Είδαμε “Το Μαγικό Πινέλο της Νουρ” και μιλήσαμε με την καταπληκτική ομάδα ΒιΔα!

Είδαμε "Το Μαγικό Πινέλι της Νουρ" και μιλήσαμε με την καταπληκτική ομάδα ΒιΔα!

Eίναι πάντα μεγάλη η συγκίνηση, όταν βλέπουμε νέους καλλιτέχνες να αντιμετωπίζουν με σεβασμό και ειλικρίνεια το παιδικό κοινό. Την περασμένη Κυριακή, ωστόσο, συγκινηθήκαμε για έναν ακόμα λόγο, καθώς πίστευαμε ότι λόγω κακοκαιρίας θα φτάσουμε σε ένα άδειο θέατρο και θα παρακολουθήσουμε την παράσταση… μόνοι μας. Κι όμως το αγαπημένο βαγόνι του Τρένου στο Ρουφ ήταν κατάμεστο, προς τιμήν των γονιών που δεν υπέκυψαν στην τρομοκρατία του 112 και τίμησαν τόσο τους ηθοποιούς όσο και τον πολύτιμο προσωπικό χρόνο με τα παιδιά τους.

Παρακολουθήσαμε, λοιπόν, “Το Μαγικό Πινέλο της Νουρ“. Μια παράσταση εξαιρετική, ειδικά για παιδιά πρωτοσχολικής ηλικία και έως 8-9 ετών.

Η ιστορία και η καλλιτεχνική μαγεία

Η ιστορία αναφέρεται σε ένα κορίτσι που έχει φύγει από τη χώρα του, όπου γίνεται πόλεμος (από τον πίνακα της Γκουέρνικα συγκεκριμένα), αναζητώντας έναν καλύτερο τόπο. Σύμμαχοί της σε αυτό δύο αδέλφια που μέσα από τους κόσμους της φαντασίας και της τέχνης τη βοηθούν να βρει όχι μόνο το “όπλο” για να καταφέρει να αμυνθεί και να πολεμήσει τον εχθρό, αλλά και την αυτοκυριαρχία της, χάρη στην οποία διώχνει κάθε φόβο.

Με ένα μαγικό πινέλο, λοιπόν, με το Μπλε του Πικάσο, το Κίτρινο του Βαν Γκογκ και το Κόκκινο του Ρόθκο, με λόγο συχνά ποιητικό, με υπέροχη πρωτότυπη μουσική κ στίχους με νόημα, με ένα κινούμενο βαγόνι κ τα απαραίτητα πλέον για το νεανικό κοινό οπτικοακουστικά τεχνάσματα, παρασυρθήκαμε κι εμείς στον φανταστικό κόσμο της Νουρ και μάθαμε (ή θυμηθήκαμε) πως, αν κάτι έχουμε ελπίδα να σώσει την ψυχή μας, είναι η τέχνη. Η τέχνη και η αστείρευτη, πανίσχυρη, λυτρωτική φαντασία των παιδιών.

Εμπνευστές και δημιουργοί της παράστασης, η πολυτάλαντη ομάδα ΒιΔα που, αν είστε θεατρόφιλοι, σίγουρα όλο και κάπου θα έχετε πετύχει και θαυμάσει στο παρελθόν (όσοι έχετε δει “το Δέντρο που αγαπούσε” σίγουρα το θυμάστε ακόμα).

Το infokids.gr μίλησε με την ηθοποιό και θεατροπαιδαγωγό Βίκυ Καλπάκα και την ηθοποιό, μουσικό και ψυχολόγο Δάφνη Καφετζή για το “Μαγικό Πινέλο της Νουρ” και την αξία της τέχνης στη ζωή των παιδιών σήμερα:

1. Πώς δημιουργήθηκε η Ομάδα ΒίΔα; Με τι οράματα και στόχους; Ποια είναι τα μέλη και πώς συμβάλλουν δημιουργικά σε κάθε παράσταση;

Η Ομάδα ΒίΔα είμαστε εμείς, η Βίκυ και η Δάφνη. Δημιουργήθηκε από την ανάγκη μας να δουλεύουμε δημιουργικά, ελεύθερα με αγάπη. Σε έναν τόπο που οι γυναίκες αισθανόμαστε εκτεθειμένες και μόνες απέναντι σε ένα σύστημα που λέει είτε θα δουλεύεις είτε θα κάνεις παιδιά, εμείς διαλέξαμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε! Και να στηρίζουμε η μια την άλλη. Στόχος μας είναι, μέσα από τις δουλειές μας, να λέμε όσα θέλουμε να πούμε με σοβαρότητα και χιούμορ. Να απευθυνόμαστε στους θεατές κάθε ηλικίας με ειλικρίνεια. Στις παραστάσεις μας γράφουμε μαζί τα κείμενα, παίζουμε, ενίοτε σκηνοθετούμε και κάνουμε κάθε τι που προκύπτει, από το να λύσουμε μια δύσκολη διαφωνία, μέχρι να ράψουμε μια κάλτσα ή να βρούμε μια χαμένη βίδα.

2. «Το μαγικό πινέλο της Νουρ» είναι ένα ολοκαίνουργιο, πρωτότυπο έργο που αξιοποιεί την ανεξάντλητη θεματική της τέχνης για να αφηγηθεί μια συγκινητική και «δύσκολη» ιστορία. Πείτε μας λίγα λόγια παραπάνω; Ποιος το έγραψε και τι μηνύματα επιδιώκετε να μεταφέρετε μέσα από αυτά στα παιδιά;

Το κείμενο γράφτηκε από τις δυο μας στην περίοδο της πρώτης καραντίνας. Μιλάγαμε στο τηλέφωνο και βλεπόμασταν με κάμερα, παίζαμε τις σκηνές και γράφαμε. Στην ιστορία μας ένα κορίτσι πρόσφυγας δραπετεύει από τον πόλεμο και τρυπώνει σε ένα τρένο με την ελπίδα να βρει ένα μέρος όπου μπορεί να ζήσει ελεύθερη. Αυτό το δίπολο της καραντίνας και του εγκλεισμού από τη μία και της διαφυγής και της ελευθερίας από την άλλη δεν είναι καθόλου τυχαίο. Προφανώς μέσα σε μια συνθήκη που μας κρατούσε δέσμιες, αναζητούσαμε διεξόδους ελευθερίας.

Επεξεργαζόμασταν αυτή την έννοια, τα συστατικά της και τους τρόπους που την αναζητάς και αν δεν την βρίσκεις τη φτιάχνεις. Ένας δρόμος είναι σίγουρα η τέχνη. Σε αυτό το όνειρο, της Νουρ, τρία παιδιά ταξιδεύουν από πίνακα σε πίνακα, δημιουργούν υπερρεαλιστικούς τόπους και καλούνται  να ξεπεράσουν  ολοένα και μεγαλύτερα εμπόδια, να λύσουν γρίφους και τελικά να κερδίσουν την ελευθερία τους δημιουργώντας τον δικό τους κόσμο. Στον δικό μας κόσμο, έναν κόσμο γεμάτο παιδιά πρόσφυγες ή παιδιά που νιώθουν ξένα στο σπίτι τους, θελήσαμε να επικοινωνήσουμε μια ιστορία φιλίας  φτιάχνοντας ένα καταφύγιο που τρέχει μέσα στο βαγόνι του τρένου.

3. Ποια είναι η σχέση των παιδιών με την τέχνη σήμερα;

Από τη μια έχουμε τα παιδιά που ζουν σε ένα περιβάλλον με άπειρα ερεθίσματα και προσλαμβάνουσες, όπου η τέχνη είναι προσβάσιμη, και από την άλλη έχουμε παιδιά που στερούνται αυτής της δυνατότητας. Πάντα όμως τα παιδιά βρίσκουν δρόμο για την τέχνη, γιατί υπάρχει μέσα τους.

4. Τι feedback παίρνετε από τους μικρούς θεατές που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα στο Τρένο στο Ρουφ;

Τα παιδιά φεύγουν ενθουσιασμένα! Συχνά ακούμε: «Είναι η καλύτερη ταινία που έχω δει!»

5. Πώς συμβάλλει ο ιδιαίτερος αυτός χώρος στην εξέλιξη της παράστασης;

Το τρένο εδώ είναι το μέσο,  είναι το ταξίδι, είναι η αναζήτηση, είναι η διαφυγή.

6. Πρωτότυπη μουσική και τραγούδια, εντυπωσιακές βίντεο-προβολές, τι άλλο θα λέγατε, ότι ενθουσιάζει πραγματικά τα παιδιά παρακολουθώντας την παράσταση;

Πέρα από την  υπέροχη μουσική του Μάκη Παπαγαβριήλ και τα πράγματι εντυπωσιακά animation της Νικολάιας Γενηγεωργίου, θα προσθέταμε σίγουρα τα ευφάνταστα και με πολύ χιούμορ καπέλα-κατασκευές της σκηνογράφου μας Σμαράγδας Καφετζή και τις μοναδικές χορογραφίες της Πέπης Ζαχαροπούλου, που δένουν άρτια και γίνονται μέρος της πλοκής. Ο τρίτος ηθοποιός, ο  Δημήτρης Τσιγκριμάνης, έχει παίξει σημαντικό ρόλο σε όλη τη διάρκεια των προβών με το ταλέντο, το ήθος  και την εφευρετικότητα του και είναι ένας ακόμα λόγος για να αγαπήσει κανείς αυτή την παράσταση. Τα παιδιά ενθουσιάζονται ακόμα με την ίδια την περιπέτεια, τους ήρωες και το χιούμορ τους και το τρένο που …φεύγει στ’ αλήθεια!

Διαβάστε ακόμα:

Είδαμε τον “Κύκλο των Χαμένων Ποιητών” στο θέατρο Βρετάνια και σας έχουμε 5 καλούς λόγους για να πάτε με το παιδί σας

Είδαμε τον “Θησαυρό της Βαγίας” στο θέατρο Alhambra και θαυμάσαμε (ξανά) το μεγαλείο της Ζωρζ Σαρή

Είδαμε τη “Ραπουνζέλ χωρίς Παραμύθι” του Ηλία Καρελλά και χορτάσαμε υπέροχες ερμηνείες!