O Λευτέρης Παπακώστας στο Infokids.gr: “Η παράσταση Πάκο Γιούνκε είναι ένα μεγάλο όχι στον σχολικό εκφοβισμό”

Τι συμβαίνει στην ψυχή μας όταν δεχόμαστε συνέχεια κακοποιητικές συμπεριφορές; Με τι αναμετράται ο καθένας από εμάς για να μπορέσει να μιλήσει γι’ αυτές και τελικά να τις πολεμήσει; Αυτός είναι ο θεματικός πυρήνας της νουβέλας «Πάκο Γιούνκε» του πρωτοπόρου ποιητή Σέσαρ Βαγιέχο. Στην τωρινή καθημερινότητα ο εκφοβισμός είναι τρόπος «έκφρασης» και τελικά τρόπος «επικοινωνίας» , είναι μια μορφή βίας που έχει εισχωρήσει βαθιά στην ζωή μας.

Ένα μεγάλο “όχι” σε αυτή τη βία θέλει να βροντοφωνάξει και η παράσταση “Πάκο Γιούνκε” που θα ανεβαίνει στο θέατρο 104 μέχρι και τις 6 Απριλίου καλώντας κυρίως το εφηβικό κοινό να την παρακολουθήσει. Ο σκηνοθέτης της παράστασης Λευτέρης Παπακώστας μιλά στο Infokids.gr:

1. Πείτε μας λίγα λόγια για τον Πάκο Γιούνκε. Ποιος είναι ο ήρωας της παράστασης;

   Ο κεντρικός ήρωας της παράστασης «Πάκο Γιούνκε», είναι ένα παιδί που βιώνει από το ξεκίνημα της ζωής του μια μόνιμη και «εξελικτική» βία σε όλα τα επίπεδα. Είτε λόγω της έμφυλης αναζήτησης του, είτε λόγω της ταξικής του θέσης, είτε επειδή η βία έχει γίνει μια «κανονικότητα». Είναι ένα παιδί που δέχεται κοινωνικό και σχολικό εκφοβισμό λόγω της διαφορετικότητας του χαρακτήρα του. Τον έχουν υποχρεώσει να αλλάξει σχολικό περιβάλλον με το πρόσχημα ότι το συγκεκριμένο σχολειό θα του εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον, αλλά στην πραγματικότητα είναι εξαναγκασμένος να υπηρετεί ένα συμμαθητή ανώτερης κοινωνικής τάξης. Το σχολείο μεταμορφώνεται σε τόπο καταπίεσης και εκφοβισμού, ένα βίαιο περιβάλλον που επιβιώνει ο πιο ισχυρός.

2. Το έργο είναι γραμμένο το 1931, όμως, είναι εξαιρετικά επίκαιρο. Δεν είναι τρομακτικό αυτό; Τι λάθη πιστεύετε πως κάνουμε ως κοινωνία;

Είναι σίγουρα ανησυχητικό. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι η κοινωνία και οι θεσμοί είναι γνώστες του προβλήματος και αντί να δώσουν μια λύση ή τουλάχιστον να προσπαθήσουν να δουν τον πυρήνα του προβλήματος, το αντιμετωπίζουν επιφανειακά. Οι ίδιοι οι θεσμοί και οι βασικοί άξονες που είναι χτισμένη η κοινωνία οδηγούν σε αυτή την κατάσταση. Είμαστε μια κοινωνία που επικρατεί η ατομικότητα και ο εγωκεντρισμός, αυτό προωθείται και από το ίδιο το σύστημα, άρα είναι λογικό επακόλουθο να δομείται η κοινωνία πάνω στην επιβίωση του δυνατότερου, του πιο κυνικού.

3. Δυστυχώς, πολύ συχνά ακούμε για φαινόμενα βίας έφηβων παιδιών. Τι φταίει πιστεύετε για την έξαρση αυτού του φαινομένου; Ποια είναι η ευθύνη της οικογένειας, του σχολείου και της πολιτείας;

Το πρόβλημα της βίας δεν το συναντούμε μόνο στους εφήβους, ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας αντιδρά βίαια και επιθετικά. Αυτό γίνεται είτε ως ένα σύνολο ομάδας προς μια άλλη ομάδα είτε ως ατομικότητα. Το ιδιαίτερο με την εφηβική βία είναι ότι η πληθώρα αυτών των φαινομένων δείχνουν την πραγματική πάθηση της κοινωνίας. Υπάρχει ένα μοντέλο κοινωνίας που επικροτεί την ατομικότητα και την βίαιη επικράτηση, είτε ψυχολογικά είτε σωματικά, του ενός απέναντι στον άλλο. Λείπει βασικά ο σεβασμός και η αποδοχή στην διαφορετικότητα του άλλου, άρα οτιδήποτε ξένο σε εμάς θα το πολεμήσουμε. Σαφέστατα οι θεσμοί της οικογένειας του σχολείου και του κράτους είναι συνυφασμένοι με την μη αποδοχή του διαφορετικού, παρόλο που θεωρητικά λένε το αντίθετο στην πράξη λειτουργούν αλλιώς. Νομίζω ότι θέλει μια άλλη, πιο ουμανιστική και ανθρωποκεντρική αντίληψη για να αρχίσει να αλλάζει κάτι.

4. Τα ερεθίσματα που δέχονται τα νέα παιδιά, ευθύνονται για την έξαρση της βίας; Για παράδειγμα η τραπ μουσική, τα social media που είναι ανεξέλεγκτη η χρήση τους ή άλλοι παράγοντες;

Το ίδιο το μέσο δεν είναι το πρόβλημα, ούτε το είδος της μουσικής. Το ζητούμενο σε αυτό είναι ο τρόπος χρήσης του και ο τρόπος επιλογής του είδους της μουσικής. Σαφέστατα σε μια κοινωνία που έχει φτιάξει μια ταυτόχρονη «ψηφιακή» κοινωνία, η οποία παίζει εξίσου σημαντικό ή μάλλον μπορεί και να παίζει πιο σημαντικό ρόλο στην λειτουργία του κοινωνικού συνόλου από την «αναλογική». Ε τότε υπάρχει ένα πρόβλημα, ή αν ένα είδος μουσικής προωθεί τον σεξισμό ή τον ρατσισμό και πάλι υπάρχει ένα πρόβλημα. Αλλά το βασικό είναι ότι η ίδια η κοινωνία προωθεί τέτοια μοντέλα άρα πρέπει να υπάρχει τροποποίηση της κοινωνίας, αν τροποποιηθεί η κοινωνία αυτόματα η χρήση όλων των μέσων θα είναι διαφορετική.

5. Οι έφηβοι έρχονται στο θέατρο;

Όχι όσο θα έπρεπε, αλλά είναι λογικό είναι σε μια διαδικασία της ζωής τους που συνέχεια αναζητούν καινούργια πράγματα. Το θέατρο πρέπει να πάει σε αυτούς, δεν πρέπει να τους παρουσιάζει θεάματα που δεν τους ενδιαφέρουν. Πρέπει να προσπαθήσει το θέατρο να κατανοήσει τον κόσμο τους και τον τρόπο τους και να τους ανοίξει τις πόρτες του, να τους ανοίξει δηλαδή καινούργιους κόσμους.

6. Σε ποιες ηλικίες απευθύνεται η παράσταση;

Η παράσταση μας κυρίως απευθύνεται στο νεανικό και εφηβικό κοινό. Είμαστε και εμείς κομμάτι αυτού του κόσμου, άρα από εκεί είναι οι προσλαμβάνουσες μας, τα ίδια θέματα μας ενδιαφέρουν και μας «τρώνε» και σε αυτά προσπαθούμε να απαντήσουμε.

7. Ποιο είναι το μήνυμα που περνάει η παράσταση;

Η παράσταση είναι ένα μεγάλο όχι, μια αντίδραση απέναντι στον σχολικό εκφοβισμό, αλλά και σε όλους τους εκφοβισμούς που βιώνει ένας άνθρωπος και ένα ναι σε αποδοχή της διαφορετικότητας.

“Πάκο Γιούνκε”

Θέατρο 104: Ευμολπιδών 41, Γκάζι.

Ημέρες και ώρες Παραστάσεων: Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:15

Τιμές εισιτηρίων: Γενική Είσοδος 13 ευρώ, Early bird 10 ευρώ

Ομαδικά/Φοιτητικά/Εκπαιδευτικών 8 ευρώ

ΑΜΕΑ/Ανέργων/Ατέλειες κλπ 5 ευρώ

Προπώληση εισιτηρίων: www.viva.gr/tickets/theater/lgbtqi/pako-giounke/

Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά

Διαβάστε ακόμα:

Διάκριση για το Τμήμα Μαθηματικών του ΕΚΠΑ με 3 αργυρά μετάλλια στον Διεθνή Διαγωνισμό SEEMOUS

Θεσσαλονίκη: Βίαζε επί 2 χρόνια την 9χρονη κόρη της συντρόφου του

Γιατί απεργούμε μαμά; Απαντήστε στο παιδί με τη λέξη “Ουμπουντού” και αυτή την ιστορία