«Σιχαίνομαι να έχω σκληρές συζητήσεις με τα παιδιά μου! Ναρκωτικά, Αλκοόλ, Νικοτίνη, Πορνό, Πάρτι, Σεξ, Social media. Κάθε φορά είμαι απροετοίμαστη. Επειδή, φυσικά, δεν καθόμαστε ποτέ κάτω για μία σοβαρή συζήτηση.
Όμως μπορεί την ώρα που οδηγώ μετά την προπόνηση των παιδιών, το εφηβάκι μού να μου πετάξει τη… βόμβα: Μαμά, κάπνισα την τάδε μέρα ή Μαμά, έχεις δοκιμάσει ποτέ μαριχουάνα; Ή τέλος πάντων κάποια ερώτηση που με κάνει αμέσως να με λούσει κρύος ιδρώτας.
Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου να μην αλλάξουμε θέμα, να μην μπερδέψω τα λόγια μου, να προσπαθήσω να τα ακούσω. Γνέψε μου, πές μου την αλήθεια…
Αργότερα ανατρέχω στις συζητήσεις μας και αναρωτιέμαι: Θεέ μου, τι συνέβη; Τι τους είπα; και μοιάζω σαν να έχω βιώσει μεταφυσική εμπειρία. Όμως, πιστεύω, ότι τα παιδιά μας χρειάζεται να ξέρουν για όλα αυτά τα μείζονα ζητήματα. Έτσι, έχουμε πει στα παιδιά μας ότι ο μπαμπάς τους δεν πίνει αλκοόλ και εξηγούμε τους λόγους. Χωρίς βέβαια όλες τις λεπτομέρειες, αλλά ποτέ δεν χρησιμοποιήσαμε τις λέξεις “αλκοολικός” ή “εθισμος”. Έχουμε μιλήσει για το πως ο εθισμός μπορεί να υφίσταται στην οικογένειά μας. Και πώς προφανώς θα πρέπει να είναι προσεκτικά μεγαλώνοντας.
Στα πάρτι, με τους φίλους, όταν δοκιμάζουν διάφορα. Τους είπα για τις φορές που τα έκανα θάλασσα στα νεαντικά μου χρόνια. Για πράγματα που θα ήθελα να γυρίσω πίσω να τα αλλάξω, αν μπορούσα. Για πράγματα, τα οποία θα ευχόμουν να γνώριζα.
Τα παιδιά μου γνωρίζουν, ότι οι γονείς τους δεν ήταν τέλειοι (και δεν είναι). Λοιπόν, παίδες, εύχομαι να υπήρχε ένας κάποιος τρόπος να βγαίνουμε από αυτές τις άβολες καταστάσεις και απλά να εστιάζουμε στα θετικά. Όπως τις διακοπές, τις όμορφες στιγμές, τις νύχτες γεμάτες βιντεοπαιχνίδια ή ταινίες.
Όμως, το θέμα είναι εδώ: Πολύ περισσότερο από τις όμορφες αναμνήσεις, τις τέλειες παιδικές ηλικίες, θεωρώ πως βασική μας δουλειά ως γονείς είναι να βοηθούμε τα παιδιά μας στη ζωή. Την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ. Και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μιλάμε και για τα σκληρά, αυτά που μας κάνουν να τα χάνουμε.
Τα παιδιά μας πρέπει να γνωρίζουν, ότι δεν περιμένουμε από εκείνα να είναι τέλεια, αλλά να ακούν την καρδιά τους, να χρησιμοποούν το μυαλό τους, όλες αυτές τις γνώσεις και την αλήθεια που τους χαρίζουμε για να παίρνουν σωστές και υγιείς αποφάσεις.
Τα παιδιά μας χρειάζεται να μπορούν να στρέφονται σε εμάς, όταν η ζωή τους τα φέρνει δύσκολα. Γιατί πρέπει. Τα αγπάμε χωρίς όριο και δεν θα πρέπει ποτέ να είναι μόνα στις δυσκολίες της ζωής»
Πηγή: Ordinary on Purpose – Mikala Albertson
