Τα κίνητρα των χωρών του βορρά είναι πάρα πολλά και ανακουφίζουν την οικογένεια
Όσοι βιάζονται να κατηγορήσουν τα νέα ζευγάρια στην Ελλάδα για απροθυμία σχετικά με την απόκτηση παιδιών, καλό είναι να γνωρίζουν τι ισχύει σε χώρες όπως η Δανία του ευρωπαϊκού βορρά για τις νέες οικογένειες.
Ο σάλος που προκλήθηκε πρόσφατα για τη γονιμότητα άνοιξε και πάλι το δημόσιο διάλογο για τα κίνητρα που δίνονται στους Ελληνες (και μη) πολίτες της χώρας έτσι ώστε να προχωρούν στη δημιουργία οικογένειας, συζήτηση που συνδέεεται σαφώς και ευθεία με το δημογραφικό πρόβλημα.
Το πρώτο, πρόχειρο αλλά όχι βιαστικό, συμπέρασμα είναι ότι η ελληνική πολιτεία όχι μόνο δεν έχει αναπτύξει ακόμα εκείνα τα στοιχειώδη εργαλεία κοινωνικής πολιτικής που χρειάζονται για τη στήριξη του θεσμού της οικογένειας αλλά και ότι υπολείπεται σημαντικά σε σχέση με τις χώρες της Βόρειας Ευρώπης οι οποίες ανέκαθεν θεωρούνταν πρότυπα σ’ αυτόν τον τομέα.
Μία έρευνα σε τέσσερις τέτοιες χώρες (Δανία, Σουηδία, Νορβηγία, Ιρλανδία) οι οποίες πληθυσμιακά δεν έχουν μεγάλες διαφορές σε σχέση με την Ελλάδα, έδειξε ότι παρά το γεγονός ότι ακόμα και σ’ αυτές τις χώρες το κοινωνικό κράτος έχει υποχωρήσει τα τελευταία χρόνια, τα κίνητρα που προσφέρονται στους νέους και τις νέες έτσι ώστε να τεκνοποιήσουν είναι απείρως σημαντικότερα και ισχυρότερα σε σχέση μ’ αυτά που (δεν) προσφέρει το ελληνικό κράτος.
Ακόμα όμως και εκεί, στον πολιτισμένο βορρά, τα κίνητρα που χαρίζουν οι κυβερνητικές πολιτικές δεν οδηγούν σε μαζικές τεκνοποιήσεις. Μην νομίσει δηλαδή ότι στη Νορβηγία το κάθε ζευγάρι τεκνοποιεί τρεις και τέσσερις φορές. Η κουλτούρα, ειδικά στην Ευρώπη, έχει αλλάξει, οι γυναίκες διεκδικούν και παίρνουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην εργασία και στην παραγωγή (και παύουν να θεωρούνται μηχανές αναπαραγωγής) και αυτό έχει ως αποτέλεσμα μία σχετική μείωση των γεννήσεων η οποία βέβαια δεν είναι ίδια παντού.
Δείτε μόνο το παράδειγμα της Δανίας πόσο συγκλονιστικό είναι.
Το βασικό πλέγμα παροχών στη Δανία δίνει επίσης σημαντική βοήθεια στην οικογένεια αλλά δεν εξασφαλίζει την ικανοποίηση του συνόλου των αναγκών. Εφόσον όμως οι γονείς εργάζονται, υπάρχει η σχετική εξασφάλιση των βασικών αναγκών των παιδιών.
Για κάθε παιδί οι γονείς εισπράττουν (ανά τρεις μήνες) επίδομα ύψους 200 ευρώ. Από εκεί και πέρα, ανάλογα με το κοινοτικό διαμέρισμα στο οποίο διαμένει η οικογένεια, προβλέπονται παροχές που έχουν σχέση με τα απαραίτητα για το παιδί αλλά και με την παρουσία του στους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Οι υπηρεσίες αυτές δεν παρέχονται δωρεάν ωστόσο είναι σαφώς φθηνές και εμπεριέχουν συνολική κάλυψη για το παιδί.
Και στη Δανία ο τοκετός λαμβάνει χώρα για τη συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών στο δημόσιο σύστημα υγείας με μηδενικό κόστος. Καλύπτονται και οι βασικές προγεννητικές εξετάσεις αλλά αν ένα ζευγάρι επιθυμεί να προχωρήσει σε πιο εξειδικευμένες ή περισσότερες εξετάσεις θα πρέπει να πληρώσει. Οπως και στη Νορβηγία, οι γυναίκες που έχουν μόλις γεννήσει φιλοξενούνται σε υψηλού επιπέδου ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις των μαιευτηρίων πριν φύγουν με το μωρό τους για το σπίτι τους.
Οι ιατρικές ανάγκες του παιδιού (συμπεριλαμβανομένων των εμβολίων) καλύπτονται δωρεάν από τον οικογειακό γιατρό. Στις δωρεάν καλύψεις προστέθηκαν πρόσφατα και οι οδοντιατρικές υπηρεσίες για τα παιδιά τα οποίο παρακολουθούνται από ειδικό οδοντίατρο.
