“Το καλύτερο σχολείο που έχω περάσει ήταν ΕΠΑΛ. 620 μαθητές και κανόνες που εφαρμόζονται ΠΑΝΤΑ από όλους”

Το τελευταίο διάστημα πολλά ακούγονται για τα ΕΠΑΛ και την συμπεριφορά των μαθητών σε αυτά με πολλούς να τα κατηγορούν και να έχουν εξ ορισμού μια απορριπτική στάση για τα Επαγγελματικά Λύκεια.

Δεν είναι λίγοι όσοι μιλούν για “Ζούγκλα του Μαυροπίνακα” και περιγράφουν με τα μελανότερα χρώματα τη μαθητική ζωή στο ελληνικό επαγγελματικό σχολείο όπου φοιτούν έφηβοι, θεωρητικά για να αποκτήσουν τις εξειδικευμένες εκείνες γνώσεις που θα διευκολύνουν την ταχύτερη ένταξή τους στην παραγωγική διαδικασία.

Χαρακτηριστική η επιστολή προσφάτως παραιτηθέντα καθηγητή ΕΠΑΛ που στο κείμενό του που έχει διακινηθεί ευρέως στο διαδικτύου και χαρακτηρίζει τα ΕΠΑΛ ως  “σχολική δομή υπό μόνιμη μαθητική κατάληψη» και συνεχίζει να σφυροκοπά τον όποιο αναγνώστη του αποτυπώνοντας εικόνες ντροπής, αναφέροντας, μεταξύ πολλών άλλων, ότι «παραιτήθηκα χθες από τα καθήκοντά μου μη ανεχόμενος το διαρκή εκφοβισμό μου από μαθητές του ΕΠΑ.Λ. στο οποίο υπηρετούσα.

Στον αντίποδα είναι η ανάρτηση της φιλολόγου Λίας Χολέβας που εξιστορεί μέσα από τη δική της εκπαιδευτική εμπειρία σε ΕΠΑΛ γιατί η κατάσταση στα  δεν αντικατοπτρίζει τις καταγγελίες και τα παράπονα που ακούγονται κατά καιρούς τονίζοντάς όμως ότι σημαντικό ρόλο στην ορθή λειτουργία του σχολείου παίζει ο διευθυντής.

Η ανάρτηση μιας εκπαιδευτικού για τα ΕΠΑΛ που αξίζει να διαβαστεί από όλους μας

Το καλύτερο σχολείο απο το οποίο έχω περάσει ήταν ΕΠΑΛ. Είχε 620 μαθητές, πάνω από 80 καθηγητές κ διευθυντή που τον υπολόγιζαν, αν δεν τον έτρεμαν κιόλας, όλοι.

Το κτήριο ήταν καινούργιο, με συστήματα συναγερμών, πυρασφάλειας, αμφιθέατρο, εργαστήρια κ έλαμπε. Όταν μπήκα πρώτη φορά, βγήκα έξω στο δρόμο γιατί νόμιζα ότι μπήκα σε ιδιωτικό σχολείο κ ρώτησα έναν περαστικό ποιο είναι το ΕΠΑΛ…

Ποιά ήταν η βασική λογική αυτού του ανθρώπου; Το σχολείο έχει κανόνες που ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ. Τους πήρα γραπτώς όταν ανέλαβα υπηρεσία. Τους ήξεραν κ οι μαθητές κ ήταν απαράβατοι!

Επίσης, το λύκειο δεν είναι υποχρεωτική εκπαίδευση. Τους έλεγε συχνά: “Κύριοι” (έτσι απευθυνόταν στους μαθητές κ “κυρίες” στα κορίτσια) εδώ είστε γιατί θέλετε κ γιατί τη φοίτησή σας την πληρώνει το υστέρημα του φορολογούμενου, αν δεν θέλετε, μπορείτε να φύγετε.

Θυμάμαι ότι στους κανόνες προβλεπόταν ότι, αν έλεγες σε μαθητή βγες έξω από την τάξη κ δεν έβγαινε, θα έπρεπε να κατέβεις να καλέσεις υποδιευθυντή επάνω. Μου φάνηκε τρελό ν’ αφήσω την τάξη κ να κατέβω κάτω, αλλά, όταν το έκανα μια φορά, κατάλαβα οτι μέχρι ν’ ανέβει αυτός μαζί μου είχαν πετρώσει στις θέσεις τους. Αν ανέβαινε ο διευθυντής παθαίναν έμφραγμα.

Φυσικά προτιμούσαν να βγουν έξω πριν απ’ όλα αυτά κ έτσι λίγα προβλήματα είχαμε

Το πρωί, όταν χτύπαγε κουδούνι, αν δεν είχαν μπει στο σχολείο, ο θυρωρός κλείδωνε την πόρτα μόλις εμφανιζόταν ο διευθυντής στο προαύλιο κ έπαιρναν απουσία την πρώτη ώρα. Άνοιγε η πόρτα μετά την προσευχή κ ανέβαιναν υποχρεωτικά στο γραφείο του διευθυντή… Επρεπε να δείτε πως έτρεχαν σαν ποντίκια για να μπουν μόλις άρχιζε να κλείνει η πόρτα.

Στην προσευχή ο καθηγητής ήταν υπεύθυνος να βάλει το τμήμα του σε παράταξη κ δεν ξέφευγε κανείς από τη σειρά του. Αν μίλαγε ή μάσαγε ή γέλαγε κ τον έβλεπε ο διευθυντής…

Φυσικά απαγορευόταν το τσιγάρο, δινόταν προσοχή στις εκφράσεις τους κτλ κτλ κ αν τυχόν προκαλούσε κάποιος φθορά στο κτήριο ή στα εργαστήρια θα πλήρωνε. Και το ήξεραν πως θα γινόταν.

Κάποτε μαθητής έβρισε ή χτύπησε -δεν θυμάμαι καλά- Πακιστανό σε εκδρομή. Ήταν οι εποχές της ΧΑ που οργίαζε στα δυτικά προάστια. Μετά το γεγονός, αφού έφαγε τρεις μέρες αποβολή, τον έβαλε ενώπιον όλων των μαθητών κ καθηγητών στην πρωϊνή συγκέντρωση να ζητήσει συγγνώμη στον άνθρωπο.

Στις εφημερίες ήμασταν έξω σχεδόν όλη μέρα κ στα κενά μας από τις οκτώ το πρωί με εξαίρεση δυο- βαριά τρεις ώρες μάθημα που κάναμε οι καθηγητές τη συγκεκριμένη μέρα της εφημερίας μας, γιατί θεωρούσε την εφημερία ύψιστο καθήκον κ υπεύθυνο, ειδικά σε τόσο μεγάλο σχολείο κ δεν αφήναμε την εφημερία μας το μεσημέρι, αν δεν άδειαζε εντελώς το σχολείο.

Ο διευθυντής αυτός δεν άφηνε επίσης ποτέ ακάλυπτο συνάδελφο ή δεν τον υπερασπιζόταν μπροστά σε μαθητή. Ο μαθητής έπρεπε να ξέρει τα όριά του, όπως και ο γονιός κ αν τα ξεπερνούσαν, έμπαινε μπροστά ο ίδιος ο διευθυντής.

Απαιτούσε από ‘μας δηλαδή, αλλά δεν μας άφηνε κ ακάλυπτους. Με λίγα λόγια, πέρα απ’ όσα έμαθα απ’ αυτόν τον άνθρωπο, μετά από 16 χρόνια υπηρεσία έχω καταλήξει ότι ο διευθυντής είναι ο εγκέφαλος του σχολείου.

Αν δεν μπορεί να διοικήσει, να επιβάλλει κανόνες, ακόμη κ να συγκρουστεί, αν χρειαστεί, μια κοινότητα τόσων ανθρώπων δεν λειτουργεί.

Τα παιδιά τον διευθυντή πρέπει να τον σέβονται, αλλά κ να τον φοβούνται. Να ξέρουν ότι υποστηρίζει αιτηματά τους, αλλά δεν ανέχεται παρεκτροπές, φθορές κ έλλειψη σεβασμού σε καθηγητές κ κανόνες.

Το Post της καθηγήτριας

Διαβάστε επίσης:

Μωρό γεννήθηκε με 8 έμβρυα στο στομάχι του – Μία εξαιρετικά σπάνια περίπτωση

Κεραμέως για τη συνεργασία αμερικανικών – ελληνικών ΑΕΙ: “Φοιτητές μας θα πηγαίνουν στις ΗΠΑ χωρίς δίδακτρα”

Βιασμός 12χρονης: Ο Μίχος εξέδιδε το κορίτσι σε διάφορα νοικιασμένα διαμερίσματα μέσω AirBnB – “Έρχονται” νέες συλλήψεις