Σαν σήμερα έπαψε να είναι υποχρεωτική η σχολική ποδιά. Πόσες αναμνήσεις για όσους από εμάς τις προλάβαμε… και μία προσωπική, μαμαδίστικη άποψη.
Θυμάμαι πάντα την επίσκεψη στο Μινιόν με τη μαμά μου, αρχές Σεπτεμβρίου, για να πάρουμε την καινούργια ποδιά για το σχολείο. Θυμάμαι παίρναμε πάντα σχέδιο του Τσεκλένη, φαντάζομαι θα υπήρχαν διάφορες αλλά μάλλον αυτές θα έφερνε το μεγάλο πολυκατάστημα. Ανοιχτό γαλάζιο για το Δημοτικό, τα κορίτσια με την ποδιά-φόρεμα και τα αγόρια με την ποδιά-πουκάμισο. Αφήστε το λευκό γιακαδάκι που κούμπωνε στον γιακά και είχαμε πάντα περισσότερα για να είναι φρεσκοπλυμμένα και πάλευκα. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να φορέσω τη σκούρα μπλε μαρέν ποδιά του Γυμνασίου. Τεράστιος καημός και κλάματα γιατί την περίμενα πώς και πώς.
Και μετά, μαζί με το Γυμνάσιο και ακόμη περισσότερο με το Λύκειο, ξεκίνησε το καθημερινό πρόβλημα: Τι να φορέσω σήμερα στο σχολείο; Για να είμαι της μόδας, για να ταιριάζω με τους συμμαθητές μου, για να είμαι όμορφη…
Ήταν άραγε χρήσιμες οι ποδιές στο σχολείο;
Πλέον που έχουν περάσει τα χρόνια από τις δικές μου σχολικές εμπειρίες και έχοντας μεγαλώσει δύο παιδιά, μπορώ να πω μετά βεβαιότητας ότι για μένα η σχολική ποδιά ήταν μία μεγάλη λύση. Όλα τα παιδιά φορούσαν κάτι παρόμοιο, δεν είχαμε το καθημερινό βάλε βγάλε και τα «όχι, αυτή η φούστα ΔΕΝ είναι για το σχολείο», δεν είχαμε κλάματα γιατί το τζιν δεν ήταν της συγκεκριμένης μάρκας που έκανε τότε θραύση.
Με τα παιδιά μου καυγαδίσαμε πολλές φορές τα πρωινά για το τι θα φορούσαν στο σχολείο, είχαν (είχαμε) χάσει πολλές φορές την πρώτη ώρα γιατί άλλαζαν γνώμη τελευταία στιγμή, είχαμε ακυρώσει αντίστοιχα πολλές φορές τα ρούχα που είχαν διαλέξει από το βράδυ για το σχολείο και ψάχναμε αγωνιωδώς τι ταιριάζει με τι…
Και πλέον σαν μαμά παθούσα, δεν μπορώ με αφορμή τη σημερινή επέτειο κατάργησης της ποδιάς να μην πω, αχ τι βολική λύση που ήταν!
Μάλλον δεν είμαι η μόνη που νοσταλγεί την ποδιά
Διαβάζω σχετική ανάρτηση στο Facebook της Αθανασίας Παππά, Επισκέπτρια Υγείας, Διευθύντρια Κοιν. Έργου Φιλανθρωπικό Ίδρυμα Δημητρίου & Μπλανς Λαμπροπούλου και ομιλήτριας στο Φεστιβάλ Υγείας για όλη την Οικογένεια που διοργανώνουμε και τη νιώθω:
«Η σχολική ποδιά έπαψε να είναι υποχρεωτική από τις 6 Φεβρουαρίου 1982 με απόφαση του τότε υπουργού Παιδείας Λευτέρη Βερυβάκη – ως ένδειξη εκδημοκρατισμού, πλουραλισμού και απόδειξης ελευθερίας στην ανάπτυξη της προσωπικότητας των μαθητών.
Πόσο την νοσταλγώ! Βλέποντας όλη αυτή την απελευθέρωση στο ντύσιμο και το μη σεβασμό προς το σχολικό περιβάλλον, την επίδειξη ρούχων με ακριβές μάρκες που αρκετές φορές οι γονείς έρχονται σε απόγνωση και ένα σορό άλλα αρνητικά θα έλεγα, θα ήμουν υπέρ αν γυρνούσε και πάλι η ποδιά, αυτή η μπλε με το άσπρο κολλαριστό γιακαδάκι!»
Πηγή φωτογραφίας: Μουσείο Ελληνικής Παιδείας
