Λέμε οι γονείς :
“-Κάνουμε τα πάντα για τα παιδιά μας ! Δεν πρέπει να έχουν παράπονα ! Λένε ότι έχουν και άγχος ! Εμείς τι να πούμε ; Τα σημερινά παιδιά είναι αχάριστα ! Ότι θελήσουν τα έχουν στα πόδια τους, όπως ρούχα , παπούτσια , παιχνίδια , διακοπές , δραστηριότητες , ξένες γλώσσες ; Εμείς δεν είχαμε ούτε τα μισά απ ότι έχουν αυτά !
Πριν βγάλουμε όλα αυτά τα συμπεράσματα και βιαστούμε να ρίξουμε την ευθύνη στα “αχάριστα” παιδιά ας αναρωτηθούμε :
” Ακούσαμε ποιες είναι οι πραγματικές τους ανάγκες ; “
Aυτό που χρειάζονται τα παιδιά είναι, να τους καλύπτουμε τις βασικές και συναισθηματικές τους ανάγκες ! Να βλέπουμε πίσω από τις λέξεις , πίσω απο τις συμπεριφορές , πίσω από την ανυπακοή και τη γκρίνια, τα βαθύτερα αίτια !
Μήπως αντί να αγοράσουμε ακόμα ένα παιχνίδι που μας ζήτησε , ήθελε να του κάνουμε μια αγκαλιά;
Μήπως όταν χτύπησε και έκλαιγε , ήθελε απλά να το παρηγορήσουμε και όχι να του πούμε: ” Έλα δεν έπαθες τίποτα ! Οι άντρες δεν κλαίνε ! Πάμε να σου πάρω σοκολάτα ”
Μήπως όταν δεν μας ακούει , είναι γιατί δεν το ακούμε κι εμείς;
Μήπως όταν έχει εκρήξεις θυμού , έχει καταπιέσει πολλά συναισθήματα που δεν του αφήσαμε να εκφράσει;
Μήπως όταν δεν θέλει το σχολείο και πονά το στομάχι του , είναι γιατί θέλει να τραβήξει την προσοχή της μαμάς του, τον ενοχλεί κάποιο παιδί, ή τον μαλώνει η δασκάλα ;
Μήπως αν έχει άρνηση να απομακρυνθεί από κοντά μας , έχει άγχος αποχωρισμού και χρειάζεται να επαναπροσδιορίσουμε το συναισθηματικό μας δεσμό;
Μήπως όταν δεν θέλει να παίξει με το αδελφάκι του, είναι γιατί, παίρνουμε το μέρος του άλλου παιδιού μας , νιώθει αδικημένο και του δημιουργούμε θυμό;
Μήπως αν χτυπά και ζηλεύει την /τον αδελφό/η είναι γιατί θέλει την αγάπη μας και την αποδοχή μας ;
Μήπως όταν δεν κοιμάται και κλαίει , είναι γιατί φοβάται και μας θέλει δίπλα του;
Μήπως όταν είναι αντιδραστικό , είμαστε συναισθηματικά απόμακροι και μ αυτόν τον τρόπο αποζητά να του εκφράσουμε την αγάπη μας ;
Μήπως αν είμαστε αυστηροί , και εφαρμόζουμε αυταρχικές μεθόδους με τιμωρίες , συνέπειες , ξυλιές , τραβήγματα , μαλλιών ή αυτιών , να αναθεωρήσουμε την πεποίθηση ότι τα παιδιά μας τα έχουν όλα;
Τα παιδιά μας δεν έχουν τίποτα, αν δεν έχουν την άνευ όρων αγάπη μας , αν δεν έχουν την πλήρη αποδοχή μας , αν δεν είμαστε συναισθηματικά κοντά τους , αν δεν έχουμε καλοσύνη και τρυφερότητα .
Να μη ξεχνάμε ό,τι κι αν τους δώσουμε από ύλη, πάντοτε θα τους στερούμε τα απαραίτητα και σημαντικά! Πάντα θα στερούνται τις ουσιαστικές ανάγκες τους και την αγάπη από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους τους !
Πιστοποιημένη εκπαιδεύτρια γονέων AATH (Θετική Διαπαιδαγώγηση)
