Η Νομπελίστα Μαλάλα Γιουσαφζάι αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και το γιόρτασε όπως της αξίζει!

Πρόκειται για μια νεαρή που κανένα παιδί σήμερα δεν επιτρέπεται να μην γνωρίζει: Η Μαλάλα Γιουσαφζάι, από το Πακιστάν, είναι η νεώτερη βραβευθείσα με Νόμπελ Ειρήνης, αλλά και κάτοχος πολλών άλλων βραβείων για την ηρωική δράση της υπέρ των δικαιωμάτων των παιδιών (και δη των γυναικών) στην εκπαίδευση.

Η ιστορία της έγινε γνωστή ανά τον κόσμο, αφού σε ηλικία μόλις 14 ετών πυροβολήθηκε από τους Ταλιμπάν στο κεφάλι, επειδή υπερασπιζόταν δημόσια το δικαίωμα των κοριτσιών να πηγαίνουν στο σχολείο.

Είχε την τύχη, ωστόσο, να μεταφερθεί με την οικογένεια της στο Μπίρμπινγκχαμ, όπου υπεβλήθη στα απαραίτητα χειρουργεία που της έσωσαν τη ζωή. Εκεί ίδρυσε έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό, έγραψε την αυτοβιογραφία της, πρωταγωνίστησε σε ντοκιμαντέρ… Το κυριότερο, όμως: Σπούδασε Πολιτική, Φιλοσοφία και Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Μάθετε περισσότερα για την ιστορία της Μαλάλα Γιουσαφζάι εδώ.

Πριν από μερικές ημέρες, το σπουδαίο αυτό κορίτσι πήρε το πτυχίο της και δημοσίευσε στο Twitter δύο φωτογραφίες, για να μοιραστεί με όλον τον κόσμο την χαρά της! «Είναι δύσκολο να εκφράσω τη χαρά και την ευγνωμοσύνη μου αυτή τη στιγμή, καθώς ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στην Οξφόρδης. Δεν ξέρω τι με περιμένει στο μέλλον. Προς το παρόν, πάντως, θα είναι Netflix, διάβασμα και ύπνος», έγραψε στη σχετική λεζάντα η 22χρονη πλέον Μαλάλα, επισημαίνοντας την ανάγκη της για ξεκούραση.

Στις δύο φωτογραφίες βλέπουμε την ίδια με την οικογένειά της, να ετοιμάζονται να απολαύσουν μία εντυπωσιακή τούρτα, αλλά και την ίδια «θύμα» του «trashing», ένα έθιμο της Οξφόρδης, κατά το οποίο οι απόφοιτοι καλύπτονται με φαγητά και κονφετί!Μιλώντας στη Βρετανική Vogue πριν από 2 χρόνια, η Μαλάλα είχε αναφέρει πόσο ευγνώμων νιώθει για το γεγονός, ότι της δόθηκε η ευκαιρία να απολαμβάνει εκπαίδευση τέτοιου επιπέδου, έχοντας βιώσει στα 11 χρόνια της την απαγόρευση των Ταλιμπάν για εκπαίδευση στα κορίτσια.

Μαλάλα Γιουσαφζάι «Θέλω, όμως, να ζήσω σε έναν κόσμο όπου κάθε κορίτσι θα είναι σε θέση να σταθμίζει τις μελλοντικές επιλογές της για επαγγελματική σταδιοδρομία, όπως ελπίζω να μπορώ να κάνω κι εγώ όταν αποφοιτήσω.»