Του Αντώνη Δαρζέντα
Πριν λίγα χρόνια θάνατος βρέφους από κοκκύτη. Μόλις πέρυσι μεγάλη επιδημία από ιλαρά με τέσσερις θανάτους, εκατοντάδες σε νοσοκομεία και δεκάδες σε εντατικές. Τον τραγικό κύκλο κλείνει ο θάνατος παιδιού πιθανότατα από διφθερίτιδα σχεδόν μια ολόκληρη γενιά μετά την τελευταία εμφάνιση της νόσου στη χώρα μας. Και παρότι υπάρχουν διφορούμενες πληροφορίες ακόμα σχετικά με τον εμβολιασμό του τελευταίου παιδιού πρέπει να τονίσουμε πως ο σωστός εμβολιασμός όλου μα όλου του πληθυσμού προστατεύει ακόμα περισσότερο τα ανήμπορα μέλη της κοινωνίας που λόγω ειδικών συνθηκών ή ειδικών νόσων δεν μπορούν ή δεν προλαβαίνουν να εμβολιαστούν πλήρως. Διότι αν είσαι ευπαθής οργανισμός μπορεί να νοσήσεις ακόμα και με πλήρη εμβολιασμό και εξαρτάσαι τότε ακόμα περισσότερο από τον σωστό εμβολιασμό των υπολοίπων.
Ανεξάρτητα λοιπόν από την αιτία θανάτου του τελευταίου παιδιού εδώ και χρόνια η χώρα έχει επανειλημμένα τραγικούς θανάτους λόγω έλλειψης σωστού εμβολιασμού. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θεωρεί πως τα εμβόλια είναι η σημαντικότερη υγειονομική παρέμβαση της ανθρώπινης ιστορίας μέσα στον 20ο αιώνα. Η ανάγκη για την έναρξη από το 1970 και μετά των εθνικών εμβολιαστικών προγραμμάτων δεν έγινε τυχαία.
Όπως έχω ξαναγράψει η ευλογιά και η ιλαρά μαζί, μόνο στον 20ο αιώνα σκότωσαν περισσότερους ανθρώπους από τα θύματα και των δύο παγκόσμιων πολέμων μαζί, σχεδόν 500 με 700 εκατομμύρια. Χωρίς να υπολογίσουμε σε αυτούς τους νεκρούς από κοκκύτη, πολυομυελίτιδα, διφθερίτιδα, ηπατίτιδες, γρίπη.
Ωστόσο στην σύγχρονη εποχή αμφισβητούνται τα πάντα. Ταυτόχρονα ακριβώς εξαιτίας του εμβολιασμού έχουμε ξεχάσει τα πολύ σοβαρά νοσήματα του παρελθόντος. Έτσι αυτά μας θυμούνται πάλι. Και κάθε τόσο θρηνούμε αθώα θύματα. Παιδιά ή ακόμα και ενήλικες καθώς οι λεγόμενες παιδικές νόσοι μόνο παιδικές δεν είναι.
Και γι’ αυτό όσο έχω φωνή στο στόμα μου ή στο πληκτρολόγιο μου θα φωνάζω πως να μην εμβολιάζεις το παιδί σου είναι αντικοινωνική συμπεριφορά. Είναι σαν να περνάς ένα κόκκινο φανάρι στο δρόμο. Είναι σαν να οδηγείς ανάποδα στην εθνική οδό.
Σήμερα όμως που όλοι αναστατωμένοι θα ψάχνουμε ενόχους, σήμερα που όλοι στα κάγκελα των σόσιαλ θα καίμε μάγισσες εγώ θα γίνω αιρετικός. Και χρησιμοποιώντας τα τελευταία evidence based δεδομένα δεν θα κουνήσω το δάχτυλο ούτε σε γονείς, ούτε σε κηδεμόνες, ούτε σε αντιεμβολιαστές.
Γιατί πιστεύω πως ακόμα και οι γονείς που υποκύπτουν στην πλάνη του αντιεμβολιαστιακού κινήματος αγαπάνε τα παιδιά τους σαν όλους τους άλλους. Και όπως δείχνουν οι μελέτες ναι μεν μερικοί από αυτούς μετά από τέτοια συμβάντα έστω και απρόθυμα εμβολιάζουν τα παιδιά τους, αλλά ένα μεγάλο μέρος αυτών αντί να βάζουν μυαλό, περιχαρακώνονται στην πλάνη τους. Και συνεχίζουν να μην εμβολιάζουν. Σκαρώνουν νέες δικαιολογίες στο μυαλό τους και συνεχίζουν να ζουν στον δικό τους κόσμο όπου τα σωτήρια εμβόλια είναι βλάβη, συνωμοσία και θάνατος. Και η ενημέρωση ο, τι εύρος και να έχει, ο, τι δύναμη και της να της δώσεις, δεν τους αγγίζει ποτέ. Συνεχίζουν έτσι να αποτελούν έναν θύλακο μικροβιακού φορτίου που σε κάθε υποχώρηση της Ανοσίας Αγέλης θα θυμίζουν πάλι στη χώρα και στον κόσμο πόσο θάνατο νικήσαμε για να γίνουμε το κυρίαρχο είδος στη Γη.
Σήμερα λοιπόν θα προτείνω λύση.
Και η λύση είναι αυτό ακριβώς που σε αναγκάζει να οδηγείς στη σωστή κατεύθυνση του δρόμου, να περνάς με πράσινο φανάρι και να φοράς τη ζώνη σου. Ο ΝΟΜΟΣ.
Ο, τι ακριβώς κάνουμε σε κάθε αντικοινωνική συμπεριφορά που βλάπτει ευθέως το κοινωνικό σύνολο. Τον δρόμο τον έχουν δείξει ήδη προηγμένα Δυτικά κράτη, όπως η Ιταλία και η Γερμανία με μεγάλα πρόστιμα στους γονείς που δεν εμβολιάζουν τα παιδιά τους.
Η Αυστραλία εδώ και χρόνια ως πρωτοπόρος βελτίωσε απίστευτα την εμβολιαστική κάλυψή της όταν με αυστηρή εφαρμογή του νόμου δήλωσε θα κόψει όλα τα οικογενειακά επιδόματα στους γονείς που δεν εμβολιάζουν.
Ας σταματήσουν λοιπόν οι κραυγές για μια φορά στη χώρα, που ούτως ή άλλως σύντομα θα καταλαγιάσουν και θα γυρίσουμε πάλι στα ίδια. Ο αντιεμβολιασμός δεν είναι καθόλου ελληνικό φαινόμενο, δεν έχει να κάνει καν με επίπεδο μόρφωσης, ούτε με το γενικότερο επίπεδο παιδείας της κοινωνίας. Άλλωστε είναι σχεδόν αποκλειστικά φαινόμενο προηγμένων και φιλελεύθερων κοινωνιών.
Ποιος τολμά στο Μπαγκλαντές να μην κάνει εμβόλιο όταν βλέπει δίπλα του να πεθαίνουν άνθρωποι από αυτά τα νοσήματα;
Η λύση λοιπόν είναι ένας αυστηρός και εφαρμόσιμος νόμος. Ας σταματήσουμε λοιπόν τις πολεμικές ιαχές και ας ενώσουμε όλοι μαζί τη φωνή μας να γίνει και να εφαρμοστεί μια σοβαρή νομοθεσία με συγκεκριμένα μέτρα σε γονείς και ιατρούς που δεν εφαρμόζουν το εμβολιαστικό πρόγραμμα. Με ελέγχους σε κάθε σχολική βαθμίδα. Το σύστημα ελέγχου με την εγγραφή στα σχολεία είναι σωστό αλλά έχει ατονήσει με ευθύνη και της προηγούμενης κυβέρνησης που εξέδωσε μια πονηρή και διάτρητη εγκύκλιο. Από την άλλη, η ΟΝΝΕΔ, η νεολαία του κυβερνώντος κόμματος έχει κάνει ήδη προτάσεις στο πρόγραμμά της, με τις οποίες συμφωνώ πλήρως και προτρέπω την κυβέρνηση να τις εφαρμόσει άμεσα.
Όταν θα τελειώσει ο θρήνος για τις ζωές των αθώων παιδιών που χάνονται δεν χρειάζεται η επόμενη μέρα να μας βρει θυμωμένους και διχασμένους, όπως γίνεται σε κάθε πράγμα που μας απασχολεί στη δημόσια σφαίρα τον τελευταίο καιρό.
Ας μας βρει για μια φορά πιο σοφούς.
