Οι Καρυάτιδες συνομιλούν μεταξύ τους στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Αναπολούν την ξενιτεμένη τους αδερφή στο Λονδίνο κι ανυπομονούν να τη σφίξουν και πάλι στην αγκαλιά τους. Ένας απρόσμενος επισκέπτης, ο μικρός Ζήσης γίνεται μάρτυρας της συνομιλίας τους. Εκείνη τη στιγμή στο μυαλό του γεννιέται μια καταπληκτική ιδέα! Σκέφτεται να μεταφέρει ο ίδιος στο Λονδίνο κάτι ως ένδειξη της νοσταλγίας τους.
O Παναγιώτης Τούμπος υπογράφει ένα παιδικό δίηγημα για ζήτημα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα.
Θέλω να γυρίσω σπίτι μου: Πως δημιουργήθηκε η ανάγκη να γράψετε αυτή την ιστορία;
«Ως εκπαιδευτικός που υπηρετεί τη δημόσια εκπαίδευση εδώ και 25 χρόνια ένιωθα την ανάγκη να ευαισθητοποιήσω τους μαθητές μου στο ζήτημα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα και της επανένωσης όλων των τμημάτων του μνημείου στο Μουσείο της Ακρόπολης. Η ιστορία του βιβλίου παρουσιάζει την επανένωση ως απαίτηση του ίδιου μνημείου. Ο Παρθενώνας είναι ένα μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, που το ίδιο απαιτεί την επανένωση των αρχιτεκτονικών Γλυπτών του. Δεν είναι τυχαίο που η υπόθεση του βιβλίου διαδραματίζεται τη 18η Απριλίου, Παγκόσμια Ημέρα Μνημείων και Τοποθεσιών. Έτσι λοιπόν, μέσα από τα χνάρια του μύθου δίνεται η ελπίδα σε έναν ακόμη νόστο!».
Γιατί αποφασίσατε η έκδοση να γίνει στα αγγλικά;
«Η απόφαση για την αγγλική γλώσσα πάρθηκε λόγω του θέματος που πραγματεύεται το βιβλίο αλλά και επειδή η προσδοκία είναι να βρει τη θέση που του αξίζει. Δηλαδή να μπορεί ο ξένος επισκέπτης να το προμηθεύεται από το πωλητήριο του Μουσείου της Ακρόπολης και να ενημερώνεται μέσα από τη μυθοπλασία για την ιστορική αλήθεια. Έτσι δίνεται η δυνατότητα να ταξιδέψει στο εξωτερικό και μέσα από τη φόρμα επικοινωνίας που υπάρχει στον ιστότοπο του βιβλίου να αναπτύσσεται διάδραση με τον δημιουργό και τον αναγνώστη, στην ελληνική και στην αγγλική γλώσσα».
Σε ποιες ηλικίες απευθύνεται;
«Το βιβλίο απευθύνεται σε ηλικίες από 9 ετών και άνω. Πιστεύω όμως, ότι θα μπορούσε, λόγω του θέματος του να διαβαστεί όχι μόνο από παιδιά του δημοτικού αλλά και από μεγαλύτερα κι από ενήλικες».
Στο πρόσωπο του μικρού Ζήση αναγνωρίζουμε τον ώριμο συγγραφέα;
«Μέσα από το πρόσωπο του Ζήση, προβάλλονται οι ευαισθησίες και οι προβληματισμοί του συγγραφέα σε θέματα πολιτιστικής κληρονομιάς. Η οπτική του συγγραφέα δίνεται μέσα από τα έκπληκτα μάτια του φιλοπερίεργου Ζήση που παρακολουθεί τις Καρυάτιδες να ζωντανεύουν και να εκφράζουν με ιδιαίτερο χιούμορ τα βιώματα, αλλά και τη λύπη τους για την αδερφή τους που εδώ και δύο αιώνες άφησε πίσω τους ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Μια οικογένεια που κόπηκε στα δύο και περιμένει να ενωθεί και πάλι».
Πιστεύετε ότι το αίτημα της επιστροφής των Γλυπτών πρέπει να παραμείνει αμετάβλητο ή μπορούν να γίνουν και ”υποχωρήσεις”;
«Δε θεωρώ ότι σε αυτό το θέμα μπορούν να γίνουν υποχωρήσεις και ούτε συμφωνώ με την ιδέα μιας δημιουργίας ενός παραρτήματος του Βρετανικού Μουσείου στο Μουσείο της Ακρόπολης, με δανεισμό των Γλυπτών του Παρθενώνα. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε αυτόματα αναγνώριση δικαιώματος κυριότητας και κατοχής των Γλυπτών στο Βρετανικό Μουσείο. Πρέπει η Καρυάτιδα και τα Γλυπτά να επιστραφούν μόνιμα στην Ελλάδα, γιατί αποτελούν προϊόντα καταστροφικής αρπαγής και κλοπής».
Είναι το πρώτο σας βιβλίο για παιδιά;
«Ναι, είναι το πρώτο μου βιβλίο για παιδιά και νιώθω πολύ τυχερός που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη. Ξεκίνησα πριν από 25 χρόνια τη συγγραφή παραμυθιών στα πλαίσια εκπαιδευτικών πολιτιστικών προγραμμάτων. Λίγα χρόνια αργότερα, είχα την έμπνευση, να διασκευάζω λογοτεχνικά παιδικά βιβλία σε θεατρικά και να προσκαλώ τους συγγραφείς στο σχολείο για να τα παρουσιάσουμε μαζί με τα παιδιά της τάξη μου. Έτσι, έχω συνεργαστεί με καταξιωμένους Έλληνες συγγραφείς Παιδικής Λογοτεχνίας με στόχο τη θεατρική διασκευή και παρουσίαση των βιβλίων τους, όπως: Ιωάννα Καρατζαφέρη, Βούλα Μάστορη, Χρήστος Μπουλώτης, Ελένη Χατζούδη – Τούντα, Ελένη Δικαίου. Ο τρόπος γραφής μου, η γλώσσα και το ύφος που υιοθετούσα, άρεσε στο περιβάλλον μου και με προέτρεψε να γράψω ένα παραμύθι. Έτσι κι έγινε. Στη συνέχεια μου γεννήθηκε η επιθυμία να μοιραστώ τις ανησυχίες μου και να δω το παραμύθι μου σε έντυπη μορφή. Η μεγαλύτερη μου χαρά ήταν, όταν είδα το βιβλίο μου να το διαβάζουν πολλά παιδικά μάτια!».
Όταν οι Καρυάτιδες συνομιλούν: αποκαλύψτε μας κάτι απ’ αυτά που λένε;
«Στο βιβλίο οι Καρυάτιδες συνομιλούν μεταξύ τους στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Αναπολούν την ξενιτεμένη τους αδερφή στο Λονδίνο κι ανυπομονούν να τη σφίξουν και πάλι στην αγκαλιά τους. Δε θα σας αναφέρω περισσότερα για να σας προκαλέσω την περιέργεια!!!! Παραθέτω μόνο μια μικρή φράση από τον διάλογο τους «…Δεν πάει άλλο! Μας λείπει πολύ. Πρέπει να τους πει: Είμαι Ελληνίδα και θέλω να γυρίσω σπίτι μου».
Έχετε επισκεφθεί πρόσφατα το Βρετανικό Μουσείο; και το Μουσείο της Ακρόπολης;
«Έχω επισκεφθεί και τα δύο Μουσεία. Το συναίσθημα όταν αντικρίζεις τα ελληνικά Γλυπτά στο Βρετανικό Μουσείο είναι δύσκολο να το περιγράψει κανείς. Σου δημιουργεί συγκίνηση αλλά και θλίψη η αίθουσα με τα ελληνικά εκθέματα και την μοναχική Καρυάτιδα. Αντίθετα το Μουσείο της Ακρόπολης είναι ένας οικείος κι αγαπημένος χώρος, καθώς εκτός από τις ιδιωτικές μου επισκέψεις έχουν υπάρξει και πολλές σχολικές. Μέσα στο Μουσείο τα αγάλματα (μάρμαρα<μαρμαίρω= ακτινοβολώ, λάμπω) είναι χαρούμενα, γιατί έχουν το βιωματικό κομμάτι του φωτός, αντανακλούν το αττικό φως. Κάθε φορά που στέκομαι μαζί με τα «αστέρια» μου μπροστά στις Καρυάτιδες, σκέφτομαι πως κάπου εκεί ανάμεσα βρίσκεται και ο Ζήσης. Είναι ωραίο να εμπνέεσαι από τους μαθητές και τις μαθήτριες σου».
Από την εμπειρία σας ως εκπαιδευτικού το αίτημα της επιστροφής ”αγγίζει’ ‘τις παιδικές ψυχές;
«Όλα αυτά τα χρόνια που δουλεύω με τα παιδιά, έμαθα πως όταν γράφεις για παιδιά πρέπει να μπεις στη θέση τους. Θεωρώ πως το βιβλίο αγγίζει τις παιδικές ψυχές. Μετά την πρώτη παρουσίαση στην Ε΄ τάξη, τα παιδιά εμπνεύστηκαν από την ανάγνωση του βιβλίου κι αμέσως ακολούθησε καταιγισμός ιδεών σχετικά με το δίκαιο αίτημα της επιστροφής τους. Πλοηγήθηκαν στον ιστότοπο του βιβλίου και εκεί είχαν την ευκαιρία σε φύλλα εργασίας να γράψουν τις δικές τους επιστολές με επιχειρήματα για τον επαναπατρισμό των Γλυπτών. Ασχολήθηκαν με τα εκπαιδευτικά παιχνίδια και τα παιχνίδια μνήμης, έφτιαξαν ψηφιακά παζλ, ζωγράφισαν χρωμοσελίδες του παραμυθιού κι έπαιξαν με την πίστα ρομποτικής που κατασκευάστηκε ειδικά για το παραμύθι».
Διαβάστε επίσης:
Easter Film Sessions | Βιωματικά εργαστήρια κινηματογράφου για παιδιά & εφήβους
«Μικρότερα οικογενειακά τραπέζια»: Πώς θα γιορτάσουν τα ελληνικά νοικοκυριά το Πάσχα;
Παστίτσιο με μπεσαμέλ πατάτας: Κλασική συνταγή με ένα twist που θα ξετρελάνει τα παιδιά
