Κριτική από την Κατερίνα Βαρδακαστάνη
Παρακολουθήσαμε την παράσταση «Το Δεντρόπαιδο» της Michele Riml σε σκηνοθεσία Τζένης Κόλλια, Μιχάλη Σιώνα, που παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά στην Παιδική – Εφηβική σκηνή του ιστορικού θεάτρου Τζένη Καρέζη. Μια παράσταση για όλη την οικογένεια και ιδιαίτερα για όποιον ψάχνει το παιδί μέσα του.
Η παράσταση «Το Δεντρόπαιδο» στην Παιδική – Εφηβική σκηνή του ιστορικού θεάτρου Τζένη Καρέζη είναι σαν το βέλος που πετυχαίνει κατευθείαν το στόχο. Αν ο στόχος κάθε ευαισθητοποιημένου ανθρώπου είναι η καλλιέργεια οικολογικής συνείδησης στα παιδιά, τότε η παράσταση αυτή είναι απαραίτητη για κάθε παιδί. Όλα είναι θέμα παιδείας και το θέατρο «παιδεύειν» χωρίς διδακτισμούς, άμεσα και αποτελεσματικά.
Το έργο της Michele Riml, «Το Δεντρόπαιδο», πετυχαίνει ακριβώς αυτό. Την ευαισθητοποίηση των θεατών του σε θέματα που χρειάζονται ενεργούς πολίτες. Και το θέατρο μπορεί να μιλήσει στα παιδιά με τον δικό του τρόπο. Δεν είναι τυχαίο ότι παρουσιάζεται σε σκηνές από την Αυστραλία μέχρι τον Καναδά, (που είναι και η χώρα προέλευσης της συγγραφέως) τόσα χρόνια. Δεν είναι τυχαίο που το ιστορικό Θέατρο Τζένη Καρέζη το επιλέγει. Με τη μετάφραση του Μιχάλη Σιώνα, τα σκηνικά-κοστούμια του Κέννυ Μακλέλαν και τη μουσική του Θοδωρή Παπαδημητρίου δημιουργείται από τον λαμπερό θίασο ηθοποιών, που επί σκηνής με ζωντανή μουσική τραγουδούν, τους Ηλέκτρα Καζάκου, Αργύρη Λάμπρου, Θανάση Λανάρη, Αναστασία Μοναστηρίδου, Καλύδημη Μούρτζη και Δημήτρη Ροϊδη, ο κόσμος του δεκάχρονου Έιβερι που προσπαθεί να σώσει το δέντρο της αυλής του από την ίδια την οικογένειά του.
Μέσα από απλές καταστάσεις, οι ήρωες της παράστασης, έχουν να βρουν και να απαντήσουν σε όλα αυτά τα σημαντικά θέματα, που απασχολούν τους νέους και ιδιαίτερα τα παιδιά. Η προστασία του περιβάλλοντος, η φιλία, η οικογένεια, οι φόβοι μας και πώς να τους αντιμετωπίσουμε, η ανάληψη δράσης του αυριανού ενεργού πολίτη, η αγάπη μας για τη φύση και τα δέντρα και εντέλει η αγάπη μας και η καλλιέργεια της ενσυναίσθησή μας, για κάθε ζωντανό οργανισμό πάνω σ΄αυτόν τον Πλανήτη που λέμε σπίτι μας.
Το βασικό ερώτημα του έργου είναι αν μπορεί ένα παιδί να κάνει τη διαφορά. Αν μπορεί ένα παιδί να αλλάξει, να «φτιάξει» τον κόσμο. Και η απάντηση που παίρνουμε από την παράσταση είναι ναι, μπορεί. Το ερώτημα όμως που πρέπει να θέσουμε εμείς οι μεγάλοι στον εαυτόν μας, είναι γιατί ο κόσμος χρειάζεται «φτιάξιμο» .
Κατερίνα Βαρδακαστάνη
