Ανακάλυψε τη φωνή της, της κατηύθυνε την καριέρα, την οδήγησε στη δόξα, αλλά δεν την έκανε ευτυχισμένη
Τι θα ήσουν εσύ χωρίς εμένα που έκανα τα πάντα, που θυσίασα ότι είχα και δεν είχα, που αγωνίστηκα να σου ανοίξω τις πόρτες της ζωής σου, να σε κατευθύνω προς τη δόξα για να σε προσκυνάει όλος ο κόσμος, κι εσύ αχάριστο πλάσμα πώς με πληρώνεις;
Τα έχετε ακούσει κι εσείς αυτά τα λόγια από τους γονείς σας, έχετε νοιώσει κι εσείς αυτή την τοξικότητα της κατεύθυνσης και όπου δεν έφτασαν εκείνοι να σας πείσουν ν ανεβείτε τα σκαλιά των δικών τους “θέλω” για να σας δουν στην κορυφή που εκείνοι διάλεξαν για εσάς;
Πολύ απλά έχετε να κάνετε με τοξικούς γονείς, που θέλησαν να κατευθύνουν εξ ολοκλήρου το μέλλον σας για να σας δουν εκεί που εκείνοι θέλουν ανεξάρτητα αν θέλατε εσεις κάτι άλλο.
Τρανή περίπτωση τέτοιου γονιού η μητέρα της Μαρίας Κάλλας. ¨Επεισε όσους ήξερε και δεν ήξερε και μάλιστα μέσα στην κατοχή για το ότι έχει υπέροχη φωνή. Φίλησε αυτό που λέμε “κατουρημένες ποδιές” για να της ανοίξει πόρτες και μέσα, για να φτάσει όχι απλώς στα πρώτα σκαλοπάτια της Λυρικής αλλά να γίνει η ίδια ο μύθος της λυρικής φωνής του αιώνα μας. Ναι κέρδισε το στοίχημα αλλά όπως είπε και η γιαγιά της Μαρίας, έχασε ένα παιδί, την μίσησε δεν ήθελε ν ακούει γι αυτήν.
Της χτύπαγε συνέχεια εγώ ανακάλυψα τη φωνή σου και δεν σε άφησε να γίνεις φαρμακοποιός όπως ονειρευόσουν και όπως ονειρευόταν ο πατέρας σου. Να λοιπόν ένας γονιός που θέλει να φτάσει το παιδί του εκεί που εκείνος θέλει και όχι αυτό. Και στο κάτω κάτω ίσως έχει μπολιάσει το μυαλό του με τα θέλω του.
Η δασκάλα της Κάλλας κι εδώ έρχεται η ιστορία του μέντορα που μας βοηθάει χωρίς προσωπικό όφελος, την ήθελε και τραγουδιστρια της λυρικής αλλά και γυναίκα και μάνα και ευτυχισμένο άνθρωπο. Δεν πέρασε ο λόγος της κι υπέγραφε το ταλέντο της στα πέρατα του κόσμου.
Ξέρετε τι κάνουν οι τοξικοί γονείς; δηλητηριάζουν τα παιδιά τους με τις φιλοδοξίες τους.
Ο πατέρας γιατρός θέλει να κάνει γιατρό το γιο του να του δώσει το γραφείο του το ιατρείο του την πελατεία του. Δικηγόρος θέλει να αφήσει στο παιδί του το γραφείο του και την βιβλιοθήκη του. Κανένας δεν ρώτησε αυτά τα παιδιά αν θέλουν να τρέξουν σε βουνά και δάση να νοιώσουν το αεράκι στο πρόσωπό του, να αφήσουν πίσω την πολύβουη πόλη και να ακολουθήσουν το όνειρο μιας άλλης ζωής στη φύση. Ποιος μεγαλοδικηγόρος θα άφηνε το παιδί του να γίνει αγρότης ή κτηνοτρόφος, ακόμα και αν διαφέντευε χιλιάδες στρέμματα ή ζωντανά.
Κι αν ένα παιδί ξεφύγει και πετάξει με τα δικά του φτερά, τότε όλοι λένε ναι έγινε μεγάλος και τρανός αλλά τι κρίμα δεν ακολούθησε την καριέρα και τη στρωμένη δουλειά του πατέρα του.
Κανένας δεν είναι σε θέση να δώσει συμβουλές μόνο λέμε αφήστε τα παιδιά να πετάξουν στους δικούς τους ορίζοντες πρώτον για να είναι ευτυχισμένα, δεύτερον για να μην κακολογήσουν τους γονείς τους ότι δεν τα άφησαν να ζήσουν το όνειρό τους. Μην πούνε όπως η Κάλλας στη μάνα της, “το δικό μου μέλλον το κατέστρεψες εσύ”.
Δώστε στα παιδιά φτερά για να πετάξουν στους δικούς τους ουρανούς μόνο να μην πικραθούν να μην αφήσουν πικρά δάκρυα σε κάποιο μαξιλάρι γιατί η τύχη ή η μοίρα δεν τους έδωσε ώθηση. Ας είμαστε εκεί οι γονείς να ράβουμε καινούργια φτερά κάθε φορά. Και αν πέσεις 100 φορές να σηκωθείς 101 που λέει και το Ευαγγέλιο κι ας είμαστε εμείς δίπλα να δώσουμε χέρι βοηθείας.
