“Το παιδί έσταζε ανεμελιά, ευτυχία και παιχνίδι”: Η υπέροχη αντίδραση μιας μαμάς για το μπουγέλο στο σχολείο

Έχουμε μπει στην τελική ευθεία για τη λήξη της φετινής σχολικής χρονιάς και ένας από τους άγραφους νόμους του σχολείου είναι πως πριν τελειώσουν τα μαθήματα για το  καλοκαίρι, το μπουγέλο είναι ένας τρόπος να διασκεδάσουν και να ξεδώσουν οι μαθητές. Νεροπίστολα, μπουκάλια και σακούλες αποτελούν τα πολεμοφόδια και οι μαθητές τρέχουν προς τις σχολικές βρύσες για να γεμίσουν νερό.

Αλιεύσαμε στο διαδίκτυο στη σελίδα Φυστίκι Που Κυλάει την υπέροχη αντίδραση μιας μαμάς όταν στο σχόλασμα διαπίστωσε ότι ο γιος της ήταν μούσκεμα από την κορφή ως τα νύχια έχοντας παίξει μπουγέλο με τους συμμαθητές του και έχοντας απολαύσει αυτό το ελεύθερο παιχνίδι!

Στην ανάρτησή της όχι μόνο ενθαρρύνει τους μαθητές να δοκιμάσουν με την πρώτη ευκαιρία αυτό το σχολικό παιχνίδι αλλά ταυτόχρονα εξηγεί και πώς πρέπει να αντιδράσουν οι καθηγητές και οι διευθυντές αν γίνουν μάρτυρες αυτής της αυθόρμητης διασκέδασης με κυνηγητό και μπόλικο νερό.  Τα λόγια και η οπτική με την οποία αντιμετωπίζει αυτή την κατάσταση αξίζει να αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση και για άλλα σχολεία αλλά και γονείς.

Ας ακούσουμε τι έχει να πει

Αν είσαι υποδιευθύντρια, που μπήκε σήμερα στην τάξη της μετά από διάλειμμα και βρήκες τα παιδιά ΜΟΥΣΚΙΔΙ από την κορυφή ως τα νύχια να στάζουν νερά, τα κοίταξες αυστηρά και τους είπες “υπάρχει μία φήμη πως ΚΑΠΟΙΑ ΤΑΞΗ έπαιξε μπουγέλο σήμερα, ξέρετε τίποτα γι’αυτό;” και οι μαθητές σου πάγωσαν, από το μυαλό τους πέρασαν αποβολές, γονείς και δράματα και συ συνέχισες στο ίδιο αυστηρό ύφος, κοιτάζοντας τα παπιά ΕΝΑ ΕΝΑ ΒΛΟΣΥΡΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ “εσείς πάντως είστε θεόστεγνοι όπως διαπιστώνω, άρα δεν αναφέρονταν σε σας οι φήμες, συνεχίζουμε” – Σ’ ΑΓΑΠΩ!!!!!!!!!

*Αν είσαι καθηγητής που είδες την ίδια κατάσταση των παιδιών την επόμενη ώρα και έλαμψαν τα μάτια σου, με την “αταξία” τους και χάρηκες τη χαρά τους λέγοντας “αυτά θα σας μείνουν!” και άρχισες να τους λες για τις δικές σου αναμνήσεις από μπουγέλα… ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Σας ευχαριστώ που πήρα σπίτι σήμερα ένα παιδί βρεγμένο ακόμα. Έσταζε ανεμελιά, ευτυχία και παιχνίδι.

Κι ας γκρίνιαξα λίγο “ιιιιιιιιιιι μούσκεμα είσαι, θα κρυώσεις!!!” –

Ας κρυώσει!! Ε μα πια, όλη μέρα στα κομπιούτερ και στα κινητά, ξέχασαν να είναι παιδιά (Ευτυχώς δεν το ξεχάσατε εσείς… Οι καθηγητές τους ❤ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!)