MENU
Κείμενο του Marc Shoffman στην ιστοσελίδα της Daily Mail
Η γυναίκα μου Danielle κι εγώ ποτέ δεν φανταζόμασταν ότι λίγους μήνες μετά την περιπέτειά μας θα βρισκόμασταν ξανά στην ίδια κατάσταση…
Είχαμε δύο πρόωρα μωρά, την Isabelle που γεννήθηκε στις 31 εβδομάδες και την Amelie που ήρθε στον κόσμο την 33η εβδομάδα της κύησης.
Και ενώ αυτό ακούγεται τρομακτικό, ειλικρινά, δεν πρέπει να αποτελεί αρνητική εμπειρία.
Η γυναίκα μου εισήχθη στο νοσοκομείο τον Αύγουστο του 2012, από την 25η εβδομάδα της εγκυμοσύνης της στην Isabelle και για έξι ολόκληρες εβδομάδες, αφότου διαγνώσθηκε με προδρομικό πλακούντα.
Πρόκειται για μια κατάσταση όπου ο πλακούντας του μωρού καλύπτει τον τράχηλο της μητέρας μερικώς ή εντελώς – τη δίοδο μεταξύ της μήτρας και του κόλπου. Ο προδρομικός πλακούντας μπορεί να προκαλέσει σοβαρή αιμορραγία πριν ή κατά τον τοκετό.
Γνωρίζαμε από την 25η εβδομάδα ότι το μωρό θα μπορούσε να γεννηθεί οποιαδήποτε στιγμή
Οι γιατροί χορήγησαν στο έμβρυο στεροειδή, έτσι ώστε οι πνεύμονές του να αναπτυχθούν καλύτερα και να μπορεί να αναπνέει πιο εύκολα όταν έρθει στη ζωή.
Μας ενημέρωσαν ότι υπάρχει μια πιθανότητα η γυναίκα μου να έχει τεράστια αιμορραγία από τον πλακούντα κι από εκεί κι έπειτα θα χρειαστούν οκτώ λεπτά μέχρι να γεννηθεί το μωρό.
Ωστόσο, ποτέ δεν παρουσίασε την «τεράστια αιμορραγία», αλλά στις 31 εβδομάδες και με το άγχος να την κυριεύει, τα νερά της Danielle έσπασαν και αμέσως υποβλήθηκε σε επείγουσα καισαρική τομή.
Μετά τη γέννησή της και αφού προλάβαμε να της ρίξουμε μια γρήγορη ματιά, η Isabelle μεταφέρθηκε αμέσως στη μονάδα εντατικής νοσηλείας νεογνών, όπου παρέμεινε για τρεις εβδομάδες μέχρι τελικά να επιστρέψει στο σπίτι.
Ειλικρινά νομίζαμε ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα αντικρίζαμε το ψυχρό περιβάλλον της εντατικής, αλλά μόλις δύο χρόνια αργότερα τα ζήσαμε ξανά όλα από την αρχή…
Νωρίτερα τη φετινή χρονιά ήμασταν ενθουσιασμένοι για τον επικείμενο ερχομό ενός ακόμα κοριτσιού στην οικογένεια, ενώ οι γιατροί μας διαβεβαίωναν ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος για πρόωρο τοκετό αυτή τη φορά. Όλα κυλούσαν μια χαρά μέχρι την 33η εβδομάδα στις αρχές του Οκτωβρίου, όπου η γυναίκα μου άρχισε να έχει συσπάσεις. Μετά από δύο διανυκτερεύσεις στο νοσοκομείο αποκτήσαμε την Amelie με καισαρική τομή.
Η γέννηση ενός πρόωρου μωρού είναι τόσο δραματική όσο το σενάριο μιας σαπουνόπερας
Οι νοσοκόμες θα σας οδηγήσουν στη μονάδα εντατικής νοσηλείας και θα σας λύσουν κάθε απορία για τα διάφορα καλώδια μέσα από τα οποία παρακολουθείται και τρέφεται το μωράκι σας. Όμως, τίποτα δεν μπορεί να σας προετοιμάσει μέχρι να το δείτε να συμβαίνει σε κάποιον που αγαπάτε.
Τί έπρεπε να κάνω σαν σύζυγος και πατέρας; Να μείνω με τη σύζυγό μου ή να τρέξω πίσω από τον παιδίατρο στη μονάδα των νεογνών;
Και τις δύο φορές διάλεξα να πάω με τις νεογέννητες κόρες μου, κυρίως επειδή ήταν εκείνο που μου είχε ζητήσει η σύζυγός μου να κάνω.
Ήταν πολύ σκληρό να τις βλέπω στη θερμοκοιτίδα, συνδεδεμένες με μηχανήματα που ελέγχουν τον παλμό και τη θερμοκρασία τους.
Κανένας γονέας δεν θα ήθελε το παιδί του να ταλαιπωρείται από έναν απλό βήχα, πόσο μάλλον να το βλέπει διασωληνωμένο από τη μύτη από την πρώτη κιόλας ημέρα της ζωής του
Το χειρότερο από όλα είναι η έλλειψη ελέγχου. Ενώ κάποιοι φίλοι μας μοιράζονταν φωτογραφίες με νεογέννητα στο διαδίκτυο, εμείς δεν μπορούσαμε καν να αγκαλιάσουμε το μωρό μας για όσο θέλαμε, κι όταν οι γιατροί μας το επέτρεψαν έπρεπε να προσέχουμε μην μετακινήσουμε τα καλώδια και δημιουργήσουμε πρόβλημα στο παιδί.
Το πιο επίπονο σημείο ήταν όταν έπρεπε να αποχωρήσουμε για πρώτη φορά από το νοσοκομείο χωρίς το μωρό μας. Το καθισματάκι του αυτοκινήτου εξακολουθούσε να μένει άδειο, το ίδιο και η κούνια στο σπίτι μας…
Ύστερα από όλες αυτές τις περιπέτειες, εκείνο που έχει σημασία είναι ότι η Isabelle είναι σήμερα δύο ετών και η Amelie πριν λίγο καιρό συμπλήρωσε ένα μήνα ζωής. Και οι δύο είναι υγιείς και απολαμβάνουν οικογενειακές στιγμές ευτυχίας στο σπίτι μας!
Διαβάστε επίσης:
Τι άλλο θα πληρώσουμε γι’αυτή την πανδημία;
Πανικός στην Γλυφάδα: Μαθήτρια κατήγγειλε πως άγνωστος πήγε να την αρπάξει ενώ γύριζε από το σχολείο
Χρήστος Τριπόδης: “Aν δεν έχεις αλήθεια, δεν μπορείς να παίξεις θέατρο για τα παιδιά”
