Μουσικά παραμύθια για την αποκριά με αφηγητή και ορχήστρα
Το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ παρουσιάζει στο Θέατρο Τέχνης στη Φρυνίχου τα μουσικά αποκριάτικα παραμύθια «Ο Πετεινός στο καρναβάλι» με τον Λευτέρη Ελευθερίου και το «Αποκριάτικο ξόρκι» από την ομάδα Φλου.
Η παράσταση για παιδιά που ενθουσίασε κοινό και κριτικούς είναι μία σύνθεση για αφηγητή και ορχήστρα με έμπνευση μύθους, έθιμα και μορφές από το αποκριάτικο καρναβάλι Τώρα έρχεται σε μια νέα, ανανεωμένη εκδοχή ειδικά για την σκηνή της Φρυνίχου.
Η Θεατρική Ομάδα ΦΛΟΥ: Βερόνικα Δαβάκη, Ελένη Δαφνή, Δημήτρης Μαγγίνας, Ροζαλία Μιχαλοπούλου, Αλέξανδρος Πέρρος μιλάει στο Ιnfokids για την παράσταση και τις αγαπημένες για τα παιδιά απόκριες.
Πόσο μας αγγίζει η αποκριά κατά την άποψή σας;
Ελένη Δαφνή: Η Αποκριά ενέχει το στοιχείο του παραμυθιού. Βάζω την μάσκα μου και προκαλώ ή γίνομαι ό,τι επιθυμώ ξορκίζοντας τα κακώς κείμενα. Είναι ένα είδος εκτόνωσης απαραίτητο στην ρουτίνα της καθημερινότητας.
Αλέξανδρος Πέρρος: Η εποχή της αποκριάς είναι γνωστή για την μαγεία της, τα κοστούμια, τις μάσκες-προσωπεία, σερπαντινες, κομφετί, χορούς και πολλά παραδοσιακά έθιμα. Έχει χαρακτήρα παγανιστικό, έντονο, καρναβάλια και άρματα, παρελάσεις και μία ιδιαίτερη ελευθερία. Ο καθένας μας μπορεί να επιλέξει μία μάσκα να φορέσει και για λίγες ώρες να υπάρξει μέσα από έναν αγαπημένο ή τρομακτικό χαρακτήρα. Η αποκριά μου αρέσει πάρα πολύ έχει ένα έντονο συναίσθημα εκτόνωσης και κρυφης έκφρασης! Λατρεύω τα καρναβάλια και τις πορείες στους δρόμους με τα άρματα!
Βεγγαλικά, μουσικές στους δρόμους και φωτιές! Έχω την αίσθηση ότι πια η αποκριά είναι για λίγους.., γι αυτούς που δεν βαριούνται! Γι αυτούς που δεν φοβούνται, γι αυτούς που νιώθουν και ειναι ακόμα παιδιά!
Ροζαλία Μιχαλοπούλου: Η Αποκριά είναι η περίοδος που ενδείκνυται για ξεφάντωμα και παροδική αποφυγή των σοβαρών προβλημάτων της καθημερινότητας. Δυστυχώς διανύουμε μια περίοδο που στη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως βιώνουμε τραγικές καταστάσεις οπότε θα μπορούσε να θεωρήσει κανείς πως πατάμε για λίγο το “pause” για να αποφορτιστούμε και να ξαναγυρίσουμε στα σοβαρά πιο έτοιμοι.
Τι σημαίνουν οι απόκριες για τα παιδιά;
Ελένη Δαφνή:Αυθόρμητα θα πω σημαίνουν πολύ παιχνίδι ! Τα παιδιά βρίσκουν την ευκαιρία να κάνουν την φαντασία τους πράξη ! Να γίνουν ήρωες, τέρατα, μεγάλοι ! Ισως να είναι λοιπόν η απενεχοποίηση του αυθορμητισμού τους και του δικού μας σίγουρα !
Ροζαλία Μιχαλοπούλου: Πιστεύω πως τα παιδιά τρελαίνονται με την Αποκριά, κυρίως λόγω των μεταμφιεσεων. Είναι άλλωστε μέρος του παιχνιδιού το να μπαίνουν σε ρόλους. Νιώθω πως η περίοδος αυτή ,για ένα παιδί, ειναι το όχημα που θα φέρει πιο κοντά το φαντασιακό κόσμο στην πραγματικότητα.
Έχουμε ανάγκη έναν πετεινό για το δικό μας καρναβάλι;
Ελένη Δαφνή:Αν ο πετεινός συμβολίζει την αφύπνιση,τοτε ναι τον θεωρώ αναγκαίο!!
Βερόνικα Δαβάκη: Κάθε καρναβάλι έχει ανάγκη τον πετεινο του!
Εκείνον με την ανεξάντλητη δημιουργική φαντασία, τον πάντα κεφάτο, με όρεξη για γλέντι και ξεφάντωμα. Εκείνον που θα μας παρασύρει με την ορμητική του διάθεση και θα μας κουρδίσει στο καρναβάλι!
Ακόμα μεγαλύτερη είναι η ανάγκη να ανακαλύψουμε τον δικό μας πετεινό, εντός μας, έναν πετεινο-εαυτό που δε φοβάται να αλλάξει μορφή, να φορέσει φτερά,μάσκες,καπέλα και να αφοσιωθεί αλογόκριτα στο παιχνίδι
Τι μήνυμα στέλνει η παράστασή σας;
Ελένη Δαφνή: Η παράτασή μας στηρίχθηκε στην ανάγκη για αποδοχή και συμπερίληψη! Επιπλέον θέλαμε να υπογραμμίσουμε ότι πολλές φορές τα λόγια περιττεύουν όταν παίρνει τον λόγο η μουσική !
Αλέξανδρος Πέρρος: Το ξόρκι της αποκριάς μιλάει για την συμπερίληψη, όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα να γιορτάζουν τις απόκριες, το μπούλινγκ, την συγχώρεση! Έννοιες που αντιμετωπίζουμε καθημερινά όλοι μας. Μικροί και μεγάλοι.
Ροζαλία Μιχαλοπούλου:Το ξόρκι της αποκριάς πραγματεύεται ζητήματα όπως το bulling, η εκδικητικότητα, η κοινωνική απομόνωση και ο ρατσισμός στον αντίποδα με την συμπερίληψη,το νοιαξιμο και τη δύναμη της συγχώρεσης και βέβαια πάνω απολα την μαγεία της μουσικής. Όλα αυτά δοσμένα μέσα από ένα ξέφρενο ,γεμάτο μελωδίες αποκριάτικο πανηγύρι.
Βερόνικα Δαβάκη: Αφενός λόγω φόρμας, -παραμύθι για αφηγητή και ορχήστρα- είναι μια προσπάθεια να εισάγουμε τα παιδιά στον κόσμο της συμφωνικής μουσικής. Οχι του τραγουδιού αλλά της μουσικής γλώσσας. Η αποδέσμευση από την εικόνα και η παρακολούθηση μιας ιστορίας μόνο μέσω της ακοησ πυροδοτεί τη δημιουργική φαντασία, ενδυναμώνει τη συγκέντρωση και διαμορφώνει ώριμους ακροατές με κρίση και αισθητική.
Αφετέρου το παραμύθι μας μιλάει για την αξία της συμπερίληψης, για τη συγχώρεση, την αποδοχή, τη δύναμη της φιλίας και της αγάπης. Μιλάει ακόμα για το όφελος της μουσικής, για τη δύναμη που η ίδια διαθέτει αλλά και για τη δύναμη που δίνει σε όποιον την κατέχει.
Έχουμε όλοι ανάγκη ένα μαγικό ραβδάκι για να σταματήσει η ειρωνία και κάθε λόγος περιφρόνησης;
Δημήτρης Μαγγίνας: Έχουμε όλοι ανάγκη ένα μαγικό ραβδάκι για να σταματήσει την ειρωνία και κάθε λόγος περιφρόνησης : Όλοι, κάποια στιγμή, έχουμε ευχηθεί να είχαμε ένα μαγικό ραβδάκι. Ένα ραβδάκι που με μια απλή κίνηση θα εξαφάνιζε την ειρωνεία, την περιφρόνηση, τη σκληρότητα. Όπως στα παραμύθια, όπου το καλό θριαμβεύει, η αδικία τιμωρείται και ηαγαπηέχει πάντα τον τελευταίο λόγο. Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική· η ειρωνεία και η περιφρόνηση δεν εμφανίζονται τυχαία, αλλά πηγάζουν από φόβους, ανασφάλειες, ακόμα και από παλιές πληγές που δεν έκλεισαν ποτέ. Οι άνθρωποι ειρωνεύονται αυτό που δεν καταλαβαίνουν, υποτιμούν αυτό που φοβούνται, κρύβουν τη δική τους αδυναμία πίσω από τη μάσκα της υπεροχής.
Κι έτσι, αντί να ψάχνουμε ένα ξόρκι για να σταματήσουμε αυτές τις συμπεριφορές, ίσως χρειάζεται να αναρωτηθούμε: μήπως το πραγματικό μαγικό ραβδάκι βρίσκεται μέσα μας; Μήπως η δύναμη να αλλάξουμε τον κόσμο γύρω μας δεν είναι θέμα μαγείας, αλλά επιλογής; Το να βλέπουμε τον άλλον με κατανόηση αντί με απόρριψη. Το να επιλέγουμε να ακούσουμε αντί να κρίνουμε. Το να θυμόμαστε πως ο καθένας κουβαλά τη δική του ιστορία, ακόμα κι αν αυτή δεν είναι ορατή με την πρώτη ματιά.
Σε έναν κόσμο που μοιάζει να έχει ξεχάσει τη δύναμη των παραμυθιών, ίσως το μεγαλύτερο ξόρκι να είναι η καλοσύνη. Γιατί όταν καταλαβαίνουμε, όταν συναισθανόμαστε, η ειρωνεία και η περιφρόνηση χάνουν τη δύναμή τους – όχι γιατί κάποιος τις εξαφάνισε με μαγεία, αλλά γιατί απλά δεν τις χρειαζόμαστε πια.
Ελένη Δαφνή: Νομίζω ότι αυτό που έχουμε ανάγκη είναι η ενδυνάμωση του εαυτού μας. Να καταλάβουμε δηλαδή, ότι δεν πρέπει να περιμένουμε ένα μαγικό ραβδάκι να μας σώσει. Αλλά ότι το μαγικό ραβδάκι είμαστε εμείς οι ίδιοι κι οι ίδιες. Και η αλλαγή που μπορούμε να προκαλέσουμε στους εαυτούς μας και στους γύρω μας μπορεί,λειτουργώντας σαν ντόμινο, να αλλάξει τον κόσμο που ζούμε !
Ροζαλία Μιχαλοπούλου:Για εμάς είναι υψίστης σημασίας ζητούμενο να επικοινωνήσουμε με το παιδικό, και όχι μόνο κοινό, την ανάγκη να γίνουμε οι ίδιοι η λύση στις δυσκολίες της ζωής και να μην έχουμε ανάγκη “μαγικά ραβδάκια”. Η δύναμη της θέλησης, το νοιάξιμο για τον συνάνθρωπο ,η ενσυναίσθηση είναι τα εφόδια για το στίβο της ζωής.
Αλέξανδρος Πέρρος: Έχουμε ανάγκη να σταματήσουμε να ακούμε τους άλλους και να ακούμε τον εαυτό μας και την εσωτερική φωνή μέσα μας. Όλη η δύναμη και η μαγεία βρίσκεται μέσα μας. Εμείς είμαστε το μαγικό ραβδί που χρειαζόμαστε για να αλλάξει η ζωή μας ή ο εαυτός μας. Έχουμε ανάγκη να βάζουμε όρια στην άποψη των άλλων, κανείς δεν ξέρει πώς να ζήσει την ζωή του, όλοι δοκιμάζουμε κι ανάλογα επιλέγουμε. Θέλει δύναμη και υπομονή τεράστια ο σύγχρονος κόσμος είναι αδιανόητα σκληρός.
«Ο πετεινός και το ξόρκι της αποκριάς» | Εισιτήρια online! | More.com
