Ferdinand: Η σκηνή που καθήλωσε ολόκληρη την οικογένειά μου

Μπορεί μια παιδική ταινία να σε κάνει να ανατριχιάσεις; Αν δεν έχετε δει το Ferdinand, το οποίο καθόλου άδικα ήταν και υποψήφιο για Όσκαρ, του σκηνοθέτη Carlos Saldanha (γνωστός για τα επιτυχημένα Rio και Ice Age) πιθανώς να το αρνηθείτε. «Είναι απλά μια ακόμα παιδική ταινία», θα σκεφτείτε. Το ίδιο πίστευα και εγώ μέχρι πριν από μερικά βράδια, όταν επιλέξαμε να δούμε την ταινία από το πλούσιο πρόγραμμα του Vodafone TV, και μάλιστα μεταγλωττισμένη, ώστε να μπορεί να την παρακολουθήσει και η μικρότερη κόρη μου.

Για να σας… βάλω στο κλίμα, ο Φερδινάνδος είναι ένας νεαρός ταύρος, ο οποίος αποδρά από έναν στάβλο εκπαίδευσης, σε μια επαρχία της Ισπανίας, όταν αντιλαμβάνεται, ότι ο πατέρας του δεν θα επιστρέψει ποτέ από τις ταυρομαχίες. Για καλή του τύχη, υιοθετείται από ένα μικρό κορίτσι που ζει σε μια ολάνθιστη φάρμα και εκεί περνά ειρηνικά τα χρόνια του, μέχρι τη στιγμή που οι τοπικές αρχές τον συλλαμβάνουν κρίνοντάς τον άγριο και τον επιστρέφουν στον αρχικό στάβλο. Με λίγη βοήθεια από την πιο αστεία κατσίκα που είδατε ποτέ σας (τη φοβερή Καλματσίκα!) και τρεις κατεργάρηδες σκαντζόχοιρους, ο γιγαντιαίος μα καλόκαρδος ταύρος θα βρει τρόπο να απελευθερωθεί ξανά και να σταθεί μπροστά στον El Primero, έναν διάσημο ταυρομάχο, ο οποίος δεν έχει χάσει ποτέ μέχρι σήμερα…

Δείτε το trailer της ταινίας:

[προσοχή… ακολουθεί spoiler]

…και ενώ μέχρι εκείνο το σημείο παρακολουθούσα την ταινία λίγο αφηρημένα, όταν πλέον ο Φερδινάνδος βρέθηκε μέσα στην αρένα, ομολογώ πως το στομάχι μου σφίχτηκε. Πώς θα εξηγούσα αργότερα στα παιδιά μου, γιατί είναι τόσο θαυμαστό ένας άντρας, επικροτούμενος από ένα ολόκληρο στάδιο, να σκοτώσει ένα αθώο ζώο; Η εικόνα έφερε στο μυαλό μας πολεμικές σκηνές: Ο αήττητος κατακτητής μπροστά σε μία μάζα αφέλειας, με μηδενικά όπλα, παρά μόνο μια βαθιά ψυχή και την επιθυμία να τελειώσει επιτέλους αυτός ο πόλεμος.

Και τότε ήρθε η σκηνή που μας έκανε οικογενειακώς να συγκινηθούμε και να ανατριχιάσουμε: Ο Φερδινάνδος, ο τεράστιος και παντοδύναμος ταύρος, σε μία στιγμή που είχε το «πάνω χέρι» έναντι του ταυρομάχου και θα μπορούσε κάλλιστα να τον νικήσει… γονάτισε. Λύγισε τα πόδια του, έστησε το κορμί του, κοίταξε τον ταυρομάχο στα μάτια και έτσι απλά… νίκησε.

Δεν θα συνεχίσω να αποκαλύπτω τη συνέχεια της ταινίας. Θέλω, όμως, πραγματικά να σας ενθαρρύνω να την δείτε (και να την βλέπετε ξανά και ξανά, αν έχετε την τύχη να έχετε Vodafone TV) γιατί από αυτή και μόνο τη σκηνή, το παιδί σας θα πάρει ένα πολύ σημαντικό μάθημα για το πώς τελειώνει ένας πόλεμος, είτε αυτός είναι ανάμεσα σε έναν άνθρωπο και ένα θηρίο, είτε ανάμεσα σε δύο έθνη, είτε… ανάμεσα στο ίδιο και έναν «φίλο» του.