Σε αυτόν τον παιδότοπο τα παιδιά παίζουν στα πρότυπα της Μεθόδου Μοντεσόρι!

της Κλέλιας Κλούντζου

Με πολλή αγάπη για τα παιδιά, η Νικολέττα Ξανθοπούλου, μητέρα δύο αγοριών δημιούργησε έναν καινοτόμο χώρο, όπου οι λιλιπούτειοι έχουν την ευκαιρία να διασκεδάζουν, να μαθαίνουν και να αναπτύσσονται μέσα από τη διαδικασία του παιχνιδιού.

«Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ!»

«Η δουλειά του παιδιού είναι το παιχνίδι», όπως υποστήριζε η Ιταλίδα γιατρός και παιδαγωγός Μαρία Μοντεσσόρι.

«Ακολουθώντας τη φιλοσοφία της μεθόδου Μοντεσσόρι, δημιουργήσαμε έναν χώρο με τη λογική της εναλλαγής των παιχνιδιών. Έτσι, τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα, ανακαλύπτουν νέους τρόπους για να παίξουν και έρχονται σε επαφή με παιχνίδια που ενισχύουν τις δεξιότητες τους σε όλα τα επίπεδα. Πιο συγκεκριμένα, στο χώρο αυτόν, έχουν τοποθετηθεί ελάχιστα παιχνίδια/δραστηριότητες (7 με 12 στον αριθμό) από όλες τις κατηγορίες παιχνιδιών, ώστε το ίδιο το παιδί να επιλέξει αυτό που του κεντρίζει το ενδιαφέρον και να έχει περισσότερες πιθανότητες να ασχοληθεί ενεργά και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα με αυτό. Παιχνίδια από υλικά που πλάθονται, τρίβονται, κόβονται. Παιχνίδια που βοηθούν ακόμα και στη διάκριση γεύσεων και είναι κατάλληλα για την ανάπτυξη των αισθήσεων. Παιχνίδια σε διαφορετικά σχήματα, χρώματα και μεγέθη, κατασκευασμένα κυρίως από ξύλο και χωρίς ιδιαίτερα οπτικά ή ακουστικά ηλεκτρονικά ερεθίσματα (παιχνίδια μπαταριών), προκειμένου να μην αποσπούν την προσοχή του παιδιού και με κύριο στόχο την ανάπτυξη της αδρής και λεπτής κινητικότητας, της φαντασίας, της δεξιότητας επίλυσης προβλημάτων, της προσοχής κ.α. Όπως ορίζει και η ίδια η μέθοδος και βασιζόμενη στην ανάγκη των παιδιών για τάξη και σταθερότητα, ο χώρος παραμένει τακτοποιημένος και κάθε αντικείμενο-παιχνίδι έχει τη δική του θέση, στην οποία και επιστρέφει όταν το παιδί αποφασίσει ότι δεν επιθυμεί να παίξει άλλο με αυτό», επισημαίνει η κ. Ξανθοπούλου.

«ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩΣΩ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗΚΑ»!

«Όταν γέννησα τον πρώτο μου γιο, ήμουν μόλις 24 ετών. Σήμερα ο Βασίλης είναι 16 και ο Ραφάηλ 14. Αυτό που προσπαθούσα πάντοτε να περάσω στα αγόρια, ήταν κάποιες αρχές, διαφορετικές από τις άλλες μαμάδες. Ήθελα να αποκωδικοποιήσω τη συμπεριφορά ειδικά του μεγάλου μου, ο οποίος όταν πήγαινε στο σχολείο, υποδείκνυε κάθε φορά διαφορετικές συμπεριφορές, ακραίες πολλές φορές. Ήταν επιθετικός και ζήλευε. Έψαχνα τρόπους να τον απασχολήσω και να τον καταλάβω, αφού οι νηπιαγωγοί δεν έδιναν λυσεις. Έτσι έφτασα σε κάποια μονοπάτια της παιδικής ψυχούλας και μπόρεσα να καταλάβω τι νιώθει ακριβώς. Έπρεπε να οριοθετήσω το χώρο του, να έχω σε τάξη τα πράγματα μέσα στο χώρο του, να του δίνω όχι πολλά παιχνίδια, για να μη βαριέται. Μετέπειτα κατάλαβα, ότι αυτή η μέθοδος ταίριαζε στο μικρό μου. Ημουν λίγο πιο αυστηρή και πιο ιδιαίτερη μαμά, παρόλο που ήμουν η πιο μικρή στον περίγυρό μου. Αυτό τελικά απέδωσε.

Μέσα από το βίωμά μου, κατάλαβα τι ήθελαν τα άλλα παιδάκια , όταν άρχισα να εργάζομαι ως υπάλληλος σε παιδότοπο. Φέτος το καλοκαίρι, αποφάσισα να φτιάξω έναν δικό μου χώρο, μόνο και μόνο για να δώσω στα παιδιά, όλα αυτά που οραματίστηκα! Στην αρχή αυτό που βλέπουν οι γονείς τους κάνει τρομερή εντύπωση, γιατί τα παιχνιδάκια είναι όλα σε τάξη και η «γωνίτσα» είναι πολύ ευχάριστη και δημιουργική για τα μικρούλια τους! Μπορείτε να μας βρείτε στην Ομήρου 14 στη Νέα Σμύρνη»!

Διαβάστε ακόμα:

«Σήμερα γραφτήκαμε στο γυμνάσιο, αλλά δεν είμαστε χαρούμενες»: Συγκινεί η μαμά 14χρονης με ιχθύωση

Το μήνυμα του Δημητράκη: “Η μόνη «ειδική ανάγκη» που έχω ως παιδί ΑμεΑ είναι να γίνω αποδεκτός στον κόσμο μας”

Στο σχολικό κυλικείο λέμε “ναι”