MENU
Υπάρχουν κάποιες φράσεις που δυστυχώς λέμε στα παιδιά μας και το μόνο που καταφέρνουμε είναι να τα αγχώνουμε και να δημιουργούμε αρνητικά συναισθήματα. Είναι σίγουρο, πως αν δοκιμάσετε να αποφύγετε τις παρακάτω φράσεις και στη θέση τους να χρησιμοποιήσετε κάποιες εναλλακτικές, θα βοηθήσετε την εσωτερική παρακίνηση του παιδιού σας, αλλά θα ενισχύσετε και τη σχέση σας μαζί του…Θα διαπιστώσετε ότι η απλή πράξη το να αλλάζουμε δηλαδή τη γλώσσα που χρησιμοποιούμε στα παιδιά , μπορεί επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την ιδιοσυγκρασία, τον ψυχισμό και τον χαρακτήρα τους.
“Πόσο έξυπνος-η είσαι!”
Μην λέτε διαρκώς στα παιδιά σας πόσο έξυπνα είναι. Το πρώτο και ουσιαστικό που πρέπει να κάνετε διαρκώς ότι πρέπει πάντοτε να επαινείτε την προσπάθειά τους. Ποτέ την εξυπνάδα τους. Ο έπαινος πρέπει πάντα να αφορά τη συγκεκριμένη δραστηριότητα, την οποία κάνει το παιδί μια δεδομένη στιγμή. Ο προσωπικός έπαινος μπορεί να κάνει το παιδί να σκεφτεί ότι δεν χρειάζεται να συνεχίσει να προσπαθεί, ενώ όταν επαινείται η πρόοδος, αυτό αποτελεί κίνητρο να συνεχίσει να επιτυγχάνει. Αν έχετε πείσει το παιδί ότι είναι έξυπνο, θα δει την αποτυχία ως απόδειξη της μη εξυπνάδας του και επίσης θα θεωρήσει ότι του λέτε ψέματα. Αντί λοιπόν για τη φράση «Είσαι πολύ έξυπνος» εναλλακτικά μπορείτε να πείτε στο παιδί σας τις εξής φράσεις: “Βελτιώθηκες παρά πολύ σε αυτό που προσπαθούσες να κάνεις.”, “Ξέρω ότι διαβάζεις πολύ σκληρά”, “Μπράβο, που τα κατάφερες”‘
“Δεν ξέρεις πόσο περήφανο με κάνεις που πήρες Άριστα στο διαγώνισμα!”
Δεν πρέπει να ενθαρρύνουμε διαρκώς το παδί μας στο στο κυνήγι του «άριστα». Δεν το αγαπάμε και δεν μας κάνει υπερήφανους μόνο επειδή έχει άριστες σχολικές επιδόσεις. Δεν πρέπει να τους δείχνουμε ότι το παν είναι είναι η βαθμοθηρία, θεωρώντας ότι έτσι θα μάθουν τον τρόπο να τα βγάζουν πέρα αργότερα στην άκρως ανταγωνιστική κοινωνία μας. Κι ας έχουμε όλοι υπόψη μας πληθώρα παραδειγμάτων που επιβεβαιώνουν ότι η άριστη επίδοση στο σχολείο δεν εξασφαλίζει απαραίτητα μια μελλοντικά επιτυχημένη ζωή! Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να αντιμετωπίσουμε τη σχολική επίδοση των παιδιών μας πμε ψυχραιμία, έχοντας λογικές απαιτήσεις από εκείνα, γιατί από την καλή επίδοση και την αγάπη για τη μάθηση μέχρι την υπερβολή της βαθμοθηρίας υπάρχει μια απόσταση. Εξάλλου, καλό θα είναι να θυμάστε ότι η αξιολόγηση του μαθητή μέσω της βαθμολογίας δεν υπάρχει ούτε για να τον τιμωρήσει για τις επιδόσεις του σε περίπτωση που δεν είναι καλές ούτε για να του δείξει ότι δεν είναι ικανός να ανταποκριθεί στις σχολικές απαιτήσεις.
“Πόσο καλό παιδί είσαι”
Οι περισσότεροι γονείς επαινούν το παιδί τους αφότου κάνει κάτι σωστά, λέγοντάς του «είσαι καλό παιδί» πιστεύοντας ότι έτσι τονώνουν την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή του. Δυστυχώς, αυτό είναι λάθος, γιατί έτσι το παιδί νομίζει ότι είναι καλό αποκλειστικά και μόνο επειδή έκανε το σωστό. Έτσι όμως, το παιδί δεν αποκτά το λεγόμενο «εσωτερικό κέντρο ελέγχου», δηλαδή δεν καταλαβαίνει ότι το ίδιο είναι άξιο και ορίζει τη ζωή του, αλλά περιμένει την εξωτερική επιβράβευση για να νιώσει όμορφα. Αυτή απλή φράση που λέτε στο παιδί στο παιδικό του μυαλουδάκι μεταφράζεται ως: Είμαι καλό παιδί = με αποδέχονται = με αγαπούν και αντίστροφα Δεν είμαι καλό παιδί = δεν με αποδέχονται = δεν με αγαπούν.
«Τι ωραία ζωγραφιά/κατασκευή/χειροτεχνία!»
Τα περισσότερα παιδάκια που δε ζωγραφίζουν ή δεν κάνουν «τέλειες» χειροτεχνίες έχουν επίγνωση των ικανοτήτων τους και ο έπαινός σας ακούγεται ψεύτικος. Ο λόγος που δεν είναι καλή ιδέα να επαινείτε διαρκώς και ασκόπως το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι βάζετε φρένο στη φαντασία και τη δημιουργικότητα του μικρού καλλιτέχνη. Αντί του επαίνου είναι Είναι προτιμότερο να κάνετε παρατηρήσεις ή ερωτήσεις στο παιδί του τύπου «Πες μου για τη ζωγραφιά σου, ποια είναι η ιστορία της», «Τι σου έδωσε έμπνευση γι’ αυτό το έργο;» ώστε να παρακινήσετε το παιδί να κρίνει το ίδιο το έργο του και να σκεφτεί πάνω σε αυτό.
“Πόσο όμορφος-η είσαι!”
Πολλές φορές οι γονείς μπαίνουν στο πειρασμό να πουν στα παιδιά τους πόσο όμορφα είναι. Και βέβαια έχουν δίκιο, αφού έτσι κι αλλιώς όλα τα παιδιά είναι όμορφα! Ωστόσο αυτό όταν συμβαίνει στην υπερβολή του και όταν το μήνυμα που λαμβάνει το παιδί είναι ότι η εμφάνιση είναι το μεγαλύτερο του ατού, τότε σαφώς δεν του κάνουμε καλό! Το σημαντικό, λένε οι ειδικοί, είναι να τονίσουμε συστηματικά άλλες καλές πλευρές της προσωπικότητας των παιδιών, ώστε να μην κατέχει η ομορφιά την πρώτη ή – πολύ χειρότερα…- την μοναδική θέση ανάμεσα στα προτερήματα του παιδιού.
