Ο 16χρονος Γιάννης μάς αποδεικνύει ότι η παραδοσιακή μουσική μπορεί να ελπίζει στη νέα γενιά (εικόνες+video)

Υποδειγματικά σεμνός, με μία ευγενική φωνή και με τα πόδια του γερά στη γη, παρά τα 16 του χρόνια, αποδεικνύει, ότι το μέλλον του διαγράφεται σπουδαίο.

Η αγάπη και η ενασχόλησή του με την παραδοσιακή μουσική μάς κάνει να σκεφτόμαστε αισιόδοξα, ότι η νέα γενιά θα συνεχίσει να την τροφοδοτεί και να την κρατά ζωντανή.

Είναι γόνος μίας από τις πλέον γνωστές και καταξιωμένες μουσικές οικογένειες στο είδος τους, που έχουν βάλει την Κρήτη στην καρδιά ενός πολύ πιο νέου ηλικιακά ακροατηρίου και εκτός εμβέλειας του νησιού, που σε κάθε εμφάνισή τους, κυριολεκτικά επικρατεί το πανδαιμόνιο.

Ο λόγος για τον 16χρονο Γιάννη Στρατάκη, γιο του Κρητικού καλλιτέχνη Νίκου Στρατάκη, που μαζί με τον αδελφό του Γιώργο, αποτελούν το δίδυμο που έχει κατακτήσει το κρητικό -και όχι μόνο- κοινό με εξαιρετικές συνεργασίες και συναυλίες τόσο εντός του νησιού, όσο και σε όλη την Ελλάδα.

Ο Γιάννης είναι μαθητής της Β’ Λυκείου στο 2ο ΕΠΑΛ Ηρακλείου, παίζει μαντολίνο, λαούτο και κιθάρα, ενώ έκανε την «επίσημη πρώτη» του στην Αθήνα πριν από λίγες ημέρες, στην κιθάρα και το τραγούδι.  Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν θερμή και του χάρισε απλόχερα το χειροκρότημά του.

Το Infokids.gr που αγαπά να αναδεικνύει νέους ανθρώπους με ταλέντο και όνειρα συνομίλησε με τον εξαιρετικό αυτόν έφηβο και μουσικό, ο οποίος διηγήθηκε πώς αγάπησε τη μουσική, ενώ μοιράστηκε μαζί μας τις σκέψεις του για το μέλλον. 

«Όταν ήμουν πολύ μικρός, υπήρχε ένα μαντολίνο στο σπίτι. Δεν ήξερα να παίζω, απλά το γρατσουνούσα. Μ’ ανέβαζε κι ο πατέρας μου στο πάλκο (σσ. ως παιδί) και τραγουδούσα.  Επηρεάστηκα,  τόσο από τον μπαμπά μου, αλλά και από τη μαμά μου, η οποία τραγουδούσε κι εκείνη. Μετά πήγα σε δάσκαλο, ξεκίνησα με το μαντολίνο και μετά στο λαούτο που με έβαλε ο πατέρας μου», μάς λέει ο Γιάννης.

Αν και μαθητής Λυκείου καταφέρνει μια χαρά να συνδυάζει τα μαθήματα, με τη μουσική που είναι η μεγαλύτερη αγάπη του.

«Ποτέ δεν ήμουν τόσο πολύ του διαβάσματος, πιο πολύ μου άρεσε η μουσική»,  μας λέει με χιούμορ.

«Μπορώ να ακούσω από κρητικά, μέχρι ραπ και έντεχνα»

Πηγή Φωτογραφίας: Facebook

Όσον αφορά τα ακούσματά του, ο Γιάννης είναι ένα πολυσυλλεκτικό αυτί. «Μου αρέσει να ακούω πολλά είδη μουσικής. Τη μία μπορεί να ακούω κρητικά, την άλλη ραπ, έντεχνα. Υπάρχουν διάφορα είδη μουσικής που αγαπώ και μου αρέσει να τα παίζω.  Μου αρέσουν κομμάτια του Αλκίνοου Ιωαννίδη, του Σωκράτη Μάλαμα, του Λεωνίδα Μπαλάφα, του Παύλου Σιδηρόπουλου», λέει ο Γιάννης, ενώ αποκαλύπτει πως ένας από τους ερμηνευτές που αγαπά να ακούει είναι και ο Δημήτρης Μητροπάνος.

Από τις κρητικές του επιρροές ξεχωρίζει τα «ιερά τέρατα» Νίκο Ξυλούρη, Βασίλη Σκουλά και Ψαραντώνη. «Μου αρέσουν τα παλιά κρητικά τραγούδια, αυτά που φαίνεται αρκετοί (σσ. στην ηλικία μου) να μην τα γνωρίζουν και είναι στενάχωρο να ξεχνιούνται οι ρίζες μας. Είναι πολύ στενάχωρο για τη νέα γενιά», συνεχίζει.

Όταν τον ρωτήσαμε τι του αρέσει περισσότερο να παίζει και να τραγουδά, μάς ανέφερε τα πιο αγαπημένα του κομμάτια.

«Μου αρέσει το “Κάποτε θα ΄ρθουν” του Σιδηρόπουλου, το “Σαν τραγουδήσω και σαν πω” και άλλα πολλά…», συμπληρώνει.

«Ο πατέρας μου δεν με πίεσε ποτέ για κάτι»

Ως παιδί ενός διάσημου μπαμπά, καταξιωμένο στον χώρο, δεν θα παραλείπαμε να αναφερθούμε στην μεταξύ τους σχέση. Και ως πατέρα με γιο, αλλά και ως δύο μουσικών.

«Θα καθίσουμε μαζί να παίξουμε οι δυό μας. Θα με συμβουλεύσει να κάνω διάφορα πράγματα, θα μου πει να κάνω αυτήν ή την άλλη άσκηση, και πρέπει να τον ακούω. Κι εκείνος ποτέ δεν με έχει πιέσει σε τίποτα», μας εξηγεί, εκφράζοντας τον θαυμασμό του για τον πατέρα του, αλλά και για τον θείο του, Γιώργο Στρατάκη.

Εκείνος ήταν που τον «ξεμπλόκαρε» για να τραγουδήσει ενώπιον του αθηναϊκού κοινού. Όταν τον ρωτήσαμε πώς ένιωσε μπροστά σε ένα τόσο μεγάλο ακροατήριο, ο Γιάννης με την συστολή ενός 16χρονου παιδιού, εξομολογήθηκε: «Ήταν πολύ διαφορετική η αίσθηση. Την πρώτη φορά που με έβαλαν να τραγουδήσω είχα λίγο άγχος, μετά ήμουν εντάξει».

«Να έχεις στόχους, να αγαπάς αυτό που κάνεις και να έχεις σεβασμό»

Ο Γιάννης Στρατάκης αποκάλυψε και τα όνειρά του για το μέλλον, που για εκείνον η μουσική μοιάζει να είναι μονόδρομος.

«Με τη μουσική θέλω να ασχοληθώ. Αν τα καταφέρω, θέλω να ακολουθήσω το δικό  μου δρόμο, να δώσω το δικό μου στίγμα», συνεχίζει. Όνειρό του, επίσης, είναι να συνεργαστεί κάποια στιγμή με τον Ψαραντώνη.

Τέλος, τού ζητήσαμε να κάνει μία ευχή και να δώσει μία συμβουλή για τα παιδιά της ηλικίας του και όχι μόνο.

«Να έχουν υπομονή,  θέληση, πίστη, να βάζουν στόχους και να δουλεύουν για να τους πετυχαίνουν με τη δική τους προσπάθεια, χωρίς  να βασίζονται μόνο στους άλλους. Ό,τι κάνει κανείς στη ζωή του, θα πρέπει να το αγαπά, να είναι σεμνός και πάνω από όλα να έχει σεβασμό», καταλήγει ο Γιάννης.

Εμείς, με τη σειρά μας, να του ευχηθούμε να κάνει πραγματικότητα  κάθε του όνειρο, να εκπληρώσει κάθε του στόχο στο έπακρο.

*Ευχαριστούμε τον Παναγιώτη Μαργαρώνη για την ευγενική παραχώρηση της κεντρικής φωτογραφίας και του βίντεο.