Θα το ξανακάνω γιατί αλλιώς δεν περνάει η ώρα
Όλοι μικροί και μεγάλοι γίναμε μάρτυρες ενός φαινομένου που δεν έχει προηγούμενο στην ελληνική εκπαίδευση. Μαζικά δόθηκαν 6000 αποβολές εξ αιτίας του ότι τα παιδιά στην πρωτοβάθμια αλλά κυρίως στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση παρέβησαν το νόμο περί χρήσης κινητών τηλεφώνων.
Ναι άνοιξαν το κινητό μέσα στη μέση του μαθήματος.
Το πλέον χαρακτηριστικό του τι επικρατεί στην εκπαίδευση είναι η απάντηση ενός μαθητή. Όταν ρωτήθηκε γιατί παρά την απαγόρευση άνοιξε το κινητό του μέσα στο μάθημα είπε ότι δεν περνάει αλλιώς η ώρα. Και σε άλλη ερώτηση αν θα το ξανακάνω απάντησε θετικά.
Άρα συμπερασματικά, ο μαθητής πηγαίνει στο σχολείο για να περάσει την ώρα του, ή παρευρίσκεται απλώς γιατί είναι υποχρεωτικό.
Τίποτα δεν του δίνει η ελληνική εκπαίδευση με δυο λόγια. Το πολύ πολύ να θέλει να πηγαίνει στο σχολείο για να βλέπει τους φίλους του, τους οποίους άλλωστε μπορεί να βρει και στην κοντινή πλατεία. Άρα το κινητό είναι η καλύτερή του απασχόληση για να αφήσει τουλάχιστον τα άλλα παιδιά να παρακολουθήσουν.
Είναι φορές που παίρνουν βίντεο το πως κάνει ένας καθηγητής το μάθημά του με αποτέλεσμα να το ανεβάζουν στα social media και να δέχεται πλέον ο καθηγητής προπηλακισμούς ακόμα και κριτική από άλλους συναδέλφους του ή και γονείς που έχουν παιδιά στην αντίστοιχη τάξη.
Τίποτα λοιπόν δεν μένει μέσα στους τέσσερεις τοίχους μιας τάξης όπως παλιά. Αυτό είναι και κακό και καλό. Ενας καθηγητής μπορεί να αυτοβελτιωθεί να συζητήσει με τα παιδιά της τάξης να κάνει πιο διαδραστικό το μάθημα. Αλλά το να αδιαφορούν τα παιδιά για το όποιο μάθημα κάνει αυτό είναι μάλλον ασύμβατο με την εικόνα του μαθητή.
Από την άλλη είναι γονείς που επικροτούν ως σωστό το μέτρο της απαγόρευσης του κινητού στο μάθημα ή μέσα στο σχολείο γενικά. Το ίδιο κι οι εκπαιδευτικοί.
Εκείνο όμως που στηλιτεύεται είναι η πλήρης ανυπαρξία σεβασμού προς το πρόσωπο του εκπαιδευτικού και προς τους μεγαλυτέρους. Και αυτό είναι θέμα αγωγής από το σπίτι και όχι εκπαίδευσης.
