Αυτόν που πολεμάμε περισσότερο στη ζωή μας και θεωρούμε τον πιο δύσκολο εχθρό
Ο πιο επικίνδυνος εχθρός μας, δεν έχει εξωγενή χαρακτηριστικά, παλεύει μέσα μας, προσπαθώντας να εποικήσει το φως μας. Δύσκολη μάχη, για την οποία ο Γκιμπράν, έκανε ιδιαίτερη αναφορά και αξίζει να σταθεί κάποιος, για να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του και την ίδια του τη ζωή.
Είναι φορές που δεν σε αγαπάς. Θέλεις να σου πηγαίνεις κόντρα, να δυναμιτίζεις κάθε προσπάθειά σου. Και πού καταλήγεις; Στο να βλέπεις στον καθρέφτη τον χειρότερό σου εχθρό. Τον εαυτό σου.
Γιατί; γιατί είναι φορές που γίνεσαι αυτοκαταστροφικός και διψάς για το ίδιο σου το αίμα. Δεν ξέρεις ότι έτσι κάθε προσπάθειά σου πέφτει στο κενό. Θέλεις να κάνεις κάτι, προσπαθείς όσο κανείς, και στο τέλος λες εκείνο το περίφημο, “μπα δεν θα πετύχει” υπάρχουν πολλά κενά στην προσπάθεια.
Ακόμα και ο ίδιος σου ο εαυτός που σε ακούει γελάει σαν τον Μεφιστοφελή γιατί ξέρει ότι πάλι θα βρεθείς πίσω από έναν κενό καθρέφτη. Κάθε εικόνα σου γίνεται άδεια.
Ψυχολογικά το ξέρεις ότι αυτή η κατάσταση, σε πάει πίσω το αναγνωρίζεις αλλά πάλι εκεί καταλήγεις. Ε δεν είναι σωστό πάρτο είδηση. Πρέπει να ξέρεις ότι όλα εξαρτώνται από εσένα και μόνη βοήθειά σου είναι οι δυνάμεις σου. Αν εσύ δεν βάλεις πλάτη τότε κανένας δεν θα βάλει πλάτη για εσένα. Και ξέρεις γιατί; Γιατί όταν οι άλλοι δουν εσένα να μην είσαι ένθερμος υποστηρικτής των θέσεών σου, κι εκείνοι συμπεριφέρονται χλιαρά για το ίδιο σου το πιστεύω.
Γι αυτό βάλε δυνάμεις και προχώρα μπροστά. Μην κοιτάς πίσω. Σημασία δεν έχει αν θα πέσεις, αλλά το ότι κάθε φορά που πέφτεις να σηκώνεσαι και ξανά πάλι από την αρχή. Αυτό είναι ζωή αυτό σε κρατάει δυνατό και ζωντανό.
