«Σιωπή. Δεν θα μου χαλάσετε εσείς το σπίτι»: Πώς η Κρήτη αποσιωπά φρικτά περιστατικά παιδεραστίας

Το τελευταίο διάστημα αυξάνονται τα περιστατικά ασέλγειας παιδιών και παιδοφιλίας στην Κρήτη και μάλιστα δεν είναι λίγοι όσοι παραξενεύονται με αυτή την ανοδική τάση και αναζητούν τους λόγους που συμβαίνει αυτό στη Μεγαλόνησο.  Σημειωτέον ότι σε πολλά  περιστατικά παιδοφιλίας θύτης και θύματα είναι μέλη της ίδιας οικογένειας, ζουν κάτω από την ίδια στέγη.

Τι πραγματικά συμβαίνει στην Κρήτη με τα περιστατικά ασέλγειας παιδιών;

“Σε εμάς φτάνουν αρκετά τέτοια περιστατικά και θα έλεγα ότι το πρόβλημα στο νησί είναι έντονο, αλλά ο κόσμος δεν μιλάει” αναφέρει η κλινική ψυχοθεραπεύτρια του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου Ματίνα Κάραλη στο ρεπορτάζ της Άννας Κωνσταντουλάκη στην εφημερίδα Πατρίς.

Η ίδια σχολίασε ότι ακόμη πιο έντονο είναι το πρόβλημα στην ενδοχώρα. “Πάντα υπήρχαν τέτοιου είδους καταστάσεις και περιστατικά, αλλά τώρα βγαίνουν πιο εύκολα στη δημοσιότητα και παίρνουν τον δρόμο της Δικαιοσύνης. Αλλά και πάλι, αυτά που δημοσιοποιούνται είναι ελάχιστα σε σχέση με τα όσα συμβαίνουν” σημείωσε.

«Σιωπή, μη μιλάτε, δεν θα μου χαλάσετε εσείς το σπίτι» λένε συχνά μητέρες όταν οι κόρες αποκαλύπτουν τα ένοχα χάδια των μπαμπάδων

Σύμφωνα με την ψυχοθεραπεύτρια, οι ειδικοί αντιμετωπίζουν για παράδειγμα περιπτώσεις μανάδων που πήραν και τα 5 παιδιά τους και έφυγαν από το σπίτι όταν διαπίστωσαν ότι ο πατέρας τους, δηλαδή ο σύζυγός της, είχε προχωρήσει σε ασελγείς πράξεις εις βάρος τους και άλλες μητέρες οι οποίες γνωρίζουν τι συμβαίνει μέσα στο σπίτι τους αλλά κάνουν ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή όχι μόνο δεν φεύγουν καταγγέλλοντας τον σύζυγό τους αλλά συνεχίζουν να εκθέτουν τα παιδιά τους σε αυτόν τον κίνδυνο λέγοντας στις κόρες τους “σιωπή, μη μιλάτε, δεν θα μου χαλάσετε εσείς το σπίτι!”.

Γιατί πολλές υποθέσεις παιδοφιλίας δεν φτάνουν ποτέ στη Δικαιοσύνη;

Η ψυχοθεραπεύτρια πρόσθεσε στην εφημερίδα Πατρίς ότι σαφώς υπάρχει παιδοφιλία και παιδεραστία στην Κρήτη αλλά λίγες φορές αυτές οι υποθέσεις φθάνουν στη δικαστική αίθουσα. “Ο παιδεραστής παππούς από το χωριό, για παράδειγμα, ανέφερε, θα προσπαθήσει με έναν τρόπο να ικανοποιήσει την επιθυμία του. Πώς θα γίνει αυτό; Θα προσεγγίσει το ανιψάκι του, το γειτονόπουλό του, το παιδί από το Πακιστάν που ζει με τους γονείς του στο διπλανό σπίτι. Οι άνθρωποι αυτοί στην πλειονότητά τους αρνούνται τις πράξεις τους και επιπλέον δεν είναι καθόλου εύκολο να προσεγγίσεις τα παιδιά αυτά με τον κατάλληλο τρόπο ώστε να μιλήσουν γι’ αυτό που βίωναν.