Είναι πραγματικά το κουτάβι το κατάλληλο ζώο για τη βόλτα σας στο πάρκο;
«Έλα μαμά σε παρακαλώ να πάρουμε ένα κουταβάκι το θέλω πολύ.» Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει αυτή τη φράση και έχετε αντισταθεί σθεναρά γιατί δεν αντέχετε την ακαταστασία μέσα στο σπίτι και κυρίως τις τρίχες που μπορεί να βγάζει ένα κουτάβι που θα έρθει για πρώτη φορά να αλώσει την οικογενειακή σας γαλήνη;. Όμως μήπως έχετε αναρωτηθεί αν είναι και η κατάλληλη εποχή και ηλικία για το παιδί σας να αποκτήσει ένα ζώο;. Κυρίως διδάξτε του ότι θα είναι δική του ευθύνη για να μην φτάσετε στο σημείο να βγάζετε εσείς το νεαρό μέλος της οικογένειας βόλτα όσο κουρασμένοι και αν είστε.
Το ερώτημα έρχεται για όλους μας κάποια στιγμή: «Μαμά, μπορούμε να πάρουμε ένα κατοικίδιο;!» Είτε το παιδί σας ζητάει ένα ψάρι, ένα σκύλο, μια γάτα ή ένα κουνελάκι, μόλις σας το ζητήσει για εκατοστή φορά, είναι φυσικό να αρχίσετε να το σκέφτεστε. Ποια είναι, λοιπόν, η καλύτερη ηλικία για το πρώτο κατοικίδιο; Πώς μπορείτε να καταλάβετε αν το παιδί σας είναι έτοιμο να αναλάβει πραγματικά κάποια ευθύνη για έναν σκύλο ή μια γάτα και να το διατηρήσει μακροπρόθεσμα; Υπάρχει μια ιδανική ηλικία μέχρι την οποία πρέπει να περιμένετε, αλλά βέβαια, θα πρέπει επίσης να καταγράψετε μερικά πράγματα για το παιδί σας συγκεκριμένα (όπως, μπορεί να είναι κοντά σε ένα σκύλο χωρίς να τον πνίγει με την αγάπη του και να τον κάνει να αγχώνεται).
Η καλύτερη ηλικία για το πρώτο κατοικίδιο εξαρτάται από μερικούς παράγοντες.
Αν θέλετε ένα ήσυχο κατοικίδιο με το οποίο τα παιδιά μπορούν να βοηθήσουν αλλά δεν είναι αποκλειστικά υπεύθυνα, η ηλικία των 6 ή 7 ετών θα ήταν μια καλή στιγμή για να καλωσορίσετε ένα νέο ζωάκι, λέει η Dr. Gerilyn Worthy-Thayer, ψυχολόγος στο Baptist Behavioral Health. Αν ο στόχος σας είναι το νέο ζώο να είναι πραγματικά το κατοικίδιο του παιδιού σας, περιμένετε μέχρι τα 10 ή 11 του χρόνια, λέει.
Αυτοί οι αριθμοί δεν είναι αυστηροί , είναι γενικές κατευθυντήριες γραμμές για το πότε τα περισσότερα παιδιά θα έχουν αναπτύξει τις ικανότητες να θυμούνται να ταΐζουν, να κάνουν μπάνιο, να καθαρίζουν και να βγάζουν βόλτα ένα κατοικίδιο, καθώς και την ενσυναίσθηση να γνωρίζουν γιατί είναι σημαντικό να το κάνουν, εξηγεί η Worthy-Thayer.
«Κάποια παιδιά είναι πολύ ώριμα στα 8 τους χρόνια. Αλλά υπάρχουν άλλα παιδιά που μπορεί να είναι λίγο πιο ανώριμα, ακόμη και στην ηλικία των 10 ετών, όπου μπορεί να μην είναι προετοιμασμένα να αναλάβουν αυτή την ευθύνη. Αυτό είναι κάτι που ο γονιός θα πρέπει πραγματικά να αξιολογήσει”, λέει. «Αλλά γενικά, βλέπουμε παιδιά που έρχονται περίπου στην τρίτη ή τέταρτη τάξη και τους λέμε, αυτό είναι το κατοικίδιο που ζήτησες και περιμένουμε να μοιραστείς τουλάχιστον το 50% των ευθυνών για τη φροντίδα αυτού του ζώου».
Πώς ξέρετε αν το παιδί σας είναι έτοιμο για κατοικίδιο;
Τα παιδιά θα ορκιστούν ότι θα κάνουν ό,τι τους ζητάτε για να αποκτήσουν ένα κατοικίδιο, αλλά να θυμάστε ότι ο ενθουσιασμός για ένα νέο ζώο φεύγει. Πώς χειρίζονται τις άλλες υποχρεώσεις τους στο σπίτι ή στο σχολείο; “Σκεφτείτε οπωσδήποτε: Βοηθάει ήδη το παιδί μου στο σπίτι; λέει η Worthy-Thayer.
Ένα άλλο πράγμα που πρέπει να εξετάσετε με το παιδί σας σχετίζεται με τους άλλους. Έχει ενσυναίσθηση ή εξακολουθεί να επικεντρώνεται στον εαυτό του; “Η κατοχή ενός κατοικίδιου ζώου είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να αναπτύξει ένα παιδί την ενσυναίσθηση και την εκτίμηση για τους άλλους. Αλλά αν γνωρίζετε ότι το παιδί σας τείνει να είναι αρκετά παρορμητικό και να αγνοεί τις ανάγκες των άλλων – όχι από εγωισμό, απλώς δεν έχει ωριμάσει ακόμη σε αυτό το επίπεδο – αυτό ίσως είναι κάτι που πρέπει να σκεφτείτε. Διότι ακόμη και ένας σκύλος με ήπιο ταμπεραμέντο ή μια γάτα θα μπορούσε να φτάσει στα άκρα αν το παιδί είναι συνεχώς μπροστά τους, και δεν θέλουμε καμία αρνητική αλληλεπίδραση μεταξύ του κατοικίδιου της οικογένειας και του παιδιού”.
Θα πρέπει να κάνετε μια ξεκάθαρη συζήτηση με το παιδί σας για το ποιος θα είναι ο δικός σας ρόλος και ο δικός του στη φροντίδα του κατοικίδιου πριν το φέρετε στο σπίτι, συμβουλεύει η Worthy-Thayer. «Η μαμά και ο μπαμπάς θα κάνουν μόνο αυτό. . Θέστε τον βασικό κανόνα ότι ο ελεύθερος χρόνος έρχεται αφού τελειώσουν οι ευθύνες – δεν θα καθίσουμε να παίξουμε ηλεκτρονικά παιχνίδια, μέχρι να φροντίσουμε το κατοικίδιο.
Απλά λάβετε υπόψη την ηλικία του παιδιού σας και το είδος του κατοικίδιου ζώου όταν αναθέτετε τα νέα του καθήκοντα. “Αν το παιδί σας είναι πιο κοντά στην ηλικία της δεύτερης ή της τρίτης δημοτικού σε σχέση με την τετάρτη δημοτικού, εντάξει, η μαμά δεν περιμένει να βάλεις τον γερμανικό μας ποιμενικό στην μπανιέρα και να τον κάνεις μπάνιο ή να τον βγάλεις βόλτα γιατί πιθανώς ζυγίζει περισσότερο από εσένα, αλλά περιμένω να είσαι σε θέση να βάλεις την τροφή του σκύλου το πρωί »λέει.
Τα οφέλη του να έχουν τα παιδιά ένα κατοικίδιο
Αρχικά, το να έχετε ένα κατοικίδιο βοηθά το παιδί σας να αναπτύξει ενσυναίσθηση, λέει η Worthy-Thayer.
“Τα γούνινα μωρά μας έχουν επίσης όλα τα δικά τους αισθήματα και συναισθήματα και είναι σημαντικό, ως γονείς, να είμαστε σε θέση να διαβάζουμε τα μηνύματα του σκύλου. Μερικές φορές σκεφτόμαστε, α, καλά, δεν γρυλίζει, δεν είναι αναστατωμένος, αλλά δεν ξέρουμε ότι αν ο σκύλος χαμηλώσει τα αυτιά του και σκουντήσει το παιδί μερικές φορές με το κεφάλι, αυτό δεν είναι αγκαλιά. Προσπαθούν να σπρώξουν το παιδί μακριά επειδή είναι συγκλονισμένοι. Βοηθώντας το παιδί να το καταλάβει αυτό και μαθαίνοντάς του να διαβάζει τη γλώσσα του σώματος και τα συνθήματα είναι κάτι που μπορεί να μάθει. Μπορούν να το μάθουν με το κατοικίδιο και να εξασκήσουν αυτή τη δεξιότητα για να πάνε στο σχολείο και να μάθουν πώς να αλληλεπιδρούν με τους συνομηλίκους”, εξηγεί.
Είναι επίσης ένας πολύ καλός τρόπος για να διδαχθεί η υπευθυνότητα και για να μάθουν τα παιδιά ότι οι πράξεις τους επηρεάζουν τους άλλους, λέει η Worthy-Thayer.
Το καλύτερο πρώτο κατοικίδιο για ένα παιδί
Ως γονείς, είναι εύκολο να σκεφτούμε μικρά ζώα όπως χάμστερ, κουνελάκια, χελώνες ή ψάρια ως κατοικίδια για αρχή. Αλλά στην πραγματικότητα, μπορεί συχνά να έχουν πολύ συγκεκριμένες διατροφικές ανάγκες και πιο απαιτητικό καθαρισμό,, κάτι που είναι πολύ δύσκολο για τα περισσότερα παιδιά να το κάνουν μόνα τους, λέει η Worthy-Thayer.
Τα σκυλιά, οι γάτες, ακόμα και τα κουνάβια είναι λίγο πιο απλά για να τα φροντίζουν τα παιδιά, λέει. Οι γονείς θα πρέπει απλώς να είναι συγκεκριμένοι σχετικά με την ιδιοσυγκρασία του κατοικίδιου που θέλουν να υιοθετήσουν. “Ορισμένα σκυλιά είναι από τη φύση τους πολύ ενεργητικά και χρειάζονται έναν ιδιοκτήτη που θα τρέχει μαζί τους κάθε μέρα. Άλλα σκυλιά θέλουν απλώς να κοιμούνται. Αν πάρετε μια ράτσα ποιμενικού κάποιου είδους, κάθε φορά που το παιδί σας περιπλανιέται, ο σκύλος το σπρώχνει πίσω στην οικογενειακή ομάδα, οπότε είναι δύσκολο για το παιδί να πάει να παίξει με τους φίλους του. Εξετάστε την ιδιοσυγκρασία του σκύλου και ταιριάξτε την με την ταχύτητα και την ιδιοσυγκρασία της οικογένειάς σας για να κάνετε την καλύτερη δυνατή προσαρμογή για την οικογενειακή σας μονάδα”, λέει.
Πηγή carymommy.com/
