“Έχω δύο παιδιά. Έναν γιο 5,5 χρονών και μία κόρη 1,5 χρονών. Ο γιος μου τους τελευταίους μήνες εκδηλώνει έντονη ζήλια προς την αδελφή του, αλλά το τελευταίο διάστημα έχει γίνει επιθετικός απέναντι της και αντιδραστικός γενικότερα.
Έχουμε φτάσει στο σημείο να τον μαλώσουμε και κατανοώ ότι αυτό επέδρασε αρνητικά.
Πώς πρέπει να χειριστώ την επιθετικότητα του γιου μου και να κρατηθούν οι ισορροπίες; Από ποιο σημείο και μετά πρέπει να ανησυχήσουμε ότι ξεφεύγει από τα φυσιολογικά πλαίσια της ζήλιας;
Να σημειώσω ότι τα ξεσπάσματα αυτά είναι απέναντι στην αδερφή του κυρίως και πολλές φορές στον πατέρα του, όχι απέναντι σε εμένα.
Σας ευχαριστώ προκαταβολικά για τον χρόνο σας.”
Απαντά η Μπριντάκη Εύη (*), ψυχολόγος-οικογενειακή σύμβουλος-παιδοψυχολόγος
Οι γονείς συχνά έρχονται αντιμέτωποι με την αδελφική αντιζηλία. Χρειάζεται να κατανοήσουν, ότι είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα που μπορεί να βιώσει το πρωτότοκο παιδί, με την εμφάνιση νέου μέλους της οικογένειας. Αισθάνεται ότι «εκθρονίζεται», φοβάται ότι θα χάσει τα προνόμια που είχε, καθώς τη προσοχή ή την φροντίδα σας.
Την ζήλια μπορεί να την εκφράσει με διάφορους τρόπους. Μπορεί με επιθετικότητα προς το αδελφάκι του ή προς κάποιο μέλος της οικογένειας.
Ακόμα μπορεί να εκδηλώσει αντικοινωνική συμπεριφορά, να αρνείται να πάει σχολείο, ή να αρνείται να εμπλακεί σε άλλου είδους κοινωνικές δραστηριότητες.
Πολλές φορές παρατηρούμε παλινδρόμηση συμπεριφοράς να μιμείται συμπεριφορές μικρότερης ηλικίας, να διαταράσσεται ο ύπνος του ακόμα και το φαγητό του.
Αυτό που χρειάζεται το παιδί σας είναι να δείξετε κατανόηση να συζητήσετε μαζί του. Να το βοηθήσετε να εκφράζει αυτό που νιώθει, αποφεύγοντας να κρίνετε ή να καθοδηγήσετε το συναίσθημα του. Χρειάζεται να ξανανιώσει ασφάλεια. Προσπαθήστε να περνάτε ποιοτικό χρόνο μαζί του. Ασχοληθείτε εναλλάξ με τα παιδιά σας, προσφέροντας ατομικό χρόνο μαζί τους.
Αποφύγετε τυχόν αλλαγές στην ρουτίνα του και κρατήστε σταθερές τις συνήθειες, που είχε πριν τον ερχομό του νέου μέλους.
Ενθαρρύνετε οποιαδήποτε θετική προσέγγιση, ενισχύστε την αλληλεπίδραση με το αδελφάκι του.
Αποφύγετε οποιαδήποτε σύγκριση μεταξύ τους, αποδεχτείτε την διαφορετικότητα τους.
Είναι σημαντικό κάθε παιδί να έχει το χώρο του και τα παιχνίδια του. Δεν είναι απαραίτητο να τα μοιράζονται όλα.
Θέστε σαφείς κανόνες συμπεριφοράς, αποφεύγοντας φράσεις «ποιος άρχισε» και «ποιος φταίει».
Στηρίζετε την ικανότητα των παιδιών να βρίσκουν μόνα τους λύση στο πρόβλημα.
Παροτρύνετε το παιδί σας να αναλάβει ευθύνες προς την φροντίδα του μικρότερου μέλους, όπως να το ταΐσει, να το ησυχάσει, αρμοδιότητες που ορίζονται από την ηλικία του.
(*)Μπριντάκη Εύη,
ψυχολόγος-οικογενειακή σύμβουλος-παιδοψυχολόγος,
Τηλ 6936637612
