MENU
“Μη μπεις ξανά στο δωμάτιό μου. ‘Οποτε έρχεσαι με πρήζεις.” μου είπε θυμωμένη.
‘Έφτασε η στιγμή που το άκουσα και αυτό. Πόσες νύχτες, για χρόνια δε μπορούσα να μπορούσα να κάνω βήμα πριν αποκοιμηθεί. Θήλασε ενάμιση χρόνο, κοιμόταν πάντα στο στήθος, ξύπναγε πολλές φορές μέσα στη νύχτα και πάλι αποκοιμιόταν στο στήθος.
Αργότερα, ήθελε να της κρατώ το χέρι, για να αποκοιμηθεί, να μην το αφήνω, λέγοντας τραγούδια και παραμύθια, κοιμίζοντας ταυτόχρονα και τις αδερφές της στο ίδιο δωμάτιο που όλες τότε μοιράζονταν.
‘Εκανε τόσα βήματα μόνη, σε καινούρια σχολεία, σε καινούριους τόπους. Θυμάμαι πάντα την πρώτη φορά που στο νηπιαγωγείο περπάτησε όλη την απόσταση ως την πόρτα, χωρίς να γυρίσει να με αποχαιρετήσει. ‘Ενιωσα σα να έφυγε για το εξωτερικό εκείνη τη μέρα. Σταδιακοί αποχωρισμοί, ώστε να μυηθούμε σταδιακά στη φύση τους, που είναι να πετάξουν χωρίς εμάς, ανοίγοντας τα φτερά τους μακριά.
Τη βλέπω να αλλάζει και να ζητά αυτονομία, εμπιστοσύνη, να διεκδικεί το όριό της, να έχει τόσο μεγάλη σημασία για εκείνη το να το σεβαστώ, όσο επώδυνο να της είναι όταν άθελά μου το παραβιάζω.
Η αλήθεια είναι πως έχει δίκο. ‘Οποτε πάω, δεν πάω συνήθως για καλό.
Ακούω το αίτημά της με ησυχία και απαλότητα, το σέβομαι. Της δίνω χώρο και χρόνο.
Οι έφηβοί μας, μάς έχουν ανάγκη. ‘
Να αναγνωρίσουμε την ανάγκη που αναδύεται πίσω από το αίτημά τους, την ανάγκη τους για σεβασμό, εμπιστοσύνη και οριοθέτηση. Να είμαστε πάντα εκεί, με τον τρόπο με τον οποίο εκείνοι μας χρειάζονται πια.
Για ένα διάστημα, λοιπόν, θα της στέλνω χαρτάκια με μηνύματα κάτω από την πόρτα. Και το βράδυ, θα δούμε πάλι ταινιάκι με ποπκόρν στο σαλόνι.
Πηγή:
Διαβάστε επίσης:
Καταγγελία σοκ για bullying σε σχολείο της Θεσσαλονίκης – «Ο γιος μου ήρθε στο σπίτι μαχαιρωμένος»
Μαμάδες, σας έχουμε τις 7 καλύτερες συμβουλές για την προστασία των μαλλιών το καλοκαίρι!
