Ο τρόπος ανατροφής ενός παιδιού και άρα και ο τρόπος που οι γονείς του, του βάζουν όρια έχει σχέση με τον τρόπο που μεγάλωσαν οι ίδιοι οι γονείς. Οπότε, τις περισσότερες φορές οι γονείς μεγαλώνουν τα παιδιά τους είτε αναπαράγοντας το πρότυπο ανατροφής των γονέων τους ή αντίθετα προσπαθώντας να κάνουν κάτι εντελώς διαφοτερικό από αυτούς. Και αυτό διότι βίωσαν τα παιδικά τους χρόνια με τραυματικό τρόπο.
Οι λόγοι που κάποιοι γονείς βάζουν υπερβολικά όρια στα παιδιά τους
Ο 1ος λόγος που κάποιοι γονείς βάζουν υπερβολικά όρια στα παιδιά τους είναι πως νιώθουν την ανάγκη να είναι τέλειοι γονείς.
Τέλειοι γονείς με τέλεια παιδιά. Με αυτό τον τρόπο όμως δεν τους επιτρέπουν να κάνουν λάθη δηλαδή, και να μάθουν από αυτά. Τα πιέζουν όλο και περισσότερο ώστε να γίνουν τέλεια.
Τα πιέζουν να κάνει πολλά πράγματα μαζί, εξωσχολικές δραστηριότητες, μαθήματα, συμμετοχή σε διαγωνισμούς κ.τλ.
Και τα πιέζουν να έχουν σε όλα αυτά, υψηλή απόδοση.
Το αποτέλεσμα όμως είναι τελικά να:
Μην επιτρέπουν στο παιδί να είναι ο εαυτός του
Και άρα είναι σα να μη το δέχονται
Σα να το απορρίπτουν.
Οπότε, ο στόχος τους να οικοδομήσουν μία ισχυρή προσωπικότητα, με αυτοπεπόιθηση, αυτονομία, ανεξαρτησία, πέφτει στο κενό.
Και καταλήγουμε να έχουμε ένα παιδί:
- Αγχωμένο
- Ανασφαλές
- Που να μην πιστεύει στις δυνάμεις του.
Το ασφυκτικό πρόγραμμα που συχνά οι γονείς επιβάλλουν στα παιδιά τους:
- περιορίζει τις αληθινές εμπειρίες, μιας και όλα είναι αυστηρά προγραμματισμένα και τακτοποιημένα, χωρίς ίχνος αυθορμητισμού κι αυτοσχεδιασμού
- και άρα στερεί από το παιδί το να έρθει σε επαφή με την πραγματικότητα.
Ο 2ος λόγος που κάποιοι γονείς βάζουν υπερβολικά όρια είναι γιατί πιστεύουν πως πρέπει να τα προστατέψουν από κάθε δυσφορία, από κάθε δυσκολία, ή ακόμα και από κάθε πιθανότητα να τους συμβεί κάτι κακό. Αυτό όμως, έχει σαν αποτέλεσμα το να περιορίζουν:
Τις σωματικές δραστηριότητες του παιδιού «για να μην πέσει», «για να μην χτυπήσει» κ.τ.λ.
Τις πρωτοβουλίες που χρειάζεται να πάρει το παιδί
Την ελευθερία επιλογών και γνώμης
Έτσι, έχουμε παιδιά που περιορίζεται:
Η σωματική τους ανάπτυξη
Η νοητική τους ανάπτυξη
Η συναισθηματική τους ανάπτυξη και η πορεία τους προς την ωριμότητα
Συνολικά θα λέγαμε πως το παιδί θα χρειαστεί να έρθει σε επαφή με την απογοήτευση, την αποτυχία, τη δυσκολία. Και σε επαφή με αυτά, θα έρθει αν έρθει σε επαφή με την πραγαμτικότητα, με την πρακτική εξάσκηση δηλαδή.
Το χτίσιμο της αυτονομίας, της αυτοπεποίθησης και της ανεξαρτησίας, δε γίνεται μεσα από θεωρία, αλλά μέσω της πράξης. Όποιος περιορίζει τα παιδιά κάτω από την ομπρέλα της προστασίας τα κάνει
- Διστακτικά
- και τελικά τα στερεί από τις πολύτιμες εμπειρίες που θα μπορούσαν να αποκομίσουν από την τριβή τους με τους ανθρώπους και από την επαφή τους με το χώρο.
Ψυχολόγος
