό γύρω στα 500 ευρώ), τα οποία περνιούνται στην κάρτα του Πανεπιστημίου, και έχουμε το δικαίωμα να τα ξοδεύουμε για το φαγητό, για το καφέ μας, σε τριγύρω καταστήματα (είναι μια αλυσίδα καταστημάτων-εστιατορίων με πολύ καλό φαγητό που τα δέχεται σε διάφορες περιοχές), σε μίνι μάρκετ και φούρνο. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από αυτό το κομμάτι, γιατί με αυτόν τον τρόπο, όλο το φαγητό του 6μηνου είναι πληρωμένο.
Εγώ τώρα ετοιμάζομαι να μπω στο 3ο έτος. Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρι επιστρέφω στον τόπο μου, ενώ 2-3 φορές έχει έρθει και η μαμά μου. Φέτος, βέβαια, λόγω κορωνοϊού έμεινα στην Κύπρο πολύ λιγότερο -θα δούμε πώς θα πάει του χρόνου.
Από το Πανεπιστήμιο, πάντως, είμαι πολύ ευχαριστημένος: Από το επίπεδο σπουδών, το πρόγραμμα, την οργάνωση, τους χώρους, το επίπεδο των καθηγητών. Πιστεύω σε αυτό το κομμάτι είναι πολύ μπροστά, από τα Πανεπιστήμια της Ελλάδας. Θα επέλεγα, λοιπόν, και πάλι την Κύπρο για σπουδές, γιατί μπορεί να μην κάνεις τη φοιτητική ζωή της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης (οι αποστάσεις είναι πολύ μεγάλες και αν δεν έχεις αυτοκίνητο είναι δύσκολο να μετακινηθείς), αλλά εδώ θα κερδίσεις πολύ στο κομμάτι του Πανεπιστημίου. Η βιβλιοθήκη είναι τρομερή, ο εξοπλισμός το ίδιο, γνωρίζεις άτομα… Είναι καινούργιο το Πανεπιστήμιο και έχει να δώσει πολλά.
Διαβάστε ακόμα: Η βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κύπρου είναι πραγματικό στολίδι του τόπου!Όσο για το μέλλον, η Κύπρος δίνει έμφαση στην επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη, οπότε όλα αυτά προωθούνται πολύ και από το Πανεπιστήμιο, ενώ υπάρχει και το Κέντρο Επιχειρηματικότητας, που τυχαίνει να δουλεύω και εκεί, και προωθεί την επιχειρηματικότητα.
Κλείνοντας, δεν υπάρχει κάτι που να με έχει δυσκολέψει ιδιαίτερα, γιατί η ζωή στην Ελλάδα και στην Κύπρο δεν είναι διαφορετική. Η καθημερινότητα είναι ίδια. Η νοοτροπία των ανθρώπων αλλάζει πολλές φορές, π.χ. ο τρόπος που χειρίζονται την κατάσταση με τους Τούρκους και τα έντονα, πικρά συναισθήματα που υπάρχουν ακόμα στο λαό.
Αν θα συνιστούσα σε ένα παιδί από την Ελλάδα τις σπουδές στο δημόσιο Πανεπιστήμιο Κύπρου; 100%. Θα γνωρίσει μια διαφορετική νοοτροπία, με απεριόριστη φιλοξενία και αποδοχή. Βέβαια, καθώς πρόκειται για το μόνο δημόσιο Πανεπιστήμιο με πολύ υψηλό επίπεδο, έχει τη δυσκολία του.
Κάποια τελευταία tips που εγώ όταν πρωτοήρθα δεν γνώριζα:
-Υπάρχει λεωφορείο που σε πάει από το αεροδρόμιο απευθείας στο Κέντρο (η απόσταση είναι 45 λεπτά), με εισιτήριο 8 ευρώ. Ειδάλλως πρέπει να πάρεις ταξί.
-Για τους φοιτητές από Ελλάδα υπάρχει ο ΔΟΑΤΑΠ που είναι υπεύθυνος για την έγκριση των πτυχίων, στον οποίον πρέπει να απευθυνθεί κανείς για να εγκριθεί το πτυχίο του στην Ελλάδα. Στην περίπτωση των Μηχανικών, επειδή το Πολυτεχνείο στην Ελλάδα είναι 5 χρόνια, ενώ στην Κύπρο είναι 4, θα πρέπει κανείς να κάνει και έναν χρόνο μεταπτυχιακό για να εξισωθεί το πτυχίο του με το ελληνικό. Βέβαια, ο φορέας αυτός έχει κάποιους κανόνες που πρέπει κανείς να διαβάσει.
-Για τις μετακινήσεις εδώ υπάρχει και το πρόγραμμα “Move it” που σε εξυπηρετεί για να βρίσκεις τις διαδρομές, τις ώρες κλπ. Βέβαια τα λεωφορεία εδώ λειτουργούν μέχρι τις 8 το βράδυ. Για να πας μετά στο κέντρο χρειάζεσαι ταξί που κοστίζει γύρω στα 8 ευρώ, από το Πανεπιστήμιο.
-Η μεγαλύτερη δυσκολία στην Κύπρο για έναν φοιτητή είναι οι μεγάλες αποστάσεις που δεν καλύπτονται πλήρως από Μ.Μ.Μ. και ο καιρός. Η ζέστη κυριαρχεί σχεδόν όλον τον χρόνο, ενώ πολύ εύκολα το καλοκαίρι φτάνει τους 40 βαθμούς.”
Δημήτρης Σ., 26 ετών
Σπούδασε Φαρμακευτική σε ιδιωτικό Πανεπιστήμιο της Κύπρου, στη Λευκωσία, και επέστρεψε στην Αθήνα για Μεταπτυχιακές σπουδές
“Στην Κύπρο υπάρχουν 4 Πανεπιστήμια εκ των οποίων τα 3 είναι ιδιωτικά και το ένα δημόσιο. Αυτά βρίσκονται στη Λευκωσία, ενώ κάποια έχουν και παραρτήματα σε άλλες περιοχές. (π.χ στη Λεμεσό). Η νοοτροπία τους ως προς την οργάνωση σπουδών είναι σχεδόν ίδια. Διαφέρουν, όμως, με την οργάνωση που υπάρχει στην Ελλάδα, ενώ θυμίζουν περισσότερο αυτή της Αγγλίας (καθώς οι Κύπριοι ακολουθούν γενικώς το “lifestyle” της Αγγλίας.)
Κατά την έναρξη του ακαδημαϊκού έτους, ο φοιτητής γνωρίζει πλήρως το πρόγραμμα των μαθημάτων του, καθώς και τις ημερομηνίες των εξετάσεών του. Αυτό έχει σαν πλεονέκτημα, ο Έλληνας που θα καταφθάσει στη Κύπρο, να οργανώσει το πρόγραμμά του και να κλείσει από νωρίς τα αεροπορικά εισιτήρια για την Ελλάδα όσες φορές θέλει με μικρότερο κόστος.
Αναφορικά με το σύστημα σπουδών, όλα τα μαθήματα περιλαμβάνουν μία ενδιάμεση εξέταση που λαμβάνει το 20% του συνολικού βαθμού (που αποτελεί τη μισή ύλη του μαθήματος), εργαστηριακές ασκήσεις και εξέταση του εργαστηρίου αυτού που λαμβάνει, επίσης, το 20% του συνολικού βαθμού (αν το πρόγραμμα σπουδών που διαλέξει ο φοιτητής δεν κατέχει εργαστήριο τότε μπορεί να προστεθεί μία επιπλέον ενδιάμεση εξέταση) και η τελική εξέταση που λαμβάνει το 60% του συνολικού βαθμού (που αποτελεί όλη την ύλη του μαθήματος).
Οι εργαστηριακές ασκήσεις είναι υποχρεωτικές και οι εργαστηριακές αναφορές (σχόλια πειράματος, ασκήσεις κτλπ ) πρέπει να παραδίδονται στον επιβλέποντα καθηγητή του εργαστηρίου, μία εβδομάδα αφότου πραγματοποιηθεί. Διαφορετικά δεν μπορεί να γίνει δεκτή ή ο βαθμός θα είναι χαμηλότερος.
Επίσης, σε κάθε μάθημα ο καθηγητής/τρια λαμβάνει απουσίες. Αν ο φοιτητής ξεπεράσει το όριο των απουσιών, τότε το πανεπιστήμιο λαμβάνει κάποια ειδικά μέτρα (π.χ. μπορεί να πάρει τους γονείς τηλέφωνο ή να έχει κάποια κύρωση στο βαθμό του).
Το παραπάνω σύστημα έχει το πλεονέκτημα, ότι ο φοιτητής έχει συνεχή τριβή με τα μαθήματα και οργανώνει καλύτερα το πρόγραμμα του. Επιπλέον (και σημαντικό) δεν μαζεύεται υπερβολικά μεγάλος όγκος ύλης για την τελική εξέταση, καθώς η μισή ύλη έχει διαβαστεί από την ενδιάμεση εξέταση. Τέλος αξίζει να σημειωθεί πως αν για κάποιο λόγο δεν πάει καλά κάποιο μάθημα (γιατί πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι), αν ο φοιτητής έχει έναν καλό βαθμό στην ενδιάμεση εξέταση και στις εργαστηριακές ασκήσεις τότε δεν κινδυνεύει πολύ να μην περάσει το μάθημα. Φυσικά πάντοτε υπάρχει η δυνατότητα της επανεξέτασης.
Ως προς την ύλη και τη διάταξη των μαθημάτων , οι Κύπριοι έχουν την νοοτροπία των Άγγλων που αναφέρει “λίγα και καλά”. Συγκεκριμένα, παρέχουν στους φοιτητές τις απαραίτητες γνώσεις, έτσι ώστε να βγουν στην αγορά εργασίας ή γερές βάσεις αν θέλουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους (π.χ. μεταπτυχιακό, διδακτορικό). Δεν βομβαρδίζουν με “κατεβατά” κείμενα ή γνώσεις που μπορεί να μην τις χρειαστούν και ποτέ (ναι, αυτό είναι σπόντα για την Ελλάδα).
Οι φοιτητές δεν καλούνται να δηλώσουν μαθήματα. Σε κάθε εξάμηνο είναι καθορισμένο τι μαθήματα πρέπει να έχει ο φοιτητής.
Έπειτα από κάθε εξέταση, γίνεται αξιολόγηση από τον υπεύθυνο/η καθηγητή/τρια. Αν ο/η καθηγητής/τρια αυτός/η διαπιστώσει πως ο φοιτητής έχει κακές επιδόσεις στις εξετάσεις (π.χ. σε όλα τα μαθήματα έχει βαθμό 5), τότε ο καθηγητής/τρια κρίνει πως δεν πρέπει να δώσει στο φοιτητή το μέγιστο αριθμό μαθημάτων που αντιστοιχούν σε κάθε εξάμηνο. Θα του δώσει λιγότερα, έτσι ώστε να έχει την ευχέρεια να πάει καλύτερα στην επόμενη εξεταστική.
Επιπλέον, αν κάποιο μάθημα δεν έχει περαστεί, τότε κατά 90% , ο/η καθηγητής/τρια δεν θα επιτρέψει να λάβει το μέγιστο αριθμό μαθημάτων, ακριβώς για τον ίδιο λόγο.
Ένα κοινό πόρισμα με την Ελλάδα είναι ότι ο φοιτητής δεν μπορεί να πάρει ένα μάθημα που είναι αλυσίδα με ένα άλλο μάθημα προηγούμενου εξαμήνου που δεν έχει περαστεί.
Τέλος, υπάρχει μόνο μία επαναληπτική εξέταση που λαμβάνει χώρα τον μήνα Σεπτέμβρη. Ο φοιτητής μπορεί να δώσει μόνο μέχρι 3 μαθήματα. Αν δεν καταφέρει να περάσει και τότε το μάθημα, τότε επαναλαμβάνει όλο το μάθημα από την αρχή.
Πρέπει να τονιστεί πως αυτά που ακούγονται πολλές φορές για τους καθηγητές στην Ελλάδα, στην Κύπρο δεν ισχύουν (και ειδικά στα ιδιωτικά πανεπιστήμια). Οι καθηγητές είναι πάντοτε στο πλάι των φοιτητών, πάντοτε λύνουν οποιαδήποτε απορία, απαντάνε στην ώρα τους το email, δεν βάζουν “εκτός ύλης” θέματα και σε περίπτωση που εντοπίσουν κάποια έλλειψη στον φοιτητή, τότε είναι χρέος τους να την καλύψουν με ένα φροντιστηριακό μάθημα (μιλάω από προσωπική εμπειρία).
Αναφορικά με τη σημειώσεις, στη διδασκαλία χρησιμοποιούνται αναλυτικές σημειώσεις (κείμενα) με PowerPoint και υλικό πλούσιο σε εικόνες φωτογραφίες και σχεδιαγράμματα, με στόχο την καλύτερη κατανόηση των αρχών που διέπουν το κάθε μάθημα. Για τον λόγο αυτό ο φοιτητής που βρίσκεται σε ένα από τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια δεν θα χρειαστεί να αγοράσει κάποιο διδακτικό βιβλίο, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Ό,τι βιβλίο χρειαστεί θα υπάρχει σίγουρα στη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου του.
Όσον αφορά τις υποτροφίες, στο δικό μου Πανεπιστήμιο ίσχυε πως αν ο φοιτητής καταφέρει να έχει γενικό μέσο όρο πάνω από 8 (οχτώ), τα δίδακτρα αρχίζουν να μειώνονται. Σίγουρα αν ο φοιτητής έχει μέσο όρο 10 (Δέκα) τότε η μείωση των διδάκτρων φτάνει τα 50%. Πολλές φορές οι φοιτητές επιλέγουν να δουλεύουν μέσα στο πανεπιστήμιο (π.χ. σε μία βιβλιοθήκη) έτσι ώστε να έχουν ένα ελαφρυντικό στα δίδακτρα.
Από προσωπική εμπειρία, ως φοιτητής που έκανε τις προπτυχιακές σπουδές στην Κύπρο και τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Ελλάδα, μπορώ να πω ότι η Κύπρος έχει την απόλυτη οργάνωση. Μπορώ να πω με σιγουριά, πως αν ένας φοιτητής δεν είναι καλά οργανωμένος ή διαβαστερός, με το πέρασμα του χρόνου μετατρέπεται σε έναν εργατικό και συνεπή φοιτητή. Το αναφέρω κυρίως για τους γονείς που μπορεί να αγχώνονται για το παιδί τους. Χρειάζεται απλά λίγη υπομονή.
Όσο για τη ζωή στην Κύπρο και αυτή διαφέρει από την Ελλάδα: Το ωράριο των μικρών καφενέδων και των μικρών μπαρ είναι μέχρι τις 00:00 ενώ των νυχτερινών μαγαζιών διασκέδασης είναι μέχρι τις 04:00. Φυσικά, υπάρχουν και εξαιρέσεις.
Η μετακίνηση είναι ένα από τα μειονεκτήματα, καθώς η συγκοινωνία δεν είναι ιδιαίτερα καλή με αποτέλεσμα ο φοιτητής να αναγκάζεται να πληρώσει ταξί που είναι λίγο ακριβό, ενώ η διπλή ταρίφα ξεκινάει από τις 8 το βράδυ.
Γενικά η Κύπρος είναι λίγο ακριβή: Αν στην Ελλάδα ένας καφές στο χέρι έχει 1,50 ευρώ, στην Κύπρο έχει 3 ευρώ. Ο φοιτητής καλείται, λοιπόν, να ψάχνει οικονομικές λύσεις για τη ζωή εκεί.
Ως προς το φαγητό, πέρα από τα ταπεράκια της μαμάς, υπάρχει η πολύ οικονομική αλυσίδα που δέχεται τα φοιτητικά κουπόνια (αναφέρθηκε παραπάνω), ενώ από εκεί έπαιρνα και νερά, γιατί το νερό δεν πίνεται.
Όλοι οι Έλληνες κατά κύριο λόγο μένουν γύρω από το Πανεπιστήμιο. Είναι συχνό, μέσα σε μία πολυκατοικία να υπάρχουν τουλάχιστον 6 συμφοιτητές. Τα σπίτια μπορεί να είναι από μικρές γκαρσονιέρες μέχρι και πιο μεγάλα (με δύο υπνοδωμάτια, ένα σαλόνι, ένα ή δύο μπάνια). Οι τιμές αρχίζουν από 300 ευρώ και μπορεί να φτάσουν μέχρι 500 ευρώ.
Τέλος, αναφορικά με την κοινωνική ζωή, οι Κύπριοι δεν είναι τόσο ανοιχτοί με τους Έλληνες. Το σενάριο που υπάρχει στην Ελλάδα, ότι οι Κύπριοι είναι κλίκα μεταξύ τους, ισχύει και εδώ.
Συμπερασματικά, σίγουρα η Κύπρος αποτελεί μια ευνοϊκή λύση για έναν Έλληνα που δεν κατάφερε να αποδώσει στις Πανελλήνιες. Πολλές φορές αναπολώ το σύστημά της αλλά και την επιμονή και την προσπάθεια των καθηγητών μου να γίνω καλύτερος άνθρωπος και επαγγελματικά και κοινωνικά.”
Σταμάτης Σ., 27 ετών
Σπούδασε Νομική (Ελληνικό Δίκαιο) σε ιδιωτικό Πανεπιστήμιο στη Λευκωσία
“Βρέθηκα πρώτη φορά στην Κύπρο λίγο πριν εκκινήσουν οι σπουδές γύρω στις αρχές Σεπτεμβρίου το 2012. Το πανεπιστήμιο μου ήταν στην Λευκωσία, όπου και έμεινα. Επέλεξα την Κύπρο για αρκετούς λόγους: Αρχικά δεν μπορούσα να περάσω στην σχολή της αρεσκείας μου στην Ελλάδα εξαιτίας μικρής διαφοράς μορίων, δεύτερο είναι η μόνη χώρα που μιλάει Ελληνικά και μπορείς να συνεννοηθείς.
Η πρώτη εντύπωση ήταν περίεργη. Πολλά έδειχναν παρόμοια με την Ελλάδα, όπως η διασκέδαση, το φοιτητικό κλίμα, τα μαθήματα, όμως υπήρχαν και μεγάλες διαφορές: Λίγοι οι πεζοί στον δρόμο έως ελάχιστοι (μόνο σε κεντρικά σημεία έβλεπες περαστικούς), τα καταστήματα εστίασης κυρίως μεγάλες καφετέριες εξυπηρετούσαν κυρίως self service, αρκετά καλά αυτοκίνητα στον δρόμο και ελάχιστα έως καθόλου μηχανάκια. Επίσης, δεν υπήρχαν πολλά καταστήματα/εστιατόρια που να εξυπηρετούσαν με παράδοση κατ’οίκον μετά τις 11.
Η γλώσσα ήταν οικεία καθώς μιλούν ελληνικά/κυπριακά, η μόνη δυσκολία στην συνεννόηση υπήρχε με Κύπριους συμφοιτητές από επαρχία. Με τον καιρό όμως δεν είναι κάτι απροσπέλαστο, το συνηθίζεις και αρχίζεις και τα καταλαβαίνεις.
Έμεινα στην Λευκωσία και συγκεκριμένα στις περιοχές του Στροβόλου και της Έγκωμης. Άλλαξα δύο κατοικίες όσο ήμουν στο νησί. Το κόστος ζωής λίγο πιο βεβαρημένο σε σχέση με την Ελλάδα. Μέσα σε γενικές γραμμές από τα πάγια έξοδα το ρεύμα στην Κύπρο ήταν λίγο πιο ακριβό (περίπου 20-25%). Το νερό ήταν στα ίδια πλαίσια με την Ελλάδα. Τα ενοίκια ήταν αρκετά ακριβά. Ένα όμορφο σχετικά νέο σπίτι με 1 Υ/Δ περίπου 45τμ. Δεν νοικιάζονταν κάτω από 450€/μήνα.
Για το φαγητό είχες αρκετές εναλλακτικές. Υπάρχουν καταστήματα/φούρνοι που παρασκευάζουν αρκετά γευστικό φαγητό σε πολύ προσιτές τιμές. Θυμάμαι παίρναμε ένα κυρίως γεύμα και μία τεράστια σαλάτα με κόστος το πολύ 10€. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε τότε η χρέωση παράδοσης – delivery, πράγμα που δεν ίσχυε μέχρι τότε σε κανένα αντίστοιχο κατάστημα στην Ελλάδα.
Έμεινα 4 χρόνια περίπου. Στην Ελλάδα ήμουν συχνός επισκέπτης, περίπου πήγαινα μία φορά το δίμηνο. Κρατούσα θυμάμαι χρήματα από τα καθημερινά μου έξοδα, ώστε να γυρίσω Ελλάδα. Όχι, επειδή δεν περνούσα καλά. Απεναντίας, είχαμε δεθεί πολύ με την παρέα μου και τους συμφοιτητές, βγαίναμε συχνά. Όμως στην περίπτωσή μου, παράλληλα σπούδαζα στην Ελλάδα και δεύτερη σχολή, οπότε μπορούσα να ζήσω μία δεύτερη παράλληλη φοιτητική ζωή στην Ελλάδα (Ιωάννινα) και να αποκτήσω άλλον έναν ακαδημαϊκό τίτλο, οπότε ...why not?
Η δικτύωση είναι περίεργο κομμάτι. Με το που πάτησα στη σχολή, γνώρισα τυχαία Ελλαδίτη συμφοιτητή και δέσαμε. Στα τμήματα της νομικής ήμασταν όλοι Ελλαδίτες και είχαμε όλοι την ίδια ανάγκη, να γνωρίσουμε παιδιά από την Ελλάδα. Είχαμε γνωρίσει και κάτι παιδιά από την Κύπρο, αλλά ο πυρήνας της παρέας μας αποτελούνταν από Ελλαδίτες συμφοιτητές, όπως είναι και λογικό.
Η διασκέδαση μας ήταν βόλτες στο κέντρο, καφέδες κοντά στη σχολή και κανένα ποτό το βράδυ. Διοργανώνονταν και αρκετές φοιτητικές βραδιές σε πολλά μαγαζιά, οπότε δεν είχαμε πρόβλημα. Μόνο που η μουσική έκλεινε μετά τις 4, γεγονός που σε ανάγκαζε να επιστρέψεις σπίτι.
Το επίπεδο σπουδών ήταν αρκετά καλό. Στο Πανεπιστήμιό μου είχαν υιοθετήσει κατά γράμμα το πανεπιστημιακό πρόγραμμα που είχαν και οι αντίστοιχες ελληνικές σχολές. Το αν θα μάθεις, εξαρτάται από εσένα αλλά αρκετά και από τον διδάσκοντα. Σε μας, με τους περισσότερους καθηγητές δεν είχαμε θέμα, δεν σημαίνει όμως ότι μάθαμε και από όλους. Σίγουρα αποκομίσαμε αρκετές γνώσεις και κάποιες από αυτές τις χρησιμοποιούμε και σήμερα.
Εξαιρετικά δύσκολη είναι η Κύπρος αν δεν έχεις αμάξι, γιατί η συγκοινωνία τους είναι ανύπαρκτη. Οι αποστάσεις δεν είναι τεράστιες, αλλά με τα πόδια και ταξί συνέχεια δεν γίνεται (η σημαία στα ταξί ξεκινά εδώ από 1.10€ ενώ εκεί από 3,40€ – οι λοιπές χρεώσεις αντίστοιχες με Ελλάδα).
Θα τη συνιστούσα σε κάθε περίπτωση. Ο καθένας μας πρέπει να κυνηγά το όνειρό του είτε είναι στην Ελλάδα είτε στην Κύπρο. Επίσης με καλή παρέα όπου και να πας θα περάσεις ωραία. Οπότε πάμε για σπουδές στο νησί.”
