«Όσες οδηγίες και να δώσεις στο παιδί σου, οι πράξεις σου είναι αυτές που πάντα θα μετράνε!»

Μια μαμά που μεγαλώνει τρία παιδιά, το ένα εκ των οποίων με Σύνδρομο Down και σοβαρό πρόβλημα διαβήτη, περιγράφει πως είναι ένας μόνο ο σίγουρος τρόπος για να μάθεις στο παιδί σου πώς να φέρεται όμορφα στους άλλους:

«Πράξεις φίλοι μου. Το έχει πει και στο παρελθόν, αλλά θα το πω ξανά. Οι πράξεις κάνουν τη μεγαλύτερη διαφορά.

Θα μπορούσα να λέω στα αγόρια μου ξανά και ξανά να φέρονται στους άλλους όμορφα.

Θα μπορούσα να κηρύττω την καλοσύνη όλη μέρα.

Και θα μπορούσα να τους διδάξω την ενσυναίσθηση και τη συμπόνια με τα λόγια.

Όμως είναι στην καθημερινότητα που τα παιδιά μας παίρνουν τα μεγαλύτερα μαθήματα.

Είναι στο να γινόμαστε εμείς ζωντανά παραδείγματα, ως προς το πώς να νοιαζόμαστε για τους άλλους, το οποίο θα τους δείξει πώς να κάνουν και εκείνα το ίδιο.

Χθες το βράδυ η κόρη μου ήρθε στο κρεβάτι μου. Δεν ένιωθε πολύ καλά και αυτό με ανησύχησε.

Σήμερα το πρωί ξύπνησε κάνοντας εμετό παντού στο κρεβάτι. Η συσκευή είχε σταματήσει να της δίνει ινσουλίνη και είχε ανεβάσει υπερβολικά το ζάχαρο. Και αυτό την αρρώστησε.

Ο άνδρας μου κι εγώ αρχίσαμε να τρέχουμε, γνωρίζοντας τι πρέπει να κάνουμε, ωστόσο όλο το πρωί η μικρή ήταν χάλια.

Ο μεγάλος μου γιος έβγαλε την πρώτη από τις παραπάνω φωτογραφίες, με το τάμπλετ του, χωρίς εγώ να το γνωρίζω, καθώς πήγαινε στο δωμάτιό του για μάθημα.

Αργότερα σήμερα το πρωί, ήρθε κοντά μου, με πήρε αγκαλιά με τα αμήχανα χέρια των 9 ετών, και με φίλησε στο κεφάλι, δείχνοντάς μου τη φωτογραφία: «Είσαι πολύ καλή μαμά», μου είπε.

Not sure if it started when Theo yelled from our doorstep, “Happy World Down Syndrome Day” to the kids, my kids…

Δημοσιεύτηκε από Happy Soul Project στις Δευτέρα, 22 Μαρτίου 2021

Και παρόλο που είναι υπέροχο, βέβαια, το ότι πιστεύει κάτι τέτοιο….

Είναι το γιατί πιστεύει ότι είμαι καλή μαμά που μετράει.

Είναι το ότι με βλέπει να φροντίζω κάποιον που έχει ανάγκη.

Είναι που με βλέπει γεμάτη εμετούς, γιατί η αδερφή του δεν κατάφερε να φτάσει στο μπάνιο.

Είναι που με βλέπει σε βαθύ κάθισμα για περισσότερη ώρα από όσο αντέχουν τα πόδια μου, για να κρατώ τα μαλλάκια της αδερφής του.

Είναι που λίγες ώρες αργότερα, βλέπει τον μικρό αδερφό του, να επαναλαμβάνει την ίδια ακριβώς πράξη.

Και, ελπίζω, όπως δείχνει αυτή η εικόνα με τον μικρότερο γιο μου, η οποία μου φέρνει δάκρυα στα μάτια….

Να συμπεριφέρεται όπως τα παιδιά μου θέλω να συμπεριφέρεται.

Να δείχνει την φροντίδα του για κάποιον που έχει ανάγκη.

Να μην προσπαθεί να κρύψει ή να ωραιοποιήσει μια κατάσταση.

Ελπίζω, ότι έτσι θα πάρουν τα καλύτερα μαθήματα για τη ζωή και για το πώς φερόμαστε στους άλλους.»

Πηγή: happysoulproject.com