Αυτά τα παπούτσια το επόμενο καλοκαίρι θα φύγουν για τις δικές τους περιπέτειες…

Αυτά τα παπούτσια το επόμενο καλοκαίρι θα φύγουν για τις δικές τους περιπέτειες...

Το καλοκαίρι έφτασε, τα σχολεία έκλεισαν και ξεκινά η πιο ξέγνοιαστη εποχή του χρόνου για τα παιδιά. Το φθινόπωρο τα περισσότερα θα γυρίσουν ξανά στο σχολείο. Μέχρι αυτό το 18ο καλοκαίρι τους ως παιδιά…

Με μία φωτογραφία των παπουτσιών των παιδιών της και των φίλων τους, μία μαμά μέσα από ένα υπέροχο εξομολογητικό κείμενο περιγράφει αυτήν την γλυκόπικρη αίσθηση του «τελευταίου» καλοκαιριού μαζί τους…

«Γύρισα στο σπίτι το απόγευμα μετά από μία εξοντωτική μέρα και αυτό που βλέπετε είναι ό,τι αντίκρισα.

Όλα αυτά τα παπούπτσια σημαίνουν, ότι έχω ένα σπίτι γεμάτο παιδιά, τα περισσότερα εφηβάκια. Αυτά τα παπούτσια είναι ένα ξεκάθαρο σήμα, ότι το καλοκαίρι έφτασε και τα σχολεία τελείωσαν. Αυτά τα παπούτσια πιθανότατα σημαίνουν ότι δεν θα έχει μείνει ψίχουλο στο σπίτι, μπορεί να σημαίνει φασαρία, χάος, γέλια και μουσική.

Σημαίνει, ότι πιθανότατα τα παιδιά μου θα γελάνε δυνατά στον καναπέ, θα παίζουν στον κήπο ή θα βλέπουν ταινίες.

Έκανα μία παύση στην εξώπορτα και ένιωσα ένα κύμα θλίψης να με διαπερνά, καθώς κοιτούσα όλα αυτά τα ζευγάρια παπούτσια παιδιών που έρχονταν στο σπίτι μας εδώ και τέσσερα χρόνια. Μερικά ήταν με τα παιδιά μου στην ίδια ομάδα, άλλα στην ίδια τάξη από το δημοτικό, κάποια τα έχουν φτιάξει μεταξύ τους, άλλα χώρισαν. Όμως, όλα αυτά τα χρόνια παραμένουν καλοί φίλοι. Τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά μόλις τελείωσαν το λύκειο, κάτι που σημαίνει, ότι θα ακολουθήσουν διαφορετικούς δρόμους φέτος το φθινόπωρο.

Λένε, ότι έχετε μόλις 18 καλοκαίρια με τα παιδιά σας. Εγώ είμαι στο 18ο με τα δικά μου. Αυτή συνειδητοποίηση μου έσφιξε λίγο την καρδιά και με έκανε να αναρωτηθώ, πόσο γρήγορα πέρασαν όλα αυτά τα καλοκαίρια. Πόσες αλλαγές, τόσο σε μένα όσο και σε εκείνα. Η καρδιά μου το γνωρίζει και το νιώθει και γι’ αυτό στη θέα όλων αυτών των παπουτσιών ένιωσα να συγκινούμαι.

Γνωρίζω, ότι μετά από το φετινό καλοκαίρι, τίποτα δεν θα είναι ξανά το ίδιο. Είναι αυτή η γλυκόπικρη στιγμή στη ζωή των γονιών, η μετάβαση από την απόκτησή τους στον αποχωρισμό. Το μυαλό μου αντιλαμβάνεται, ότι είναι κάτι υπέροχο, αλλά η καρδιά μου… πονάει λίγο.

Μου αρέσει να έχω όλα αυτά τα παπούτσια έξω από την πόρτα μου και σημαίνει, ότι τα παιδιά μου είναι στο σπίτι. Σημαίνει, πως ξέρου πού βρίσκονται και ότι είναι ασφαλή. Γνωρίζω εξ αρχής, ότι αυτά τα παπούτσια δεν θα είναι εκεί για πολύ ακόμη. Όλα αυτά τα παπούτσια, θα διασκορπίσουν σε διαφορετικά πανεπιστήμια και θα κάνουν τα πρώτα τους βήματα της ανεξαρτησίας. Και γνωρίζω, ότι όλα αυτά τα παπούτσια μπορεί να μην έρθουν πίσω στο σπίτι το επόμενο καλοκαίρι και να φύγουν για νέες περιπέτειες.

Αυτές οι σκέψεις έχουν κατακλύσει το μυαλό μου σαν ένα σκοτεινό σύννεφο που προσπαθεί να μου κρύψει την χαρά από το παρόν. Κούνησα λίγο το κεφάλι μου προσπαθώντας να διώξω αυτά τα συναισθήματα. Δεν θέλω αυτή η θλίψη να μου επισκιάσει τη χαρά του σήμερα. Όμως, πρέπει να θυμίζω στον εαυτό μου, ότι αυτό θα συμβαίνει μέσα αυτό το 18ο καλοκαίρι, καθώς κάθε στιγμή του θα είναι γλυκόπικρη. 

Προς το παρόν, όμως, θα αγκαλιάσω όλα αυτά τα παπούτσια και θα τα ευχαριστήσω. Θα τους αγοράσω σνακ, θα τα αφήσω να λιώσουν στον καναπέ μου, θα αφομοιώσω κάθε τους γέλιο. Θα εύχομαι πάντα να γυρίζουν στο σπίτι τους με ασφάλεια και να έχω ένα γεμάτο σπίτι. Όμως, περισσότερο από όλα θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου για να είναι ευτυχισμένα και να μην δουν το παραμικρό από τη θλίψη μου.

Θα ζήσω αυτό το καλοκαίρι σαν να έχω στα χέρια μου τον πιο πολύτιμο θησαυρό. Και θα ευχηθώ όλα αυτά τα παπούτσια να ανακαλύψουν τον κόσμο κι ας είναι η εξώπορτά μου άδεια από αυτά»

Πηγή: Love, Faith & Chaos

Διαβάστε επίσης:

“Βόμβες” Κατερινόπουλου για συγκάλυψη στο θάνατο της 6.5 μηνών Ίριδας – Ενδοιασμοί Δασκαλάκη για το “μοιραίο” βράδυ

“Θα φέρω να γνωρίσετε το αγόρι μου. Μην κάνετε τίποτα περίεργο”: Δεν φαντάζεστε τι έκαναν αυτοί οι γονείς στη συνέχεια…

To τρυφερό παραμύθι που έγραψαν οι μαθητές της Β Δημοτικού των Εκπαιδευτηρίων Λαμπίρη!