Οι μαθητές των ΕΠΑΛ στην πρεμιέρα των Πανελληνίων 2020 στο μάθημα των Νέων Ελληνικών κλήθηκαν να σχολιάσουν και να γράψουν ένα κείμενο βασισμένο στο απόσπασμα που προέρχεται από τη 13η ιστορία του μυθιστορήματος του Ίταλο Καλβίνο “Μαρκοβάλντο ή Οι εποχές στην πόλη”, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Ποιος ήταν ο Ίταλο Καλβίνο
O Ίταλο Καλβίνο (1923-1985) υπήρξε πεζογράφος, δοκιμιογράφος και δημοσιογράφος, ένας από τους κορυφαίους και πιο εκλεπτυσμένους συγγραφείς της μεταπολεμικής περιόδου.
Γεννήθηκε στην Κούβα, αλλά σε νεαρή ηλικία επέστρεψε με την οικογένειά του στην Ιταλία και εγκαταστάθηκε στο Σαν Ρέμο. Την περίοδο 1943-1945 έλαβε ενεργό μέρος στην αντίσταση προσχωρώντας στους παρτιζάνους.
Εμφανίστηκε στην ιταλική πεζογραφία με το μυθιστόρημα Το μονοπάτι με τις αραχνοφωλιές (1947) ύστερα από τη δημιουργική πίεση του Τσέζαρε Παβέζε. Στη δεκαετία του 1950 δημοσίευσε την τριλογία που τον καθιέρωσε, τρία σύντομα μυθιστορήματα (Ο διχοτομημένος υποκόμης, Ο αναρριχώμενος βαρόνος, Ο ανύπαρκτος ιππότης) που συναπαρτίζουν τον κύκλο Οι πρόγονοί μας (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2010). Ο κύριος όγκος του έργου του κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Καστανιώτη: Λίγο πριν πεις «Εμπρός» (1999), Γιατί να διαβάζουμε τους κλασικούς (2003), Οι αόρατες πόλεις (2004), Μαρκοβάλντο ή Οι εποχές στην πόλη (2005), Η είσοδος στον πόλεμο (2005), Η συλλογή της άμμου (2007), Οι Δύσκολοι έρωτες (2008), Αν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτης (2009), Τελευταίο έρχεται το κοράκι (2010), Πάλομαρ (2011), Τα αμερικανικά μαθήματα (2013), Το κοσμοκωμικά (2015).
Το μυθιστόρημά του “Μαρκοβάλντο ή Οι εποχές στην πόλη”
O Mαρκοβάλντο αποτελείται από είκοσι ιστορίες. Kάθε ιστορία ασχολείται με μια εποχή. Tα χαρακτηριστικά του πρωταγωνιστή διαγράφονται μόλις και μετά βίας: είναι ένας απλός ανθρωπάκος, κεφαλή μιας πολυμελούς οικογένειας, εργάζεται χειρωνακτικά ως αχθοφόρος σε μια εταιρεία, είναι η τελευταία ενσάρκωση μιας σειράς αθώων φτωχοδιάβολων, όπως ο Tσάρλυ Tσάπλιν, με μία και μοναδική ιδιαιτερότητα: είναι ένας «Άνθρωπος της Φύσης», ένας «Aγαθός Άγριος» εξόριστος σε μια βιομηχανική πόλη. Θα μπορούσαμε να τον χαρακτηρίσουμε «μετανάστη», παρόλο που η λέξη αυτή δεν εμφανίζεται ποτέ μέσα στο κείμενο – ο χαρακτηρισμός αυτός, όμως, θα ήταν ανακριβής, διότι όλοι σ’ αυτές τις ιστορίες μοιάζουν «μετανάστες» σ’ έναν ανοίκειο κόσμο από τον οποίο δεν μπορούν να ξεφύγουν. Bιβλίο για παιδιά; Bιβλίο για εφήβους; Bιβλίο για μεγάλους; Όλα αυτά τα επίπεδα συνεχώς αλληλοτέμνονται. Ή, μήπως, βιβλίο όπου ο συγγραφέας, μέσα από την οθόνη απλούστατων αφηγηματικών δομών, εκφράζει τη δική του περίπλοκη και διερευνητική σχέση με τον κόσμο;
Φράσεις του που έχουν μείνει στην ιστορία
★ Κλασικό είναι ένα βιβλίο που ποτέ δεν έχει ολοκληρώσει αυτά που έχει να πει.
★ Οι συγγραφείς λένε εκείνο το κομμάτι της αλήθειας που είναι κρυμμένο στον πάτο κάθε ψέματος.
★ Η πόλη δεν αφηγείται το παρελθόν της, αλλά το εμπεριέχει όπως ένα χέρι τις γραμμές του.
★ Το ιδανικό μέρος για μένα είναι εκείνο όπου είναι πολύ φυσιολογικό να ζεις σαν ξένος.
★ Θα καταλάβεις όταν ξεχάσεις αυτό που είχες καταλάβει πριν.
★ Στην πολιτική, όπως και σε όλα τα πράγματα, υπάρχουν δύο σημαντικές αρχές που πρέπει να έχει υπόψη του κάθε σωστός άνθρωπος: Μην τρέφεις πάρα πολλές ψευδαισθήσεις και ποτέ μην πάψεις να πιστεύεις ότι και το πιο μικρό πράγμα μπορεί να βοηθήσει.
