Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, το παιδί – θαύμα του ελληνικού μπάσκετ που από τα γήπεδα των Σεπολίων βρέθηκε στα λαμπερά παρκέ του ΝΒΑ στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, πριν λίγες μέρες πέτυχε το ακατόρθωτο.
Με την ομάδα του, τους Milwaukee Bucks, κατέκτησε το πρωτάθλημα στο NBA, ενώ εκείνος αναδείχθηκε MVP στους τελικούς. Η Ελλάδα πανηγύρισε μαζί του και όλοι οι Έλληνες χάρηκαν για τα όσα κατάφερε αυτό ο σπουδαίος αθλητής που δεν ξεχνά ποτέ τη δύσκολη πορεία που διένυσε μέχρι την κορυφή και την απόλυτη καταξίωση.
“Είμαι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Είναι κοπλιμέντο να είσαι δίπλα σε θρύλους του ΝΒΑ, αλλά είναι κάτι που δεν έχει σημασία. Θέλω να κερδίσω κάτι με την Εθνική, μπορεί να μην είναι χρυσό μετάλλιο, μπορεί να είναι ασημένιο. Θέλω να είναι κάτι σπουδαίο με την Εθνική, μετά από αυτό μπορώ να αποσυρθώ. Μακάρι να προκύψει μια ευκαιρία να κερδίσω κάτι με την Εθνική και να κάνω την Ελλάδα περήφανη” είναι ένα απόσπασμα από τις πρώτες του δηλώσεις μετά την επιτυχία.
Το τρυφερό μήνυμα από την πρώτη του δασκάλα στο Νηπιαγωγείο
Τις τελευταίες ώρες το γύρο του διαδικτύου κάνει η συγκινητική και συνάμα τρυφερή ανάρτηση της κας Σωτηρίας Πολύζου – Μπαλτούνας, που ήταν η νηπιαγωγός και δασκάλα του αθλητή στο Νηπιαγωγείο. Χαρούμενη και ικανοποιημένη για την εξέλιξη και τα αθλητικά του κατορθώματα του γράφει ένα “ευχαριστώ” για όλα όσα έμαθε από τις επιτυχίες του αλλά και από τον αγώνα ζωής του μέχρι να φτάσει στην κορυφή της δόξας.
Η ανάρτηση της νηπιαγωγού
Giannis Antetokounmpo συγχαρητήρια για το σπουδαίο επίτευγμα της κατάκτησης του πρωταθλήματος του NBA και της ανάδειξης σου ως πολυτιμότερου παίκτη.
Σου παραθέτω ένα μήνυμα, με πολλή αγάπη, της μητέρας μου, της κυρίας Πολύζου-Μπαλτούνα Σωτηρίας, δασκάλας σου στο νηπιαγωγείο.
Να είσαι καλά με υγεία και δύναμη. Πάντα επιτυχίες.
«Μπράβο Γιάννη. Βέβαια ένα μπράβο είναι λίγο μπροστά σε αυτό που έχεις καταφέρει. Είσαι ασύλληπτος, είσαι γενναίος.
Σε καμαρώνω πραγματικά έστω και από μακριά και πάντα λέω με καμάρι “Ο Γιάννης ήταν μαθητής μου”.
Όταν με ρωτούσαν οι γονείς των μαθητών μου “πώς βλέπεις το παιδί μου;” τους απαντούσα ότι δεν μπορώ εγώ να κρίνω αυτή τη στιγμή το τι θα καταφέρει και που θα φθάσει το κάθε παιδί. Παράδειγμα ο Γιάννης.
Ο Γιάννης ήταν ένα σεμνό, ευγενικό, καλό παιδί όπως άλλωστε και οι γονείς του. Ο πανύψηλος μπαμπάς του και η γλυκιά μαμά του. Ρώτησα τη μαμά του μια μέρα γιατί το όνομα Γιάννης, γιατί το όνομα Θανάσης (ο Θανάσης ήταν δευτέρα δημοτικού τότε και ο Γιάννης νηπιαγωγείο).
Μου απάντησε “γιατί αγαπάμε πάρα πολύ την Ελλάδα και θέλουμε να το δείξουμε με αυτό τον τρόπο”.
Κάποια μέρα τελείωσε το πρόγραμμα του σχολείου, φύγανε τα παιδιά με τους γονείς τους. Οι γονείς του Γιάννη πουθενά. Περιμένω για κάμποση ώρα . Τηλέφωνο δεν υπήρχε. Δεν μπορούσα να αφήσω το παιδί μόνο του και να σηκωθώ να φύγω. Δεν θα το έκανα ποτέ. Γιάννη του λέω “ξέρεις που είναι το σπίτι σου;”. Ναι κυρία, μου απαντάει. Τον παίρνω απ’ το χεράκι του και πάμε σπίτι του.
Οι γονείς απλά δεν κατάλαβαν πώς είχε περάσει η ώρα καθώς πάντα δούλευαν σκληρά για να συντηρήσουν την οικογένειά τους. Με ευχαρίστησαν με πολύ σεβασμό και αξιοπρέπεια. Εγώ όμως δεν έκανα τίποτα παραπάνω από το καθήκον μου. Η στάση τους με είχε συγκινήσει πραγματικά.
Σ’ ευχαριστώ Γιάννη που ήμουν η δασκάλα σου. Εγώ σου έμαθα τραγουδάκια, εσύ και η οικογένεια σου με διδάξατε μαθήματα ζωής.
Σου εύχομαι υγεία πάνω απ’ όλα και μια όμορφη ζωή, μια γλυκιά ζωή.
Σε ευχαριστούμε όλοι γι’ αυτό που μας προσφέρεις. Να είσαι πάντα καλά.
Η δασκάλα σου Πολύζου-Μπαλτούνα Σωτηρία.»
Διαβάστε επίσης:
Κεραμέως: “Επιστρέφει ο επαγγελματικός προσανατολισμός σε όλα τα σχολεία από τον Σεπτέμβρη”
