Η υπερβολική ενασχόληση με τα βιντεοπαιχνίδια εντάσσεται στις ψυχικές διαταραχές

Aπό το 2018 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναμένεται να περιλάβει την υπερβολική ενασχόληση με τα βιντεοπαιχνίδια στις ψυχικές διαταραχές. Σε προσχέδιο της επικείμενης 11ης Διεθνούς Ταξινόμησης των Ασθενειών, που είδε το φως της δημοσιότητας, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας περιλαμβάνει τη λεγόμενη “διαταραχή παιχνιδιών” στη λίστα με τις διαταραχές ψυχικής υγείας.

Ο ΠΟΥ ορίζει τη διαταραχή ως «επίμονη ή επαναλαμβανόμενη» συμπεριφορά «με αρκετή σοβαρότητα ώστε να έχει ως αποτέλεσμα σημαντικές βλάβες στους προσωπικούς, οικογενειακούς, κοινωνικούς, εκπαιδευτικούς, επαγγελματικούς ή άλλους σημαντικούς τομείς λειτουργίας του ανθρώπου».

Η ενασχόληση με τα βιντεοπαιχνίδια online και άλλως πως ,για να μπορεί να διαγνωστεί ως ψυχική διαταραχή, αναφέρει ο ΠΟΥ, πρέπει να είναι «φυσιολογικά εμφανής σε περίοδο τουλάχιστον 12 μηνών» .

Ωστόσο, εάν τα συμπτώματα είναι σοβαρά και πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις, οι επαγγελματίες υγείας μπορεί να περιλαμβάνουν στη λίστα και άτομα που παίζουν για μικρότερες χρονικές περιόδους, όπως αναφέρει το προσχέδιο.

Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς για να προστατέψουν τα παιδιά

Εάν είναι εφικτό, αφιερώνουμε έναν υπολογιστή αποκλειστικά για τις εργασίες και έναν για το gaming. Στον πρώτο δεν θα επιτρέπεται η εγκατάσταση παιχνιδιών ούτε η πρόσβαση σε gaming sites. Ως εκ τούτου, όποτε τα παιδιά χρησιμοποιούν αυτό τον υπολογιστή, θα μπορούμε να είμαστε βέβαιοι πως θα δουλεύουν και δεν θα ασχολούνται με το gaming.

Κρατάμε τους υπολογιστές και τις κονσόλες μακριά από την κρεβατοκάμαρα του παιδιού, κυρίως σε κοινόχρηστους χώρους. Μάλιστα, για τα παιδιά που είναι εθισμένα στο gaming αυτό είναι το πρώτο βήμα.

Επιτρέπουμε στο παιδί να παίξει αφότου έχει ολοκληρώσει τις λοιπές του υποχρεώσεις. Για παράδειγμα, μπορούμε να θέσουμε έναν κανόνα πως επιτρέπεται το gaming μετά την ολοκλήρωση των σχολικών μαθημάτων.

Προκειμένου να αποτραπεί ο εθισμός, αλλά και να επανέλθει το παιδί στη φυσιολογική του κατάσταση, δεν θα πρέπει να παίζει περισσότερες από μία ή δύο ώρες την ημέρα, ή και ακόμα λιγότερο κατά τη σχολική περίοδο.