5 λόγοι που αγαπήσαμε αυτό το “μπραντσάδικο” στην Παραμυθίας

“Η Πεντάμορφη σκότωσε το Τέρας” -αυτό τους είπα και ήταν αρκετό για να διεγερθεί η περιέργειά τους ως προς το πού ξεκινήσαμε να πάμε ένα φθινοπωρινό απομεσήμερο Κυριακής που μαμά και μπαμπάς βαρέθηκαν να μαγειρέψουν…

Δεν ξέρω αν συμφωνείτε, αλλά ο Οκτώβριος είναι μάλλον ο ωραιότερος μήνας για να παίρνεις τους δρόμους… Υπό άλλες συνθήκες αυτή την εποχή θα έπρεπε να ταξιδεύουμε, ωστόσο η πανδημία ίσως μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε ακόμα καλύτερα τη χώρα μας, ακόμα και την πόλη μας και να απολαύσουμε -όσο ο καιρός το επιτρέπει- τους υπέροχους πεζοδρόμους της με τα τραπεζάκια έξω, να λούζονται από την ήλιο.

Η οδός Παραμυθίας

Η οδός Παραμυθίας αποτελεί μια υπέροχη έκπληξη στην περιοχή του Κεραμεικού, τα φώτα του οποίου κλέβει παραδοσιακά το Γκάζι. Κι όμως, ξεκινώντας από το θέατρο Βασιλάκου (ανυπομονούμε να απολαύσουμε φέτος εκεί τον Μεγάλο Περίπατο του Πέτρου) και στρίβοντας στην Παραμυθίας με κατεύθυνση προς Αθήνα, συναντά κανείς έναν πεζόδρομο που είχε την τύχη να μην απαλλοτριωθεί από την απαίσια οικιστική “ανάπτυξη” που ξεκίνησε στην πρωτεύουσα μετά την δεκαετία του ΄70, οπότε γκρεμίστηκαν ωραιότατες αστικές μονοκατοικίες και φύτρωσαν άχαρα τσιμεντένια κουτιά. Όχι ότι περπατώντας δεν βλέπεις χαμόσπιτα και μισογκρεμισμένα ερείπια, αλλά ακόμα και αυτά έχουν ντυθεί με αρτίστικη διάθεση, περιμένοντας κάποιον μερακλή να τα αναστηλώσει και να τους δώσει νέα ζωή. Όπως έγινε με το “Beauty killed the Beast”, στον αριθμό 14 του ίδιου δρόμου, το οποίο είναι ένα νεοκλασσικό – κουκλί που οπωσδήποτε ξεχωρίζει από τα γύρω του…

Τα τραπεζάκια στον πεζόδρομο που προσφέρεται για παιχνίδι

Το μπραντσάδικο-εστιατόριο-μπαρ-καφέ με το παραμυθένια ανατρεπτικό όνομα, λοιπόν, άπλωσε στον υπέροχο αυτό πεζόδρομο τα τραπεζάκια του, πρόσθεσε τεράστιες ομπρέλες και πυκνές πρασινάδες και δημιούργησε το ειδυλλιακό σκηνικό για μεσημεριανή στάση για φαγητό: Τον λόγο, επί της ουσίας, που η Αθήνα θα αποτελεί πάντα μία από τις ωραιότερες πόλεις του πλανήτη. Αυτή είναι αναπόφευκτα η πρώτη σκέψη που κάναμε μόλις κάτσαμε και αφήσαμε τα παιδιά να παίζουν ανέμελα δυο βήματα παραδίπλα, χωρίς να ανησυχούμε ότι κάποιο διερχόμενο όχημα θα τα παρασύρει.

Το τέλειο φαγητό και τα φανταστικά γλυκά

Έχοντας δοκιμάσει πολλά μπραντσάδικα στην πόλη μας, δεν διστάσαμε να παραδεχτούμε, ότι το συγκεκριμένο έχει λόγους να ξεχωρίζει. Ο κατάλογος του φαγητού μικρός, αποτελούμενος από 5 πιάτα και δύο σαλάτες -και ομολογουμένως όχι “εύκολος” για παιδιά. Αλλά αυτά τουλάχιστον που δοκιμάσαμε εμείς, ήταν πραγματικά πρωτότυπα και υπέροχα!

Οι αλμυρές βάφλες γλυκοπατάτας, με το τηγανιτό αυγό από πάνω ήταν μάλλον οι καλύτερες που έχουμε ποτέ δοκιμάσει, το burger με το ψιλοκομμένο κοκκινιστό κρεατάκι ζουμερό με φοβερό ψωμάκι, οι γεμιστές ραβιόλες με τη σος από σπανάκι και τις φετούλες από προσούτο γευστικότατες, ενώ ολόδροση και πεντανόστιμη ήταν η σαλάτα με το κάλε, τις μπαλίτσες τυριού, το ψητό κοτόπουλο και τα μύρτιλα. Θα είμαι ειλικρινής: Η 5χρονη κόρη μου που δεν είναι ακόμα “ανοιχτή” με τις περίεργες εικόνες φαγητού δεν έφαγε σχεδόν τίποτα, σε αντίθεση με την 10χρονη κόρη μου, η οποία ενθουσιαζόταν όλο και περισσότερο με κάθε νέα μπουκιά. Μόλις ήρθαν τα γλυκά, όμως, η μικρή μόνο στο τραπέζι πάνω δεν ανέβηκε να χορεύει! Φανταστικά Pancakes σοκολάτας με σιρόπι εσπεριδοειδών στη σος σε ιδανική ποσότητα για να μη λιγώνεσαι και μία από τις ωραιότερες lemon pies με τραγανή βάση που έχουμε γευτεί ποτέ. Πραγματικά το ένα καλύτερο από το άλλο!

Το εξαιρετικό προσωπικό

Σε πολλούς θα ακουστεί αυτονόητο, όμως, δυστυχώς δεν είναι: Το να σε υποδέχονται με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά -πιστέψτε με, φαίνεται και πίσω από τις μάσκες- όταν εμφανίζεσαι με μικρά παιδιά σε ένα μαγαζί με θαμώνες νεαρής ηλικίας και να κάνουν το καλύτερο δυνατόν για να σου βρουν σύντομα το ιδανικό τραπέζι (παρά την αναμονή), ΚΑΙ μιλώντας όμορφα στα μικρά σου, ΔΕΝ το συναντάς συχνά. Και όταν το συναντάς οφείλεις να το αναγνωρίζεις. Το ευγενικό προσωπικό είναι σοβαρός λόγος να επιστρέψεις σε ένα μαγαζί.

Ο “μαγεμένος κήπος” κάτω από το γυάλινο πάτωμα

Και τα εξωτικά λουλούδια κάτω από το γυάλινο πάτωμα, στο πρώτο δωμάτιο αριστερά που συναντάς μπαίνοντας στο νεοκλασσικό είναι ένας ακόμα λόγος, σύμφωνα τουλάχιστον με τα παιδιά μου, που μιλούσαν για το εντυπωσιακό διακοσμητικό αυτό τέχνασμα μέχρι αργά το βράδυ.

Θα επιστρέψουμε σίγουρα, λοιπόν, με την ελπίδα να συναντήσουμε και την ίδια την Πεντάμορφη την επόμενη φορά, απαλλαγμένη πια (κι εμείς μαζί της) από την έννοια του Τέρατος…