Το παιδί μου φοβάται τους άγνωστους κλειστούς χώρους

Καλησπέρα, έχω έναν γιο 3 χρονών και τον τελευταίο καιρό παρατήρησα ότι φοβάται έντονα τους άγνωστους μεγάλους (κλειστούς)χώρους. Δηλαδή δεν μπαίνει με τίποτα -ούτε μαζί μου ή τον μπαμπά του,(ούτε αγκαλιά) σε μεγάλους χώρους είτε έχουν κόσμο, είτε δεν έχουν. Για παράδειγμα πριν από ένα μήνα κλείσαμε εισιτήρια για παιδικό θέατρο αλλά μόλις πέρασε την πόρτα του θεάτρου κοκάλωσε και δεν έμπαινε με τίποτα.(Σημειωτέον το θέατρο ήταν ακόμα άδειο).Και πριν από μια εβδομάδα πήγαμε με ένα φιλικό ζευγάρι και τον γιο τους (που κάνουν πολύ παρέα) σε ένα χώρο με διάφορες δραστηριότητες όπως θεατρικό παιχνίδι,χορό κτλ. και πάλι έμεινε απέξω και με τραβούσε να μην μπω και εγώ. Τον ρώτησα γιατί δεν μπαίνει και μου απάντησε “φοβάμαι, έχει πολύ φασαρία”. Παρόλα αυτά σε παιδότοπους πάμε κανονικά, όπως και στα μεγάλα εμπορικά κέντρα. Θεωρώ φυσιολογικό να έχει φοβίες ένα παιδάκι της ηλικίας του αλλά δεν θα έπρεπε τουλάχιστον με τους γονείς του να νοιώθει ασφάλεια; Και γιατί να φοβάται μόνο κάποιους χώρους ;Να αναφέρω ότι από 7 μηνών πάει σε παιδικό σταθμό και ότι ποτέ δεν ήταν ένα παιδάκι ανασφαλές κολλημένο στους γονείς του. Αντίθετα δεν βίωσα ποτέ μαζί του το λεγόμενο “αίσθημα αποχωρισμού”.
Θα με βοηθούσε πάρα πολύ οποιαδήποτε άποψη-συμβουλή σας για το συγκεκριμένο θέμα.

Με εκτίμηση

Απάντηση

Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της προσχολικής ηλικίας παρατηρούμε ότι τα παιδιά αρχίζουν και φοβούνται πράγματα που πριν δεν φοβόντουσαν. Καλό είναι να γνωρίζουμε ότι πολλοί παιδικοί φόβοι είναι αναμενόμενοι σε αυτή την ηλικία και δεν είναι κάτι ανησυχητικό για το παιδί αφού υποχωρούν με το πέρασμα του χρόνου. Το θέμα είναι οι αντιδράσεις των γονιών απέναντι σε αυτή τη φάση του παιδιού και όχι ο φόβος του παιδιού αυτός καθ αυτός.

Είναι σημαντικό λοιπόν να διατηρήσουμε μια ψύχραιμη στάση και να έχουμε στο νου μας κάποια do και donʼtʼs

Τι να κάνω

  • Να ρωτάω το παιδί μου με υπομονή τι είναι αυτό που φοβάται.
  • Να αποδεικνύω με πρακτικούς τρόπους τη λογική των πραγμάτων.
  • Να καθησυχάζω το παιδί ότι όλοι φοβούνται ακόμα και εγώ(!)
  • Να του διαβάζω παραμύθια με θέμα το φόβο και την υπέρβαση του.
  • Να θυμάμαι ότι οι φόβοι εμφανίζονται αλλά και χάνονται το ίδιο ξαφνικά.
  • Να φροντίζω οι φόβοι του παιδιού να αντιμετωπίζονται με σεβασμό.

Τι να μην κάνω

  • Να μην ειρωνεύομαι το παιδί.
  • Να μην υποτιμώ τους φόβους του.
  • Να μην το συγκρίνω με άλλα παιδιά.
  • Να μην το φοβίζω για να το συνετίσω.
  • Να μην το πιέζω να έρθει «αντιμέτωπο με το φόβο του.» Μια τέτοια πρακτική μπορεί να είναι επικίνδυνη.

Οι φοβίες από την άλλη πλευρά χρειάζονται επαγγελματική αντιμετώπιση. Οι φοβίες έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά όπως π.χ ότι είναι επίμονες , κρατούν μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να συνοδεύονται από σωματικά ενοχλήματα, εμποδίζουν τη συμμετοχή του παιδιού στην καθημερινότητα του και γενικά χαλάνε την ποιότητα της ζωή του παιδιού αλλά και της οικογένειας. Ο μόνος κατάλληλος ειδικός γιατί τις φοβίες των παιδιών είναι ο παιδοψυχολόγος.

Νάνσυ Ψημενάτου
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Τηλ. 6972.076.562
Ιστοσελίδα: https://www.facebook.com/understanding.self.gr