Εσείς τι είδους γονέας είστε; Τέσσερα γονεϊκά μοντέλα και πώς επιδρούν στα παιδιά

Έρευνες έχουν δείξει ότι τα γονεϊκά πρότυπα παίζουν σημαντικό ρόλο στον τρόπο που επηρεάζουν το παιδί. Ειδικότερα, επηρεάζει το πώς βλέπουν τον εαυτό τους και τα επίπεδα αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης.

Υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις στους τρόπους, με τους οποίους οι γονείς αναθρέφουν τα παιδιά τους και η επίδραση που έχει ο καθένας είναι διαφορετικός. Φυσικά, δεν είναι απαραίτητο ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν με ένα στυλ γονέα, ότι κάποια στιγμή θα μεγαλώσουν με τον ίδιο τρόπο τα παιδιά τους.

Παρόλα αυτά, υπάρχει μία διασύνδεση μεταξύ του γονεϊκού προτύπου και της επίδρασης στα παιδιά ακόμη και στην ενήλικη ζωή τους.

Το πώς μεγαλώνετε το παιδί σας θα καθορίσει πολλά από τα πράγματα που θα επηρεάσουν το παιδί σας στο μέλλον.

Παρακάτω θα δείτε μερικά στυλ γονέων και τα αποτελέσματά τους στα παιδιά

Το αυταρχικό γονεϊκό μοντέλο

Οι γονείς αυτής της κατηγορίας είναι απαιτητικοί και περιμένουν πάντα υπακοή από τα παιδιά τους και να ακολουθούν κατά γράμμα όλα όσα τους υποδεικνύουν. Αν το παιδί τους πει «γιατί;», η κλασική απάντηση είναι: γιατί το λέω εγώ

Εάν το παιδί δεν υπακούσει στους κανόνες που του υποδεικνύουν, τότε τιμωρούνται χωρίς καμία εξήγηση, κάτι που τους αφήνει με την απορία για το λάθος που έκαναν

Οι γονείς αυτού του τύπου περιμένουν από τα παιδιά τους να είναι πάντα τέλεια και αλάνθαστα.  Η θαλπωρή και η αγάπη υποβιβάζονται και προωθούν την έννοια του σεβασμού ως πρωτεύουσα. Αυτό το γονεϊκό πρότυπο θεωρείται αυταρχικό και καταπιεστικό. Παιδιά που προέρχονται από ένα τέτοιο αυταρχικό οικογενειακό περιβάλλον είναι πολύ υπάκουα μεν, αλλά δεν είναι ευτυχισμένα και έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση.  Επιπλέον, τους προκαλεί τοξικό στρες και με μακροπρόθεσμα λάθος συμπεριφορές.  Δυσκολεύονται να αλληλεπιδράσουν και συχνά γίνονται «νταήδες»

Δημοκρατικό γονεϊκό μοντέλο

Περιγράφεται ως περισσότερο δημοκρατικό. Οι γονείς θέτουν κατευθυντήριες και περιμένουν από τα παιδιά τους να τα ακολουθήσουν, ωστόσο τα ακούν, σε αντίθεση με τους αυταρχικούς.  Απαντούν στα παιδιά τους και πάντα είναι εκεί για να τα ακούν.

Είναι, μεν, αυστηροί γονείς και περιμένουν πολλά από τα παιδιά τους, όμως τους δείχνουν αγάπη και υποστήριξη. Αντί να τα τιμωρούν όταν κάνουν λάθη, τα αγκαλιάζουν και τα συγχωρούν. Σκοπός του γονέα για τα παιδιά του είναι να γίνουν κοινωνικά υπεύθυνα, με αυτοέλεγχο και συνεργάσιμα.

Τα παιδιά με τέτοιους γονείς έχουν εξαιρετικές κοινωνικές δεξιότητες, αυτοέλεγχο και είναι πολύ ανεξάρτητα. Είναι επίσης χαρούμενα και επιτυχημένα, καθώς οι γονείς τους είναι συνετοί και κάνουν τα παιδιά τους με διακριτικό τρόπο να ακολουθούν τους κανόνες. Κατανοούν το λόγο που υπάρχουν αυτοί οι κανόνες και τους ακολουθούν όχι από φόβο, αλλά για τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα στην συμπεριφορά τους.

Το ανεκτικό γονεϊκό μοντέλο

Οι γονείς αυτού του είδους είναι οι λεγόμενοι υποχωρητικοί γονείς. Δεν έχουν κανόνες και απαιτούν λίγα πράγματα από τα παιδιά τους. Σπανίως  τιμωρούν τα παιδιά τους και είναι  περισσότερο ελαστικοί. Για αυτούς τα παιδιά τους είναι οι φίλοι τους. Αποφεύγουν τις συγκρούσεις, ενώ δεν τίθενται αυστηρά όρια. Μισούν τον έλεγχο και την εξουσία πάνω στα παιδιά τους και σπάνια τους λένε όχι. Και αυτό όμως, μπορεί να οδηγήσει σε παιδιά που δεν έχουν χαρούμενη ζωή και με χαμηλή αίσθηση αυτοελέγχου, ακόμη και αν οι γονείς ανταποκρίνονται στις συναισθηματικές τους ανάγκες.  Συνήθως έχουν χαμηλή απόδοση στα μαθήματα και πολλά προβλήματα συμπεριφοράς. Επίσης, είναι πιθανότερο να καταφύγουν στις εξαρτήσεις, εξαιτίας της έλλειψης αυτοελέγχου.

Οι αμέτοχοι γονείς

Ένας αμέτοχος ή αμελής γονέας έχει λίγες απαιτήσεις και περιορισμένη επικοινωνία με το παιδί του. Είναι εκεί μόνο για την οικονομική στήριξη του παιδιού και του εξασφαλίζει ό,τι χρειάζεται, χωρίς όμως στοργή και ζεστασιά.

Δεν υπάρχει καθοδήγηση, συναισθηματική υποστήριξη και κανόνες από αυτού του είδους γονείς.  Δεν τα ρωτούν ποτέ για το σχολείο, τους φίλους τους και δεν περνούν ποτέ ώρες μαζί τους. Περιμένουν από τα παιδιά τους να μεγαλώσουν μόνα τους, επειδή δεν έχουν διάθεση να καταναλώσουν ενέργεια για να τα μεγαλώσουν. Είναι ένας σκληρός τρόπος ανατροφής, ο οποίος δεν είναι πάντα εσκεμμένος. Ορισμένοι γονείς, για παράδειγμα, αντιμετωπίζουν ψυχολογικά προβλήματα, κάτι το οποίο τους καθιστά ακατάλληλους ως γονείς.

Άλλοι, πάλι, δουλεύουν πάρα πολύ για να προσφέρουν οικονομικά στην οικογένεια, που δεν τους απομένει χρόνος για τα παιδιά τους. Όσα παιδιά μεγαλώνουν σε μία τέτοια οικογένεια εμφανίζουν έλλειψη αυτοελέγχου, πειθαρχίας, έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση και χαμηλή απόδοση στο σχολείο. Γενικότερα, δεν είναι χαρούμενα και έχουν προβλήματα συμπεριφοράς.

Πηγή: babygaga.com