Συνέντευξη στην Κλέλια Κλουντζού
Εκπροσώπησε την Ελλάδα έχοντας στα πανιά της το νούμερο 3. Η 17χρονη από τη Θεσσαλονίκη ανέβηκε στο δεύτερο σκαλί του βάθρου και έκανε το όνειρό της πραγματικότητα! Η Βέρα Τζοαννοπούλου είναι μαθήτρια της γ’ λυκείου. Μιλάει στο Infokids για τις απαιτητικές προπονήσεις, το διάβασμα, τους στόχους της, αλλά και για τον πρώτο προπονητή της, τον πατέρα της, που είναι ο φύλακας άγγελός της!
«ΑΝΕΒΗΚΑ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΣΑΝΙΔΑ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 6 ΕΤΩΝ !»
-Βέρα, από ποια ηλικία ασχολείσαι με το άθλημα και πώς το επέλεξες;
«Ξεκίνησα να ασχολούμαι με το windsurf, την ιστιοσανίδα, από πολύ μικρή, πρέπει να ήμουν 6 ετών όταν ανέβηκα για πρώτη φορά σε σανίδα! Ο πατέρας μου ήταν ο πρώτος μου προπονητής! Είναι και ο ίδιος αθλητής ιστιοσανίδας και με έχει βοηθήσει πολύ να φτάσω στο σημείο που είμαι σήμερα, να συμμετέχω σε πανευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα και να έχω διακρίσεις σε αυτά.»
– Πώς νιώθεις όταν βρίσκεσαι επάνω στη σανίδα σου μέσα στη θάλασσα;
«Νοιώθω αδρεναλίνη και ένταση από την ταχύτητα με την οποία τρέχω πάνω στο νερό!»
«Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΣΤΗΡΙΖΕΙ!»
–Είσαι μόλις 17 ετών και έχεις κατακτήσει την δεύτερη θέση στο παγκόσμιο Πρωτάθλημα Wind surf. Πώς κατάφερες να φτάσεις μέχρι εδώ;
«Με βοήθησαν πολύ οι προπονητές μου. Ο πατέρας μου πρώτα απ’ όλα γιατί μου έδωσε τις βάσεις να ξεκινήσω και ακόμα ασχολείται συστηματικά μαζί μου. Όποτε βγάζει αέρα στο Αγγελοχώρι Θεσσαλονίκης, όπου κυρίως προπονούμαι, φορτώνουμε όλον το εξοπλισμό στο αυτοκίνητο και τρέχουμε να προλάβουμε να μην …πέσει ο αέρας! Προπονούμαι επίσης και στη Λίμνη Βόλβη, όπου έχει σχεδόν πάντα αέρα και στη Βουρβουρού στη Χαλκιδική. Και κάθε καλοκαίρι στον Άι Γιάννη στη Λευκάδα, όπου έχει πάντα αέρα. Οι προπονήσεις διαρκούν πολλές ώρες και είναι απαιτητικές, γιατί πρέπει να κουβαλήσουμε τις σανίδες, να στήσουμε τον εξοπλισμό, να «τριμάρουμε» τα πανιά, όπως λέμε οι σερφίστες. Φεύγουμε αμέσως μετά το σχολείο και πάντα τα Σαββατοκύριακα! Επίσης, με έχουν βοηθήσει πολύ ο Γιώργος Παπαδόπουλος, φίλος της οικογένειάς μας και σερφίστας, αλλά κυρίως ο προπονητής μου, ο Στράτος Ευθυβουλίδης που είναι και ο ίδιος αθλητής windsurf με πάρα πολλές διακρίσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό σε παγκόσμιο επίπεδο! Με έβγαλε σε διεθνή πρωταθλήματα στην Ευρώπη, όπως το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Division II στη Σλοβενία το 2022, όπου και κατέκτησα τη 2η θέση στη κατηγορία των νέων. Επίσης με βοήθησε πολύ που έκανα ιστιοπλοΐα όταν ήμουν μικρότερη. Είμαι αθλήτρια στον Ναυτικό Όμιλο Θεσσαλονίκης και η ιστιοπλοΐα με βοήθησε να γνωρίζω καλά την κατεύθυνση του ανέμου και το πώς μπορώ να χρησιμοποιήσω τον αέρα για να κινηθώ γρήγορα με το σερφ μου προς τη σωστή κατεύθυνση.»
«ΟΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ!»
«Πέρυσι το καλοκαίρι του 2024 πήρα μέρος στον Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Windsurf της IFCA, της International Funboard Class Association, στην Κροατία όπου και κατέκτησα την 4η θέση στην κατηγορία νέων γυναικών στο αγώνισμα fin slalom. Επίσης, στο αντίστοιχο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Windsurf της IFCA που έγινε στην Τουρκία ήρθα 6η και τέλος στο Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων της PWA, δηλαδή της Professional Windsurf Association ήρθα 2η. Όλες οι διακρίσεις αυτές ήταν πολύ σημαντικές για μένα γιατί αυτά τα πρωταθλήματα είχαν πολλές συμμετοχές, πάνω από 120 αθλητές και αθλήτριες από πολλές χώρες και ο ανταγωνισμός ήταν πολύ σκληρός.»
«Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΛΥΚΕΙΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΗ!»
-Είσαι μαθήτρια της Γ Λυκείου. Μία δύσκολη χρονιά για εσένα φέτος. Πώς καταφέρνεις και συνδυάζεις προπονήσεις και διάβασμα;
«Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο. Θέλει πολλή πειθαρχία και δεν τα καταφέρνω πάντα. Χρειάζεται οργάνωση και να μη χάνεις λεπτό. Εκείνο που με δυσκολεύει είναι ότι για να κρατιέμαι σε καλή φυσική κατάσταση για το σερφ που είναι εξαντλητικό, πρέπει να πηγαίνω και στο γυμναστήριο. Πηγαίνω στο γυμναστήριο τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα. Γιατί το σερφ είναι χειμώνα καλοκαίρι, δεν είναι μόνο καλοκαιρινό άθλημα όπως ίσως νομίζουν πολλοί. Αν έχει αέρα θα πάω για προπόνηση όπως και να έχει. Μου έχει τύχει να χιονίζει έξω κι εγώ να είμαι στη θάλασσα. Να έχει 3 βαθμούς, ο αέρας να φυσάει παγωμένος και εγώ να είμαι στο νερό με τα κύματα βουνό. Έχω μπει και με 7 μποφόρ στη θάλασσα, δεν είναι κάτι ασυνήθιστο γιατί πρέπει να προπονούμαι με όλες τις συνθήκες. Μετά απ’ όλα αυτά όπως καταλαβαίνετε ο χρόνος για διάβασμα είναι λίγος. Η ζωή δεν είναι συναρπαστική στην τρίτη λυκείου. Σχολείο, προπόνηση, διάβασμα και ξανά απ ́ την αρχή!»
– Σε ποια σχολή θέλεις να περάσεις;
«Το όνειρό μου είναι να περάσω στα ΤΕΦΑΑ. Νομίζω είναι κάτι φυσικό, γιατί σκέφτομαι πάντα τον εαυτό μου ως αθλήτρια αλλά θα ήθελα και να μάθω πώς να μεταδώσω αυτά που ξέρω και σε άλλους, οπότε η γυμναστική ακαδημία θα μου δώσει αυτές τις γνώσεις. Το σερφ είναι ωραίο άθλημα και πολύς κόσμος ενδιαφέρεται γι’ αυτό, όταν με βλέπουν στη θάλασσα έρχονται γονείς με τα παιδιά τους και με ρωτάνε πού μπορούν να μάθουν ιστιοσανίδα, οπότε θα ήθελα να μπορέσω κάποια στιγμή να διδάξω αυτά που έχω μάθει.»
ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΤΕΒΑΙΝΩ ΑΤΟΜΙΚΑ ΜΕ «ΧΟΡΗΓΟΥΣ»… ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ!
-Επόμενος στόχος σου μετά το παγκόσμιο;
«Θα ήθελα πολύ να κατεβώ στο παγκόσμιο και το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα windsurf του χρόνου αρκεί να γίνεται κάπου κοντά! Καθώς δεν υπάρχει οργανωμένος όμιλος ιστιοσανίδας ή κάποια ακαδημία στη Β. Ελλάδα κατεβαίνω ατομικά, μόνη μου ουσιαστικά, με χορηγούς …τους γονείς μου! Όσο οι διεθνείς διοργανώσεις γίνονται κοντά στην Ελλάδα όπως πέρυσι στην Κροατία ή στην Τουρκία τότε μπορώ να συμμετέχω. Φορτώνουμε τον εξοπλισμό στον αυτοκίνητο και ξεκινάμε πολύ πρωί για να φτάσουμε αργά το βράδυ. Αν όμως το παγκόσμιο πρωτάθλημα είναι να γίνει π.χ. στη Χαβάη ή στην Ιαπωνία του χρόνου, τότε είναι πολύ δύσκολο να πάρω μέρος γιατί δεν είναι μόνο η διαδρομή αλλά και γενικά το κόστος σε αυτές τις χώρες που ανεβαίνει πολύ και το οποίο πρέπει να καλύψω μόνη μου. Πέρυσι στα πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα στην Κροατία και την Τουρκία είχε εθνικές ομάδες από πολλές χώρες που κατεβαίνανε οργανωμένα με πολλούς αθλητές , είχανε ολόκληρα κοντέινερ με τον εξοπλισμό των αθλητών, προπονητές, βοηθούς και εγώ ήμουν μόνη μου από την Ελλάδα με το μικρό μας αυτοκίνητο φορτωμένο μέχρι πάνω και τον μπαμπά μου για προπονητή.»
«ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΧΟΛΗ WINDSURF»
-Πως ονειρεύεσαι το μέλλον σου;
«Θα ήθελα να κατεβαίνω σε όσο πιο πολλά πρωταθλήματα μπορώ διεθνώς και θα ήθελα να κάνω πιο γνωστό το άθλημα του σερφ στη Β. Ελλάδα. Στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις στη Ν. Ελλάδα και στα νησιά έχει συλλόγους, ακαδημίες για παιδιά, χρόνια ασχολούνται με το σερφ. Εδώ στη Β. Ελλάδα δεν υπάρχει σχολή για να μάθει κανείς windsurf, ούτε σύλλογος, ούτε ακαδημία για παιδιά, είμαστε ελάχιστα παιδιά που ασχολούμαστε με το σερφ και κατεβαίνουμε μόνοι μας σε αγώνες. Εγώ για παράδειγμα είμαι αθλήτρια στον Ναυτικό Όμιλο Θεσσαλονίκης αλλά εκεί κάνουν μόνο ιστιοπλοΐα και κωπηλασία, δεν ασχολούνται με ιστιοσανίδα, οπότε δεν υπάρχει κάτι οργανωμένο από πλευράς συλλόγου για να στηρίξει τους αθλητές και τις αθλήτριες που ασχολούνται σοβαρά με το windsurf και κατεβαίνουν σε διεθνείς αγώνες. Και είναι κρίμα γιατί πολύς κόσμος ενδιαφέρεται για το σερφ εδώ στη Β. Ελλάδα. Για παράδειγμα, όταν κάνω προπονήσεις στο Αγγελοχώρι έρχονται γονείς με τα παιδιά τους και μας ρωτάνε πού μπορούν να μάθουν windsurf, αλλά και πιο μεγάλοι, φοιτητές, εργαζόμενοι, άντρες, γυναίκες, ενδιαφέρονται γιατί το σερφ είναι εντυπωσιακό άθλημα και σου προσφέρει αυτή την άμεση επαφή με τη θάλασσα και την αίσθηση ελευθερίας αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει κάτι οργανωμένο στη Θεσσαλονίκη. Το μόνο που έχουμε είναι η λέσχη windsurf στη Λίμνη Βόλβη που λέγεται StoNero, όπου μαζεύεται όλη η κοινότητα των σερφιστών από τη Θεσσαλονίκη και τη Β. Ελλάδα για να κάνουμε σερφ στη λίμνη. Την άνοιξη ειδικά είναι πολύ ωραία στη Βόλβη που είναι πράσινα και ανθισμένα, εκεί διοργανώνονται αγώνες σερφ τα σαββατοκύριακα και μαζευόμαστε όλοι με τις οικογένειές μας, κάνουμε πικνικ, διασκεδάζουμε, περνάμε όμορφα.»
-Το άθλημα που επέλεξες είναι κυρίως ανδροκρατούμενο. Πώς σε αντιμετωπίζουν οι άνδρες συναθλητές σου;
«Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω αντιμετωπίσει μέχρι στιγμής διακρίσεις, ίσως γιατί δεν αφήνω περιθώρια σε κανέναν να με υποτιμήσει επειδή είμαι κορίτσι και νομίζω ότι αυτό το σέβονται. Επίσης, έχω παρατηρήσει ότι επειδή είμαστε πολύ λίγα παιδιά που ασχολούμαστε σοβαρά με το σερφ, ότι οι μεγαλύτεροι αθλητές που ασχολούνται πολλά χρόνια μας προσέχουν λίγο παραπάνω, μας δείχνουν τα κόλπα τους, ίσως γιατί θέλουν κάποιος να το συνεχίσει, να το πάει λίγο παραπέρα, χάρηκαν που κατέβηκα στους διεθνείς αγώνες, μου λέγανε ‘Μπράβο Βέρα, τους έδειξες τι αξίζει το ελληνικό σερφ’, με κάλεσαν κιόλας να μιλήσω για την εμπειρία μου στη ‘Γιορτή Ανέμου 2024’ που διοργάνωσε ο Δήμος Αμυνταίου στη λίμνη Βεγορίτιδα και τους ευχαριστώ πολύ γι ́ αυτό. Αισθάνομαι ότι με τους μεγαλύτερους αθλητές σαν να είμαστε μια ομάδα, με υποστηρίζουν και χαίρονται για μένα.»
«ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΚΑΙ ΚΑΝΤΕ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ!»
-Βλέπουμε ότι στην εποχή μας, τα κινητά και οι οθόνες απομακρύνουν τους νέους ανθρώπους και κυρίως τα παιδιά, από τον αθλητισμό. Ποιο μήνυμα στέλνεις εσύ που αφιερώνεις τον προσωπικό σου χρόνο στο Wind surf;
«Κι εγώ ασχολούμαι πολύ με το κινητό μου, όμως δεν γίνεται κι αλλιώς, είναι μέρος της ζωής μας πια. Ο αθλητισμός με έχει βοηθήσει να μη κολλάω συνέχεια σε μια οθόνη, να είμαι έξω στη φύση, στη θάλασσα, στον καθαρό αέρα, να νοιώθω καλά με τον εαυτό μου. Αν ήταν να δώσω ένα μήνυμα θα ήταν βγείτε έξω, περπατήστε, κάντε γυμναστική, ό,τι γυμναστική σας αρέσει, κάνει καλό!»
«Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ!»
– Ποιο είναι το μότο σου;
«Η ζωή είναι ωραία!»
