Σαββατόβραδα με… νόημα στο Θέατρο Κωφών Ελλάδος (από 12/02)

Οι ηθοποιοί και οι συντελεστές του ενός και μοναδικού εδώ και 26 χρόνια Θεάτρου Κωφών Ελλάδος απαιτούν την προσοχή όλων. Την δικαιούνται. Κυρίως διότι δεν ανήκουν σε κείνη την κατηγορία των προσώπων ή φορέων που αρέσκονται στις φλύαρες δημόσιες σχέσεις. Αντίθετα, ζητούν να λάβουν τον λόγο σπάνια, μόνο όταν νιώθουν ότι έχουν κάτι πραγματικά σημαντικό να δημοσιοποιήσουν.
Από το ερχόμενο Σάββατο 12 Φεβρουαρίου και κάθε Σάββατο μέχρι τις 2 Απριλίου 2011, διεκδικούμε την παρουσία σας στον φιλόξενο χώρο του θεάτρου μας (Σαχτούρη 8-10, Πλατεία Κουμουνδούρου) στις 8:30 μμ – 01:30πμ. Κάθε βράδυ σας θέλουμε μαζί μας, ενεργητικούς θεατές με νόημα, για κάμποσες ώρες γεμάτες νόημα.

Μετά από δύσκολη προσπάθεια, μη επικουρούμενη από υψηλές γνωριμίες και δημόσιες σχέσεις που διευκολύνουν την ζωή, κατορθώσαμε να εξασφαλίσουμε την συνεργασία σημαντικών δημιουργών με άποψη. Η παρουσίαση επιλεγμένων ντοκιμαντέρ και ταινιών μυθοπλασίας θα αποτελεί το κυρίως θέμα, το κύριο σώμα, της σαββατιάτικης συνάντησης που σας προτείνουμε. Δεν θα είναι το μόνο. Μετά το πέρας των προβολών και με τη συμμετοχή των δημιουργών ή/και των πρωταγωνιστών των ταινιών, το πρόγραμμα προβλέπει συζήτηση. Για τους μύθους και τα στερεότυπα που εδραιώνουν τον ρατσισμό μέσα μας. Για τους ορατούς και αόρατους φράκτες που κτίζουμε ή μας κτίζουν στο όνομα της ασφάλειας και που εντέλει είναι τα βαθιά σύμβολα της καθημερινής μας ανασφάλειας. Για όσα τεχνητά μας χωρίζουν. Ώστε να ανακαλύψουμε και να αποκαλύψουμε όσα φυσικά και αυτονόητα μας ενώνουν.

Προχωρημένες ταινίες και κατόπιν εξίσου προχωρημένη συζήτηση; Αυτό είναι όλο; Τόσοι και τόσοι δεν το προτείνουν; Γιατί να είναι η δική μας πρόταση κάτι το διαφορετικό, το ιδιαίτερο, το πιο θελκτικό; Είναι;
Είναι! Διότι η τέχνη μας, το θέατρο Κωφών, είναι βαθύτερα όλων συνδεδεμένη με την αναγνώριση, απόδοση και εμβάθυνση του κάθε νοήματος, είναι εξ’ ορισμού και εξ’ ολοκλήρου νοηματική τέχνη. Διότι η “δουλειά” μας, η “δουλειά” όσων επί 26 χρόνια υπηρέτησαν το θέατρο Κωφών και όσων σήμερα το υπηρετούν, ήταν και είναι το πάντρεμα της προσωπικής μητρικής νοηματικής γλώσσας με την παγκόσμια εκφραστική θεατρική γλώσσα. Διότι ξέροντας να επικοινωνούμε το νόημα, ξέρουμε και να νοηματοδοτούμε την επικοινωνία με τον πλέον φυσικό τρόπο.

Οι μέρες που διανύουμε μόνο μέρες νηνεμίας δεν είναι για το θέατρο Κωφών. Ακριβώς το αντίθετο ισχύει. Στην σημερινή Ελλάδα της πολύπλευρης κρίσης, το θέατρο Κωφών απειλείται περισσότερο από ποτέ, ακόμα και με οριστική… εξαφάνιση! Ουδέν το αξιοπερίεργο. Σε εποχές στερημένες νοημάτων, η νοηματική προσέγγιση της έκφρασης, η αποθεωτική συνύπαρξη επί σκηνής Κωφών και ακουόντων που αφοπλίζει καταλυτικά χρόνιες ρατσιστικές προκαταλήψεις και στερεότυπα, θα ήταν παράλογο να μην απειλείται. Η απειλή, όχι απλώς δεν μας αποθαρρύνει, αλλά αντίθετα μας πεισμώνει, μας υπενθυμίζει βιωματικά πλέον το νόημα ζωής που μια ζωή υπηρετήσαμε και μια ζωή θα υπηρετούμε. Ζωή χωρίς τεχνητούς φραγμούς και φράκτες όπως του ρατσιστικού νόμου που αποκλείει τους “μη αρτιμελείς” από την θεατρική εκπαίδευση.

Η εκ βαθέων εξομολόγηση και συνάμα υπενθύμιση του βαθύτατου της ζωής νοήματος, είναι το “μήνυμα” που επιδιώκουμε να μοιραστούμε και επικοινωνήσουμε στις συναντήσεις των Σαββατόβραδων. Είναι το μόνο νόημα ζωής, το μόνο μήνυμα, υπέρ του οποίου είμαστε βαθιά προκατειλημμένοι. Γι’ αυτό και κατά κύριο λόγο απευθυνόμαστε σε όσους/όσες μοιράζονται μαζί μας αυτή – τη μία και μοναδική – προκατάληψη. Τους θέλουμε, σας θέλουμε όλους/όλες. Για να αλωθούν τα τείχη των προκαταλήψεων που μοιάζουν σήμερα απόρθητα, το μόνο που νοηματικά απαιτείται είναι να καταφέρουμε να συντονιστούμε όλοι/όλες μαζί. Ελάτε να κάνουμε μια αρχή, σας προσκαλούμε να το προσπαθήσουμε…

Πρόγραμμα Προβόλων – Φεβρουάριος

12/02/2011
Αληθινή ζωή Πάνος Χ. Κούτρας (111 λεπτά). Αφιέρωμα στους Γιάννη Διαμαντή και Χρήστο Κωστόπουλο (Κωφούς ηθοποιούς του Θ.Κ.Ε. που μας άφησαν νωρίς…)

Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τη ζωή του 27χρονου Αρη Καλλιγά ο οποίος έχει μόλις επιστρέψει στην Αθήνα μετά από μία μακρά περίοδο παραμονής του στο εξωτερικό για αποτοξίνωση. Η μητέρα του είναι μία πλούσια, διάσημη αλλά εκκεντρική γυναίκα της Αθηναϊκής κοινωνίας. Εκείνος είναι αποφασισμένος να αφήσει πίσω του την παλιά, καταστροφική ζωή του και προσπαθεί να θυμηθεί τον πατέρα του που τον έχασε σε πολύ τρυφερή ηλικία. Μία μέρα θα συναντήσει την Αλεξάνδρα, μία φτωχή κοπέλα που σπουδάζει μόδα και οι δύο νέοι θα ερωτευτούν παράφορα. Η μοίρα όμως έχει παίξει περίεργο παιχνίδι καθώς ο αδελφός της Αλεξάνδρας ο πρώην dealer του Αρη. Όμως η μητέρα του θα επέμβει και θα ξαναβάλει στη ζωή του την πρώην φίλη του, Τζόυ Μαρτινοκώστα, η οποία θα τον παρασύρει στις παλιές του συνήθειες. Τα πράγματα περιπλέκονται, καθώς η πισίνα της οικογένειας Καλλιγά, η βαθύτερη πισίνα στην Ευρώπη, μοιάζει να κρύβει μερικά μεγάλα μυστικά.
(Παρουσία του σκηνοθέτη)

19/02/2011 «Ακαδημία Πλάτωνος» Φίλιππος Τσίτος (103 λεπτά)

Τέσσερις φίλοι περνούν τις μέρες τους χασομερώντας και σχολιάζοντας επιτιμητικά τους μετανάστες που δουλεύουν στην περιοχή, μέχρι την ημέρα που η μητέρα ενός από αυτούς αναγνωρίζει στο πρόσωπο ενός Αλβανού μετανάστη το χαμένο της γιο.
(Παρουσία του σκηνοθέτη και του πρωταγωνιστή Αντώνη Καφετζόπουλου)

26/02/2011. «Μαύρο γάλα» Νίκος Τριανταφυλλίδης(90 λεπτά)

Ο Αλέκος, νεαρός συγγραφέας χάνει τη μούσα του και μαζί της την έμπνευσή του. Σαν μην έφτανε αυτό, μπλέκεται στα γρανάζια της Τηλεόρασης, γράφοντας σήριαλ της συμφοράς για την πρώην. Ο κολλητός του, μεγαλοεκδότης Σωτήρης Πούπαλος, προσπαθεί μάταια να τον βάλει στον ίδιο δρόμο. Όμως, τότε είναι που τα πράγματα γίνονται θεόστραβα. (1999)
(Παρουσία του σκηνοθέτη)