Το κείμενο του Ανδρέα Λουκάκου, μπαμπά μαθητή της Β Γυμνασίου αποτυπώνει πολλές σκέψεις που κατά καιρούς έχουμε κάνει όλοι οι γονείς σχετικά με το εκπαιδευτικό μας σύστημα και πόσο φυσιολογικό είναι τα παιδιά μας μετά το σχολείο, να κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα ή φροντιστήριο για να καλύψουν την ύλη.
Τι φταίει και οι μαθητές φτάνουν στο σημείο να μισούν το σχολείο και κάθε γνώση που αυτό προσφέρει; Τα όσα καταγράφει ο μπαμπάς αποτελούν τροφή για σκέψη καθώς όσα λέει δεν χωρούν αμφισβήτησης.
Η άποψη αυτού του μπαμπά που αξίζει να ακούσουμε
Προχτές έκατσα να διαβάσω τον Πάνο για ένα τεστ αρχαίων. Ο Πάνος πάει δευτέρα γυμνασίου και πλέον για όσους δεν το ξέρουν τα αρχαία ξεκινούν από το γυμνάσιο.
Ενώ διαβάζουμε συχνά μαζί για τα διαγωνίσματα, αυτή τη φορά κάποια στιγμή -πράγμα που συνέβη για πρώτη φορά- τα παράτησα, του είπα Πάνο δεν μπορώ να σε βοηθήσω, δεν καταλαβαίνω τίποτα.
Ο Πάνος μου εξήγησε πως όλοι οι συμμαθητές του έχουν θέμα με τα αρχαία, όπως και με κάποια άλλα μαθήματα τα οποία τους δυσκολεύουν πάρα πολύ. Αυτά έγιναν το Σάββατο μετά τα ιδιαίτερα των Αγγλικών.
Την Κυριακή είχε απογευματινό μάθημα μουσικής με δύο συμμαθητές του, για να μπορέσει να καλύψει κενά που δεν μπορεί να έχει, καθώς πηγαίνει στο μουσικό γυμνάσιο και αν κάποιος πάρει κάτω από τη βάση σε μουσικό μάθημα, φεύγει από το σχολείο.
Ο ελεύθερος χρόνος του Σαββατοκύριακου, λόγω των έξτρα μαθημάτων και του διαβάσματος για τα τεστ της εβδομάδας είναι πάντα πολύ λίγος
Ο Πάνος είναι δεκατριών ετών και ήδη βιώνει με πολύ άγχος την καθημερινότητά του η οποία είναι γεμάτη υποχρεώσεις. Και η περίπτωσή του δεν είναι προφανώς η εξαίρεση αλλά ο απόλυτος κανόνας.
Είμαστε στο 2021, η γενιά αυτή μεγάλωσε καλώς ή κακώς με τρομερή εξοικείωση με την τεχνολογία και κάθε προσλαμβάνουσα που δέχονται μέσω μιας οθόνης, όσο και αν πολλούς γονείς αυτό τους ανησυχεί, τη δέχονται πολύ πιο εύκολα και ευχάριστα.
Τα παιδιά γεννιούνται περίεργα. Μόλις πρωτοκαταφέρνουν να μιλήσουν αρχίζουν και ρωτάν ‘γιατί’. Για τα πάντα. Συνέχεια.
Τα παιδιά θέλουν να μάθουν, η γνώση τα συναρπάζει και την ψάχνουν συνεχώς. Και μετά έρχεται το σχολείο.
Και μετατρέπει την περιέργεια σε απέχθεια. Και αυτό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα που δυστυχώς κανείς στην Ελλάδα δεν έχει κάτσει να αντιμετωπίσει σοβαρά έως ότου το λύσει.
Γιατί μισούν ή στην καλύτερη βαριούνται τα παιδιά το σχολείο, αφού πριν πάνε σε αυτό λατρεύουν και αποζητούν τη γνώση;
Είμαστε στο 2021. Η τεχνολογία είναι εδώ και προσφέρει τρομερές λύσεις στα πάντα. Και όσον αφορά στην εκπαίδευση, εργαλεία και εφαρμογές που μπορούν να ξανακάνουν τη γνώση ευχάριστη. Σε χώρες που πρωτοπορούν, όπως η Φινλανδία, τα παιδιά δεν έχουν διάβασμα στο σπίτι. Μετά το σχολείο, έχουν ελεύθερο πρόγραμμα.
Πριν λίγα χρόνια είχα δει μια διάλεξη για σύγχρονα σχολεία. Είχαν έρθει από ένα σχολείο της Νέας Υόρκης στο οποίο όλα τα μαθήματα γινόντουσαν μέσω ηλεκτρονικών παιχνιδιών σε τάμπλετ και υπολογιστές.
Μας έλεγαν ότι τα παιδιά ήταν σε τρομερό γνωσιακό επίπεδο και πήγαιναν καθημερινά στο σχολείο με τρομερή ευχαρίστηση. Το ίδιο συνέβαινε και με τους δασκάλους τους. Εννοείται ότι και σε αυτό το σχολείο δεν είχαν τα παιδιά διάβασμα για το σπίτι, ούτε συνεχόμενα τεστ και εξετάσεις.
Εδώ για να βγει η ύλη, τα παιδιά μετά το σχολείο κάνουν φροντιστήριο ή ιδιαίτερα και μετά έχουν διάβασμα. Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί δεν τους αρέσει το σχολείο ή γιατί δεν αγαπάνε τη γνώση.
Μας αρέσει να λέμε πως τα παιδιά είναι η ελπίδα, αλλά αυτή την ελπίδα πάμε και την διαλύουμε πριν καν της δώσουμε την ευκαιρία να γνωρίσει τον εαυτό της.
Την μπουκώνουμε με στείρα γνώση και υποχρεώσεις και της στερούμε αυτά που έχει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο ανάγκη, τη χαρά και το παιχνίδι.
Ζούμε σε μια εποχή που έχουμε μπροστά μας μια τεράστια ευκαιρία, να ξανακάνουμε τη γνώση ευχάριστη με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και αυτή την ευκαιρία δεν τη βλέπουμε καν.
Και όσο αρνούμαστε να τη δούμε τόσο δυστυχώς θα καταστρέφουμε γενιές ολόκληρες παιδιών στις οποίες μετά, εντελώς άδικα, θα φορτώνουμε το βάρος της ελπίδας.
Διαβάστε επίσης:
3 βιβλία που εξηγούν στα παιδιά πώς λειτουργεί η κοινωνία μας
