Αν έχετε παιδί στην προεφηβική ή εφηβική ηλικία και παρατηρήσετε ότι κουτσαίνει ή παραπονιέται για πόνο στο γόνατο ή το ισχίο, θα πρέπει να υποψιαστείτε το ενδεχόμενο επιφυσιολίσθησης μηριαίας κεφαλής, όπως μας είπε ο Διευθυντής του Παιδορθοπεδικού Τμήματος στο Νοσοκομείο Metropolitan και επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου Ηρακλείου Δρ. Μάριος Λυκίσσας, όταν τον ρωτήσαμε για τα πρώτα συμπτώματα μιας συχνότατης πάθησης.
Η επιφυσιολίσθηση της μηριαίας κεφαλής είναι μία πάθηση της προεφηβικής και εφηβικής ηλικίας που αφορά συχνότερα αγόρια παχύσαρκα, ηλικίας άνω των 12 ετών. Η πάθηση αυτή, ωστόσο, μπορεί να εμφανιστεί και σε παχύσαρκα κορίτσια, άνω των 14 ετών, αλλά και σε παιδιά μικρότερης ηλικίας (π.χ. 10 ετών), στα οποία όμως θα χρειαστεί τότε να γίνει και ορμονολογικός έλεγχος.
Η επιφυσιολίσθηση εκδηλώνεται με πόνο στην πρόσθια επιφάνεια του μηρού και δυσκολία στη βάδιση, έπειτα από έντονη κόπωση (π.χ. πολύ περπάτημα ή τρέξιμο), ενώ αν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα μπορεί αργότερα να εμφανιστεί και χωρίς το παιδί να βρίσκεται σε κόπωση, π.χ. ενώ είναι ξαπλωμένο.
Οφείλεται σε διαταραχή του χονδρικού ιστού που ενώνει τη μηριαία κεφαλή με τον μηριαίο αυχένα και επί της ουσίας είναι μια ορμονική διαταραχή.
Το πρώτο πράγμα που θα παρατηρήσει ο γονιός (ή ο γυμναστής) αν το παιδί υποφέρει από αυτή την πάθηση είναι, ότι αυτό χωλαίνει, δηλαδή κουτσαίνει.
Τότε, το παιδί θα χρειαστεί να επισκεφθεί παιδο-ορθοπεδικό, ο οποίος θα κάνει την πρώτη κλινική εξέταση και -εφόσον το κρίνει απαραίτητο- θα ζητήσει ακτινογραφία. Εφόσον υπάρξει διάγνωση επιφυσιολίσθησης μηριαίας κεφαλής, η αντιμετώπιση είναι μόνο χειρουργική.
Επιφυσιολίσθηση: Διάγνωση, Κίνδυνοι, Επιπλοκές και Αντιμετώπιση
«Αν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα χειρουργικά το πρόβλημα, η κατάσταση μπορεί να χειροτερέψει και να οδηγήσει σε επιπλοκές, όπως οστεονέκρωση της κεφαλής λόγω διαταραχών, χονδρόλυση της αρθρικής επιφάνειας και ραιβό ισχίο (δηλαδή, παραμόρφωση στο ισχίο), ενώ μπορεί και να οδηγήσει σε πρώιμη οστεοαρθρίτιδα κατά την ενηλικίωση του παιδιού», λέει ο Δρ. Λυκίσσας.
Ο ίδιος συμπληρώνει, ότι ο γονιός πρέπει να γνωρίζει, ότι στο 20% των περιπτώσεων, το ίδιο πρόβλημα εμφανίζεται και στο άλλο ισχίο του παιδιού.
Ο στόχος της χειρουργικής επέμβασης είναι σταθεροποιηθεί η κεφαλή του ισχίου και να διαμορφωθεί σωστά, αλλά και να προληφθεί η πρώιμη οστεοαρθρίτιδα.
Μάλιστα, πρόκειται για μια επέμβαση που, εφόσον όλα πάνε καλά, επιδιορθώνει το πρόβλημα οριστικά και καθόλου δεν επηρεάζει την πορεία της ανάπτυξης του παιδιού, αφού στην περιοχή του ισχίου τα κόκκαλα δεν μεγαλώνουν τόσο όσο π.χ. γύρω από τα γόνατα.
Καλό είναι, ωστόσο, μετά την επέμβαση να πραγματοποιήσει το παιδί ορισμένες φυσιοθεραπείες.
