«Ενθύμιον» για την επιστήμονα μητέρα μου στον ΙΑΝΟ της Αθήνας

«Ενθύμιον» για την επιστήμονα μητέρα μου στον ΙΑΝΟ της Αθήνας

Γράφει η Ιφιγένεια Τσαντίλη Μ.Sc

Δημοσιογράφος – Επικοινωνιολόγος

Πώς να περιγράψεις την μητέρα σου;

Συγκεντρώνεις φωτογραφίες της, λέξεις από το ημερολόγιό της, γράμματα και καρτ ποστάλ, βιβλία της, κάποιους στίχους που σιγοψιθύριζε και αρχίζεις να σχεδιάζεις μια εκδήλωση μνήμης για να την τιμήσεις.

Όταν η μητέρα σου είναι ταυτόχρονα μια γυναίκα δοσμένη στην επιστήμη και αγαπημένη «γιατρίνα», όπως την αποκαλούσαν οι εκατοντάδες ασθενείς της, ξεφεύγει από τα όρια της οικογένειας και ανήκει σε όσους την γνώρισαν και άγγιξε τις ζωές τους.

Δεν είναι απλά η μάνα σου. Μαθαίνεις να την μοιράζεσαι από τα παιδικά σου χρόνια.

Η Μιμίκα Παλαιοθοδώρου-Τσαντίλη

Η ζωή και το έργο της μητέρας μου Μιμίκας Παλαιοθοδώρου-Τσαντίλη, αειμνήστου οδοντιάτρου από τη Ζάκυνθο, τιμήθηκαν από πλήθος φίλων και συναδέλφων της, που ήρθαν στον ΙΑΝΟ, με αφορμή την επέτειο των γενεθλίων της (12 Απριλίου 1932).

Πήρε το πτυχίο της Οδοντιατρικής από το Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών τον Αύγουστο του 1955, σε μια μεταπολεμική εποχή. Ήταν μια από τις ελάχιστες γυναίκες που αποφοίτησαν από την οδοντιατρική σχολή μετά τον εμφύλιο και τον καταστροφικό σεισμό του 1953 και όμως επέστρεψε στη γενέτειρά της και άνοιξε το πρώτο της ιατρείο, στην υπό αναδόμηση Χώρα της Ζακύνθου.

Εκεί, πολύ γρήγορα διακρίθηκε στο επάγγελμά της και πολλοί Ζακυνθινοί, συνέχισαν να την επισκέπτονται και στην Αθήνα, από το 1961 μέχρι το 2004, όπου συνέχισε την ιατρική της πρακτική, μετά τον γάμο της στο Μόναχο το 1960, με τον συμφοιτητή της πατέρα μου, Νικόλαο Α. Τσαντίλη.

Αφιέρωσε τη ζωή της στην επιστήμη και στον άνθρωπο. Συνέτρεχε όσους αναζητούσαν τη βοήθειά της και τους συμβούλευε σε κάθε τους ιατρικό θέμα.

Μια υπέροχη εκδήλωση

Την εκδήλωση προλόγισε ο Σκηνοθέτης και Πολιτικός αναλυτής, Γιάννης Κουτσομύτης, ο οποίος συνδέοντας το χθες με το σήμερα, αναφέρθηκε στα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια και στην εν γένει πορεία της οδοντιάτρου, που διέτρεξε επαγγελματικά το ήμισυ του 20ου αιώνα.

Μαζί ξεφυλλίσαμε το ημερολόγιο της ζωής της, με πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό.

Στο video/μαρτυρία που προβλήθηκε και θα δωριστεί και αυτό στο Μουσείο Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων, μαζί με τα υπόλοιπα αντικείμενα του γραφείου της, βιβλία, φωτογραφικό υλικό και το πτυχίο της, που ήδη ανήκουν στη μόνιμη συλλογή του, η μητέρα μου ξεδίπλωσε τις σκέψεις της.

Ο Γιάννης Κουτσομύτης, ο οποίος το παρουσίασε στην εκδήλωση, το είχε σκηνοθετήσει τον Μάρτιο 2004, την τελευταία ημέρα που έκλεινε οριστικά το ιατρείο στην οδό Ακαδημίας.

Στο φακό του αποτύπωσε εικόνες και συναισθήματα από την ημέρα, που αποχαιρετούσε τους ασθενείς της. Με συγκίνηση αναφέρθηκε στο επάγγελμα που αγάπησε και υπηρέτησε για πάνω από 50 χρόνια συνολικά στη Ζάκυνθο και στην Αθήνα.

Στο μοντάζ και στην επεξεργασία ήχου και εικόνας, ο σκηνοθέτης Τζαννέτος Κομηνέας, για να προβάλει τις συνθήκες μέσα στις οποίες διαμορφώθηκε ως επιστήμων, διάνθισε την μαρτυρία της με επιπλέον οπτικοακουστικό υλικό, από την προσεισμική και μετά τους καταστροφικούς σεισμούς του 1953, πόλη της Ζακύνθου υπό τους ήχους της μελοποιημένης Ξανθούλας του Σολωμού.

Τα γράμματα σε άπταιστη καθαρεύουσα, του παππού μου και πατέρα της, παρασημοφορημένου υπολοχαγού των Βαλκανικών πολέμων, διδασκάλου Βασιλείου Παλαιοθοδώρου, διάβασε ο γαμπρός του Διονύσιος Βερναρδάκης, γεννηθείς στη Ζάκυνθο το 1924, ξυπνώντας αναμνήσεις στους εκλεκτούς προσκεκλημένους.

Τα γράμματα προς την αγαπημένη της Μιμίκα, της αδελφής της, Ντάνας, διάβασε η επιχειρηματίας χάρτου, Αριάδνη Περράκη, σύζυγος του γιού της, Δρ. Βασιλείου Βερναρδάκη, Διευθυντή Ορθοπεδικής Κλινικής.

Συγκινητική ήταν η στιγμή της αποκάλυψης του πορτραίτου της από τον θείο Διονύσιο Βερναρδάκη, το οποίο φιλοτέχνησε με περισσή ευαισθησία, αποτυπώνοντας στον καμβά τον ψυχισμό και την πολυσχιδή προσωπικότητά της, ο εξαίρετος εικαστικός, Μίλτος Παντελιάς, στο εργαστήριό του στη Νάξο.

Το έργο ολοκληρώθηκε τέλη Μαρτίου 2023, ακριβώς όπως και η καρίερα της, πριν 19 χρόνια, όταν έκλεισε τον κύκλο της, ως χειρουργός-οδοντίατρος.

Το γαλάζιο βλέμμα της Μιμίκας, της μάνας μου, που θαρρείς και κοιτούσε τη θάλασσα της Ζακύνθου, θα μείνει για πάντα αποτυπωμένο στο πορτραίτο, το οποίο αποτελεί μέρος της δωρεάς που κάναμε με την αδελφή μου Αλεξάνδρα-Ρεγγίνα, στο Μουσείο Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων.

Η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Αλυσίδα Πολιτισμού ΙΑΝΟΣ, έκλεισε με το μουσικό μέρος.

Για την απαγγελία του αποσπάσματος από την «Ωδή εις Θάνατον» του Ανδρέα Κάλβου, χειροκροτήθηκε η μουσική υπόκρουση από την Ναταλία Κωτσάνη στο πιάνο και τον Γιώργο Ντάνη που την συνόδευσε με το κοντραμπάσο. Είναι και οι δυο μέλη του συγκροτήματος Encardia, εμπνευσμένοι και ξεχωριστοί, οι οποίοι προσφέρθηκαν να πλαισιώσουν μουσικά την εκδήλωση και τους ευχαριστώ από καρδιάς.

Το κοινό επιδοκίμασε θερμά, τρία μελοποιημένα ποιήματα από την μουσικό και ερμηνεύτρια Ναταλία Κωτσάνη, αφιερωμένα στη μητέρα μου, που έγραψα με αφορμή τη συγκεκριμένη εκδήλωση.

Θερμές ευχαριστίες στην Ένωση Ζακυνθίων Αθήνας και στον Πρόεδρο Διονύσιο Κονιτόπουλο, που κοινοποίησε την εκδήλωση στα μέλη του Συλλόγου.

Μεγάλη ήταν η χαρά και η συγκίνηση σε όσους παρευρέθηκαν στην εκδήλωση του ΙΑΝΟΥ και την γνώριζαν προσωπικά.

Αναπαύεται από την 1η Σεπτεμβρίου 2018, κοντά στους αγαπημένους γονείς και τα αδέλφια της, στην αγκαλιά της Ζακύνθου.

«Ζυγίζω την ψυχή στη λυγαριά 

Σείεται η αιώρα μου, 

μα να 

σε φτάνω και σε πιάνω». 

Από το ποίημα μου ΑΙΩΡΑ.

Διαβάστε ακόμα:

Άρτα: Ράκος ο πατέρας του 5.5 μηνών μωρού – “Θα μείνουμε δυνατοί, εγώ θα σε στηρίξω” του είπε η σύζυγός του

Θρήνος στο 2ο ΕΠΑΛ Ιλίου για την απώλεια του προέδρου του 15μελους – Το “αντίο” των συμμαθητών

Πυροβολισμοί σε σπίτι στον Κολωνό – Δύο σφαίρες βρέθηκαν στο παιδικό δωμάτιο