MENU
«Αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα»: Ένας στίχος που μένει ανεξίτηλος, διαχρονικός, όπως και επίκαιρος. Το παιδί είναι η ελπίδα. Το παιδί είναι ευάλωτο, πρέπει να προστατευθεί γιατί είναι η ελπίδα.
Το τραγούδι «Κάποτε θα ‘ρθουν» είναι αυτός ο ύμνος στους ευάλωτους και στην ελπίδα. Τα παιδιά μόνα τους δεν μπορούν να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους απέναντι στις κακοτοπιές.
Οι μικροί έχουν την ανάγκη των μεγάλων για να τα καταφέρουν σε αυτό το παιχνίδι της επιβίωσης, και μόνο εάν είναι προστατευμένα υπάρχει ελπίδα για το μέλλον του κόσμου.
Ο Παύλος Σιδηρόπουλος συμπράττει με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο και τον Μίκη Θεοδωράκη και στο soundtrack της ταινίας οι «Απροσάρμοστοι» ακούγεται το εν λόγω κομμάτι που έμεινε ως μία από τις πιο χαρακτηριστικές ερμηνείες του «Πρίγκιπα των Εξαρχείων», δισέγγονου του Αλέξη Ζορμπά και ανηψιού της ποιήτριας Έλλης Αλεξίου που γεννήθηκε σαν σήμερα, 27 Ιουλίου 1948.
Η μουσική του πορεία ξεκινά το 1970 από τη Θεσσαλονίκη, όπου σπουδάζει Μαθηματικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Εκεί γνωρίζει τον Παντελή Δεληγιαννίδη, με τον οποίο δημιουργούν το ντουέτο «Δάμων και Φιντίας». Μαζί κυκλοφορούν τον δίσκο 45 στροφών «Το ξέσπασμα / Ο κόσμος τους» και συμμετέχουν στη συλλογή «Ζωντανοί στο κύτταρο». Από το 1972 έως το 1974 ενσωματώνονται στα «Μπουρμπούλια». Καρπός αυτής της συνεργασίας είναι «Ο Ντάμης ο σκληρός».
Εν μέσω δικτατορίας, το σχήμα διαλύεται και τα «Μπουρμπούλια» ακολουθούν τον Διονύση Σαββόπουλο. Ο Παύλος Σιδηρόπουλος επιλέγει να συνεργαστεί με τον Γιάννη Μαρκόπουλο και συμμετέχει ως τραγουδιστής σε τρεις δίσκους του: «Θεσσαλικός Κύκλος», «Μετανάστες» και «Οροπέδιο».
Το 1976 δημιουργεί, μαζί με τους Βασίλη και Νίκο Σπυρόπουλο, το γκρουπ «Σπυριδούλα» και κυκλοφορούν ίσως τον κορυφαίο δίσκο της ελληνικής ροκ δισκογραφίας, τον «Φλου». Και αυτό το σχήμα διαλύεται, αφήνοντας πίσω του έναν ολοκληρωμένο ροκ ήχο και μια σειρά συναυλιών.
Το 1979 ο Παύλος Σιδηρόπουλος δημιουργεί το σχήμα «Εταιρία Καλλιτεχνών», με αγγλικό στίχο, χωρίς όμως καμία δισκογραφική δουλειά. Την ίδια περίοδο κάνει και το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, ως πρωταγωνιστής στην ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου «Ο Ασυμβίβαστος», ενώ ο ίδιος ερμηνεύει και το soundtrack της ταινίας, τραγούδια του οποίου αποτελούν κάποια από τα πλέον γνωστά του, όπως το «Να μ’ αγαπάς». Επίσης, συμμετέχει στην ταινία «Αλδεβαράν» με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Πουλικάκο, η οποία προβλήθηκε μόνο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Στη μικρή καριέρα του ως ηθοποιός περιλαμβάνεται και μια τηλεοπτική εμφάνιση στο σήριαλ του Κώστα Φέρρη «Οικογένεια Ζαρντή», που προβλήθηκε στην ΕΡΤ-1.
Η συνεχής αλλαγή συνεργατών σταματάει το 1980. Ο Παύλος Σιδηρόπουλος καταλήγει σ’ ένα σχήμα, τους «Απροσάρμοστους», που με λίγες αλλαγές παίζει μαζί τους μέχρι το τέλος.
Το 1990 αντιμετωπίζει προβλήματα με το δεξί του χέρι που προφανώς από κάποιο πρόβλημα στα αγγεία παραλύει. Στις 6 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου, ευρισκόμενος στο σπίτι μιας φίλης του στο Νέο Κόσμο, πέφτει σε κώμα από υπερβολική χρήση ναρκωτικών και αφήνει την τελευταία του πνοή κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο.
